Wie zou hebben gezegd dat het 2e team na de 3e ronde aan de kop van de tabel zou staan, zou een reeks verwonderlijke blikken op zich gericht hebben gevoeld. Maar niets minder dan dat blijkt toch waar te zijn. De veel sterker geachte concurrenten En Passant en Max Euwe hebben nu al een steek(je) laten vallen. Niet dat het gelijk doorslaggevend is voor deze hele competitie, maar het is een leuke bijkomstigheid. In de 4e ronde wacht ons En Passant, dus dan wordt meer duidelijk.
Amersfoort werd uiteindelijk met ruimere cijfers verslagen dan zich in de loop van de middag liet aanzien. Maar in tijdnood vielen een paar rake klappen in ons voordeel uit. Armen speelde zoals gebruikelijk weer een riskant opgezette partij. Na ongeveer 15 zetten ontplofte de stelling en werden over en weer stukken afgeruild. Maar het begint zo onderhand regel te worden dat Armen het allemaal weer beter had ingeschat. Peter Reedijk probeerde nog wel iets maar het had geen effect, Armen sleepte het eerste punt voor ons binnen. (partij Armen Hachijan - Peter Reedijk)
Martin van Dommelen speelde tegen Jeanine de Cloever een Gesloten Siciliaan. Hij had niets te vrezen en Jeanine kon eigenlijk alleen maar bogen op een miniem voordeeltje. Niets bijzonders dus, totdat Martin een vergiftigde pion denkt te kunnen verorberen. Resultaat: torenverlies, dus dan maar de partij opgeven. De net verworven voorsprong was weer om zeep geholpen.
Om Freddie toch weer eens het vertrouwen te geven kans te maken op een winstpartij zat hij aan het 8e bord. De vorige competitie was al dramatisch verlopen en ook nu wilde het niet echt lukken. Het 8e bord bood uitkomst, normaal gesproken zitten daar de iets mindere goden. Maar tekenend voor de vorm van Freddie tegenwoordig wilde het nu ook nog niet echt vlotten, alleen voor mijn gevoel leek dat hij wel het initiatief vasthield in deze partij. Pas toen de tijdnood zich aanbood ging het opeens vlot. Ruud Hopster dacht onrust te kunnen veroorzaken met een ver doorgelopen b-pion, maar die werd soepel onder controle gehouden. Een foutieve paardzet besliste de partij direct, de vergevorderde pionnen van Freddie maakte aan de andere kant opeens de dienst uit. Het was te lang geleden dat ik hem de hand kon schudden met een overwinning, laten we er nu niet weer zo lang op wachten!
Marcel liet me halverwege de middag weten toch nog even door te spelen in een op zich gelijke stelling, maar wel op zo’n manier dat hij het allemaal onder controle had. Zonder te veel risico te nemen was er toch genoeg om te proberen, en gokken op een foutje van de tegenstander. En die kwam er… Zwart had al zijn stukken, of die werden allemaal naar de damevleugel gedirigeerd. Logisch gevolg is dan dat de koning heel hard om zijn moeder kan gaan roepen, maar toen de Boel-armada in gang werd gezet was er niets meer te redden. Binnen een paar zetten stond Gerard van Otten mat, een gemeend dankjewel aan Marcel voor het doorspelen was wel op zijn plaats.
Langzamerhand begon het er goed uit te zien, want op de andere borden was alles onder controle. Holger mocht voor de derde keer op rij zich bewijzen in een toreneindspel. En net als de vorige twee keer was het ook hier potremise. Toen hij om zich heen keek naar de andere borden, had hij vlot door dat remise genoeg was voor de overwinning. Want hij zag dat Maarten opeens een vol punt toegeworpen kreeg. Een gelijkopgaande strijd kwam in tijdnood tot ontbranding. Maarten had mijns inziens alles steeds onder controle, maar uiterlijke schijn kan ook bedriegen. Net als in andere partijen vlogen hier ook de stukken van het bord in een secondestrijd om de 40e zet te halen. En zoals al zo vaak gebeurde was hier ook de 40e zet die zijn tegenstander de das omdeed. Net één veld te ver maakte het verschil tussen remise en verlies. Dat gaf Maarten de mogelijkheid om zijn tegenstander of in een matnet te schuiven of groot materiaalverlies. De winst was binnen.
Net als met Freddie wil het ook nog niet zo vlotten met Erik Smit. Twee partijen die duidelijk beter stonden gingen toch nog verloren. Het moet er weer een keer van komen dat het soepel draait. De partij tegen Dmitri van Leent was daar nog niet de juiste gelegenheid voor, maar die zal heus nog wel komen. Nu kwam hij er met een blauw oog van af, want eigenlijk had deze partij net zo goed verloren kunnen gaan. Een optimistische actie om een paard te ruilen tegen drie pionnen liep nog maar net goed af voor Erik. Hij moest er zwaar voor zwoegen maar uiteindelijk bleken de overgebleven pionnen genoeg voor remise, temeer daar zijn tegenstander ook zijn laatste pion moest inleveren.
Een snipverkouden Tom Meurs was toen nog bezig een dichtgeschoven vesting te breken. Tegenstander Marcel Flohr was niet van plan zelf actie te ondernemen en groef zich snel in zijn eigen regionen in. Daar is maar nauwelijks tegen te vechten, en als je het zou proberen krijg je de kous op de kop. In tijdnood leek het er op dat de spanning nog werd opgevoerd, maar het bleek gebakken lucht. Eeuwig schaak was om half 6 de uitkomst.
Uiteindelijk dus een ruime overwinning van 5½-2½ die zeer welkom was, omdat de vorige twee ronden toch moeizaam werden afgewerkt. 12 december dan de eerste echte vuurproef van dit seizoen, als we En Passant ontmoeten.
Homburg A'doorn 2 2150 - Amersfoort 2032 5½ - 2½Pgn met alle partijen
1. Holger Lehmann 2192 - René Tonnon 2102 ½ - ½
2. Armen Hachijan 2064 - Peter Reedijk 2077 1 - 0
3. Erik Smit 2214 - Dimitri van Leent 2179 ½ - ½
4. Maarten Beekhuis 2103 - A. v Nieuwenhuizen 2102 1 - 0
5. Tom Meurs 2223 - Marcel Flohr 1852 ½ - ½
6. Marcel Boel 2185 - Gerard van Otten 2065 1 - 0
7. Martin v Dommelen 2078 - Jeanine de Cloet 1999 0 - 1
8. Freddie vd Elburg 2138 - Ruud Hopster 1882 1 - 0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten