zondag 14 december 2008

Weer met beide benen op de grond

Lucien van Beek

Na twee opeenvolgende overwinningen ontving het eerste team van Schaakstad Apeldoorn in haar honderdjarig jubileumweekend Utrecht 1. Opdracht was uiteