Op 6 februari stond de wedstrijd tegen HMC Calder op 't programma, en dit was zoals eigenlijk ieder jaar een uitwedstrijd. Aan onze kant werd de afwezige Siebrecht (hij speelde in het Duits Kampioenschap) vervangen door niemand minder dan oud-wereldkampioenskandidaat Artur Jussupow. De tegenstander was met een gemiddelde rating van boven de 2460 ook niet verkeerd komen opdagen: in hun gelederen telden zij Anish Giri, die zojuist in Wijk aan Zee 's werelds jongste grootmeester van het moment was geworden, en ook Rustam Kazimdzhanov, die dit jaar nog niet eerder voor hun gespeeld had. We werden dus duidelijk serieus genomen.
De wedstrijd leek vanaf het begin niet zo geweldig te verlopen voor Homburg: Roeland Pruijssers bleek op bord 2 een rol als kanonnenvoer te moeten accepteren: Kazimdhzanov offerde een stuk voor 2 pionnen en initiatief, en Roeland moest zich al na 2,5 uur gewonnen geven. Ook andere Wijk aan Zee-ganger Ali Bitalzadeh stond al snel tegen een rotstelling aan te kijken tegen de Leidse grootmeester en trainer Erik van den Doel, en deze schoof het ruim voor de tijdcontrole bekwaam uit. Daartegenover stond dat Merijn van Delft op bord 9 tegen Twan "eindspelstudie" Burg in een Siciliaan alle troeven op het hele bord in handen had, en dus rustig de zwarte koningsstelling kon oprollen. Een relatief snelle remise was inmiddels al gevallen op bord 10 tussen Michiel Abeln en Arthur van de Oudeweetering.
Inmiddels bleek er toch sprake van een licht overwicht voor Homburg. Ilja Zaragatski rekende op bord 5 af met Geert van der Stricht, door na enig wrik- en wurmwerk de zwarte koningsstelling open te rijten. Het einde is zeker de moeite waard om na te spelen, met het stille Lf3! als slotzet. Jussupow wist op bord 1 niet verder te komen dan remise tegen Giri, die in het eindspel liet zien ook al een prima verdediger te zijn. Zo stond het na de tijdcontrole 3-3 en bleven nog vier partijen over, waar al allerlei dingen gebeurd waren die niet door de beugel konden, en nog veel gebeurde dat niet bepaald in ons voordeel was.
Zo kreeg Alexandr Kabatianski een stukoffer van Jan-Willem de Jong te verwerken; dit was incorrect, en tegen de tijdcontrole was zijn stelling gewonnen. Met nog 3 minuten op de klok kon hij mat in enkele zetten geven; hij dacht twee minuten na, zodat alle omstanders het mat konden zien – erg sympathiek voor de toeschouwers – maar koos toch maar een andere voortzetting... een blackout, mogen we wel stellen.
Ikzelf speelde op bord 6 met zwart tegen Niels Ondersteijn een partij waarin ik moeilijk op gang kwam, maar tegen de tijdnood mezelf wist los te worstelen. Ongetwijfeld heb ik ergens groot voordeel gemist. Op een kritiek moment was ik van plan om naar een dame-eindspel af te wikkelen met minimaal remise, maar zag opeens een stukwinst – dacht ik. Wit had een handig zetje, en het gevolg was een lastig loper-paardeindspel dat niet te verdedigen bleek.
Een pluspunt was ondertussen dat Stefan Kuipers niet veel heel liet van de Amerikaanse damesgrootmeester Anna Zatonskikh: hij trok het punt in het eindspel binnen. Toen Kabatianski tegen De Jong het uit de tijdnood resulterende eindspel had verloren, stond er 5-4 op het scorebord, met alleen de partij Ikonnikov-Berelovich nog hangende.
Dit was ook een zeer merkwaardige aangelegenheid. Eigenlijk had niemand na de tijdcontrole nog op een punt gerekend voor onze Russische grootmeester, en dat terwijl hij tot vlak daarvoor Berelovich had weggespeeld in een Hollandse opening. Deze had zich in tijdnood kunnen ontworstelen aan de druk, was met een kwaliteit tegen twee pionnen weggekomen en had op zet 40 zelfs een listige tegenaanval ingezet, die hem twee ver opgerukte vrijpionnen opleverde in een eindspel van twee torens tegen toren plus loper. Niemand gaf nog iets voor zijn winstkansen; maar toen alle overige partijen klaar waren, en men zich om het bord verzameld had, bleken er allerlei mogelijkheden tot winst in de stelling te zitten. Makkelijk leek mij Tb2! op het moment dat Slava zijn kwaliteit teruggaf. Maar met 3 minuten tegen 8 voor de rest van de partij zag hij het niet, en besloot voor de remise te gaan.
Zo staat Homburg er met 4 matchpunten niet erg best voor, gezien het feit dat de komende twee ronden Groningen en Rotterdam op het programma staan, twee teams waartegen we normaal gesproken blij mogen zijn met ieder matchpunt. Laten we hopen dat we de rest van het seizoen iets oplettender, en ook gelukkiger zijn in de tijdnoodfase dan in de afgelopen twee wedstrijden.
HMC Calder 2453 - Homburg Apeldoorn 2421 5½ - 4½
1. Anish Giri 2430 - Artur Jussupow 2587 ½ - ½
2. Rustam Kasimdzhanov 2679 - Roeland Pruijssers 2452 1 - 0
3. Aleksandar Berelovich 2557 - Vyacheslav Ikonnikov 2592 ½ - ½
4. Erik van den Doel 2567 - Ali Bitalzadeh 2310 1 - 0
5. Geert van der Stricht 2426 - Ilja Zaragatski 2419 0 - 1
6. Niels Ondersteijn 2254 - Lucien van Beek 2345 1 - 0
7. Anna Zatonskih 2446 - Stefan Kuipers 2321 0 - 1
8. Jan-Willem de Jong 2479 - Alexandr Kabatianski 2436 1 - 0
9. Twan Burg 2359 - Merijn van Delft 2399 0 - 1
10.Michiel Abeln 2329 - Arthur vd O'weetering 2350 ½ - ½
Pgn met alle partijen
