Henk VinkesAl sinds dat we na de vorige ronde constateerden dat we aan de kop van de ranglijst stonden hield ons de vraag bezig wat te doen met de wedstrijd tegen En Passant. De eerste voorwaarde die gesteld werd was dat er geen enkele speler uitgeleend zou worden aan een ander team. Dat was ook wel nodig omdat tegelijkertijd met deze ronde de Bundesliga werd gespeeld en dus het 1e team mensen tekort zou komen, drie wel te verstaan. Dat werd opgelost door o.a. Thomas Beerdsen zijn debuut te laten maken in de Meesterklasse.
Mooi, het eerste probleem de wereld uitgeholpen, kunnen we door naar het volgende: wat als hij komt en wie speelt er dan tegen hem, en hoe zetten we de spelers verder neer. Met die persoon werd Kortchnoi bedoeld, uiteraard een enorme versterking voor de tegenstander. Omdat Holger tot nu toe in deze competitie alle partijen aan het eerste bord had gezeten had hij het meeste recht erop om tegen Kortchnoi te mogen spelen. Dat was ook duidelijk en konden we verder kijken naar de rest van de borden, doen we een “tactische” opstelling of zetten we iedereen neer zoals we normaal zouden doen.
De discussie en algemene indruk die volgde was dat het eigenlijk niet zou uitmaken of we iets slims zouden bedenken of dat we de normale opstelling deden. De gemiddelde tegenstand was (vooral aan de hoge borden) in principe te hoog om iets verrassends uit de hoed te toveren. Maar uiteindelijk zou er toch een alternatieve opstelling worden bedacht die min of meer tot stand was gekomen bij een paar biertjes. Over die “paar” biertjes lopen trouwens de geruchten uiteen, getuige een vaag mailtje van ene niet nader met voornaam genoemde M.B….
En Passant deed het verzoek om de partij van Bruno Carlier vooruit te mogen spelen omdat deze verplichtingen had op de speeldag. Normaal doen we dat niet omdat we altijd als een team naar de wedstrijden gaan, maar toch legde ik deze vraag bij de spelers neer. Een aantal duidelijke niet-vooruit-willen-spelen kwamen binnen als antwoord, maar Maarten Beekhuis toonde zich in eerste instantie bereid de partij vooruit te spelen. Wij mochten de kleur en het bord kiezen, dus dat werd bord 3 en dus met de witte kleuren. Mooi, ook weer geregeld. Maar toen dat alles gewoon leek door te gaan, bleek Tom Meurs toch in de plaats van Maarten te willen spelen. Zo geschiede dat dan maar. Kun je je goed voorbereiden op iemand als Carlier, de tegenstand blijft sterk, dus we zien wel hoe het loopt.
De partij werd op 8 december gespeeld tijdens de normale clubavond en tegelijk met een andere OSBO-competitiewedstrijd van het 5e team, wel zo gezellig in plaats van een klein zaaltje. Of het nu een voor- of nadeel was zal je nooit weten, maar het speeltempo moest natuurlijk aangepast worden aan de avond, en dus maar 2 uur p.p.p.p. Goed beschouwd werd het een partij uit een stuk in het voordeel van Bruno Carlier, en daar valt niets op af te dingen. De opening was Caro Kann en Tom had na zestien zetten al zijn pionnen een of meer velden naar voren gezet en dus de stelling zeer open gemaakt. Carlier werd teruggedrongen tot in de eigen regionen en net op dat moment zette Tom niet door. Op 15… f6 reageerde hij net iets afwachtend waarna Bruno met het loperoffer Lxe5 de stelling open gooide. Vanaf daar was het alleen maar pionnen ruimen en een heksenjacht op de witte koning die met het zweet in de bilnaad allemaal gemene zwarte stukken op zich af zag komen. Terecht valt er niets aan te merken op deze strakke overwinning van Carlier.
Dus konden we op zaterdag met een 1-0 achterstand naar Bunschoten vertrekken om daar af te wachten wat voor spelers Guido uit de hoed had getoverd. Met twee verschillende opstellingen bij de hand en een leeg formulier voor een verrassing zaten we onder het genot van de gebakken visjes uit te vogelen wie er zouden spelen. Maar de enige die we zagen was Éminence Hans Böhm, de overige spelers waren in een file terecht gekomen. Hmmm, wat nu te doen met de opstelling, Holger wilde nog wachten, maar Freddie die eigenlijk graag tegen Bosboom had gespeeld, vond het wel best zo. Dan toch maar van onze eigen kracht uitgaan. Maar toch hadden we een aantal aanpassingen gedaan ten opzichte van de vertrouwde volgorde. Martin werd naar voren gezet, en Armen en Marcel namen de aanval in de achterhoede op zich. Freddie die zich langzamerhand weer in vorm begint te voelen komen, nam plaats aan bord 4. Toen iedereen aanwezig was bleek dat Kortchnoi toch niet was overgekomen uit Londen.
De eenvoudige opmerking van teamleider Guido de Romph was dat we dat eigenlijk wel hadden kunnen verwachten. Temeer omdat hij natuurlijk niet meer een van de jongste is en een snelle reis heen en weer te vermoeiend voor hem zou zijn, iets wat eerder ook al was voorgekomen. Maar dan blijft nog de vraag of we hier profijt van kunnen trekken of dat we hier weggespeeld zouden worden door de kracht van En Passant aan de hoge borden, hoe anders zou het lopen. Kon Homburg de aanval op de koppositie weerstaan of kon En Passant het tij keren en langzaam aanspraak gaan maken op een leidende rol in de 2e Klasse A. Het werd een enorm spannende middag in het Denksportcentrum, en het was duidelijk te voelen dat de belangen groot waren in deze match.
Na ongeveer 2½-3 uur was er weinig tekening in de strijd te zien, en het was dan ook wachten dat we naar de tijdnoodfase zouden gaan, dan zouden er vanzelf koppen gaan rollen. En dat duurde dan ook niet lang. De eerste die daaraan begon was Armen en dat vanuit een niets-aan-de-hand stelling. Vanuit een Spaanse opening waren zo ongeveer alle stukken geruild en had Armen een paard, en tegenstander Sjoerd Drent een loper met allebei de dame er nog bij. Zoals wel vaker gebeurt bij de partijen van Armen lijkt er niets te gebeuren en dan opeens vallen er harde klappen. Waarschijnlijk ook opgejaagd door de opkomende tijdnood begaat Sjoerd Drent achter elkaar twee misstappen die direct dodelijk zijn, er rest hem evenmin nog tijd om die problemen op te lossen. De nederlaag van Tom Meurs is weer rechtgezet.
Toch komen we weer op achterstand omdat Martin het niet kan bolwerken tegen Manuel Bosboom. Martin vindt het bij voorbaat al niet prettig om tegen Manuel te spelen en dat zal er ook wel toe hebben bijgedragen dat het een moeilijke middag voor hem was. Martin vertelde na afloop dat je weet dat hij gaat aanvallen, maar dat je nooit weet waarvandaan hij uit zijn loopgraven komt. In deze partij begon Bosboom met 1.b3 en dan kun je al wel nagaan dat hij weer sluwe plannen heeft richting de koningsvleugel. Martin heeft te weinig ruimte om zich los te kunnen wrikken uit de omsingeling en vergeet dan ook nog tot overmaat van ramp zijn dame weg te zetten. 2-1 voorsprong voor En Passant.
Maar er liep blijkbaar iemand in de zaal rond met enorme soepele jojo want nog geen vijf minuten later was de stand weer gelijk omdat Erik C. Smit Dick de Graaf compleet in zijn eigen netten had ingesnoerd. Ga er maar vanuit dat Erik enorm getergd was en er op gebrand was om nu eens niet te verliezen na twee nederlagen en een lastige remise in deze competitie. Dick de Graaf had er voor gezorgd dat we voor de wedstrijd konden smikkelen en smullen van een gebakken visje, super! Maar ook moest hij daarna weer even onder de douche om fris en fruitig achter het bord plaats te kunnen nemen. Teruggekomen in de zaal wilde hij wel even weten wie er tegenover hem aan het bord zat: Erik Smit, da’s best wel een goeie. Die opmerking bracht hem er toe met enige voorzichtigheid ten strijde te gaan, en niet gelijk ten aanval te trekken. Maar de tijd dat hij later kwam zal hem parten hebben gespeeld, want Erik kon ruim de tijd nemen om de omstrengeling te voltooien. Het moet heerlijk spelen zijn geweest voor Erik: alles wat Dick de Graaf deed werd weerlegd met weer een strakkere strop. Dat Dick uiteindelijk door zijn vlag ging deed niet meer ter zake, de stelling was totaal verloren. Trouwens, wie heeft die jojo nu weer gejat?
Ja hoor, Genna Sosonko loopt er mee. Het is al wel duidelijk dat hij de volgende was die het punt scoorde, en wel tegen Holger Lehmann. In een gesloten Siciliaan had Holger zich kranig geweerd tegen de geslepen vos, hoewel het altijd moeilijk blijft om tegen zo’n ervaren persoon iets uit te richten. Op het oog had Sosonko altijd het overwicht in de partij maar Holger kreeg ook zijn kansen. Sosonko ruilt een toren tegen een paard en loper en met een op het oog ongedekte koning lijkt het zeer lastig te worden voor Holger. Toch gaat in tijdnood Sosonko in de fout, maar Holger weet er geen gebruik van te maken, helaas. In de veronderstelling dat alles wel zal winnen schuift hij zijn pion naar c2, en Holger slaat deze eraf om gelijk aan de overkant weer de dame in het spel te brengen. Daar beging hij helaas de fout want als hij 36.De1 had gespeeld zouden de rollen opeens omgedraaid zijn geweest. Het mocht niet zo zijn, want daarna was het gewoon uit en wint Sosonko. Het is dus weer een voorsprong voor En Passant.
En dan begint de spanning pas echt toe te nemen, want in de drie resterende partijen lijkt Homburg het betere van het spel te hebben. Zelfs Sosonko, die ik tegenkom op de trap, moet dit toegeven en volgens hem gaan wij net met een punt winnen. Toch fijn om zoiets van hem te horen, het geeft je een zonnige blik op de wedstrijd. Maar zoals een wijs schaker ooit zei: er is niets moeilijker dan een gewonnen staande partij te winnen.
Marcel Boel kreeg weer een middagje antischaak op zijn bordje gepresenteerd. En geef Laurens van Twillert eens ongelijk, met een rating die bijna 200 punten lager is dan die van Marcel. Dan laat je uiteraard hem toch het spel maken, en mag hij laten zien dat hij beter is. Natuurlijk is het te begrijpen dat Marcel er ietwat gefrustreerd door raakt want iedereen wil een opwindende partij hebben. Maar toch door stug doorgaan weet Marcel ver na de tijdcontrole iets meer spel te krijgen. Hij weet de a-pion vrij te spelen en Laurens kan dan alleen maar afwachten wat er over hem heen gaat komen. Wat er gaat komen, komt van ver en het is de zwarte koningsmamba die heel sluw en sissend de witte stelling binnensluipt. Een afdoend middel hier tegen is niet meer te vinden en geholpen door de wegtikkende seconden gaat Laurens door de vlag. Mooi, inleveren die jojo maar weer! Het is 3-3 en nu blijft iedereen er af.
Freddie van der Elburg had een te lange slechte periode, die eindelijk in de vorige ronde werd afgesloten met een overwinning. En afgelopen dinsdag kon hij mij tevreden vertellen dat de vorm weer aan het terugkomen was, nadat hij Thomas Beerdsen in de interne competitie had verslagen. Nu mocht hij het opnemen tegen Hans Böhm en dat deed hij voorbeeldig. Eigenlijk had hij vanwege de goede onderlinge score tegen Bosboom willen spelen maar dat ging dus niet door. Freddie speelde gewoon een puike partij en het kostte Hans Böhm veel moeite en ook tijd om niet onder de voet te worden gelopen. Maar net toen Freddie het voordeel nog verder naar zich had kunnen trekken ging hij net iets te optimistisch te werk. In de hoop dat de c-pion een sterke voorpost zou kunnen zijn en voor onrust had kunnen zorgen, stokte de machine en kon Böhm zich loswrikken. Zichtbaar geïrriteerd moet Freddie toezien dat hij opeens met een eindspel zit opgezadeld waarin hij een pion minder heeft. Maar ook Sosonko ziet dat het remise moet worden. Dat wordt het uiteindelijk ook, maar het scheelde niet veel of Freddie had zijn koning neer moeten leggen. Aan de andere kant mag Böhm van geluk spreken dat hij nog net tijd genoeg had om de remise te forceren, want met een loper alleen kun je niet winnen. En dan mag Freddie zich daarna weer gelukkig prijzen dat Böhm niet genoeg tijd had om te ontdekken dat hij één zet voor het forceren van de remise gewonnen staat... Dat is het leuke als je dag na de wedstrijd alle partijen door Fritz laat analyseren.
En dan blijft er nog een partij over, en die eindigde pas om een paar minuten na 7 uur, met in totaal nog iets van 35 seconden officiële speeltijd over. Het was weer de typische Maarten Beekhuis-partij. Partij beginnen, slechter staan, pion verliezen, nog een pion, belabberde waardeloze stelling, maar we gaan toch nog gewoon door met schaken, en dan langzaam weer terugkomen in de partij. Je moet er bij geweest zijn om het te geloven en gezien te hebben. Maarten speelt tegen Richard Vedder die een slecht seizoen meemaakt. Hij had verwacht tegen Freddie of Marcel te moeten spelen, dus wat dat betreft heeft de omwisseling in de opstelling wel enig positief effect gehad voor ons. Maar Vedder speelt de opening gewoon goed, en dwingt Maarten tot een fout, waarna hij meedogenloos inslaat op b6. Toch doet de aanwezige vormcrisis hem verkeerde beslissingen nemen, waardoor Maarten zich terug kan vechten en zelfs een gewonnen stelling kan bereiken. Waar hij had kunnen winnen weet hij zelf ook niet meer, want blijkbaar kun je dan niet meer de goede zetten vinden. Er ontstaat een enorm zenuwslopend eindspel met wederzijdse tijdnood, waarin Richard zelfs wordt aangespoord om Deur tuh Goan om zodoende Maarten door de vlag te jagen. Dat had waarschijnlijk niets uitgemaakt, want dan had Maarten altijd nog remise kunnen claimen omdat wit geen winstpoging deed en op de klok zou spelen. Zo ver liet Richard het niet komen en bood sportief in de geest van de wedstrijd remise aan, wat uiteraard werd geaccepteerd. Einduitslag 4-4.
Dit was een wedstrijd waar we in eerste instantie tegen opkeken vanwege de grote namen bij onze tegenstander, maar als je het nu bekijkt had er meer ingezeten voor ons. Wat als we de partij van Tom Meurs niet vooruit hadden laten spelen, misschien was En Passant dan wel gedwongen geweest een mindere speler in te zetten en hadden wij daarvan kunnen profiteren. Dat weet je niet, zoals het nu ging was het een sportieve strijd maar wel een die tot op het bot werd uitgevochten en een uitslag kreeg zoals die misschien hoorde te zijn. Wij staan nog steeds aan kop, mede omdat Max Euwe weer niet floreert, en ook gelijk speelt. Hoe het verder gaat in deze klasse lijkt dan ook kijken in een Glazen Bol en wie weet wat hij of zij daarin ziet mag het zeggen. Het blijft spannend, net als deze middag in Bunschoten.
En Passant 2246 - Homburg A'doorn 2 2150 4 - 4
1.Genna Sosonko 2537 - Holger Lehmann 2192 1 - 0
2.Manuel Bosboom 2447 - Martin v Dommelen 2078 1 - 0
3.Bruno Carlier 2395 - Tom Meurs 2223 1 - 0
4.Hans Bohm 2255 - Freddie vd Elburg 2138 ½ - ½
5.Dick de Graaf 2165 - Erik Smit 2214 0 - 1
6.Richard Vedder 2260 - Maarten Beekhuis 2103 ½ - ½
7.Sjoerd Drent 1995 - Armen Hachijan 2064 0 - 1
8.Laurents v Twillert 1914 - Marcel Boel 2185 0 - 1
Pgn met alle partijen
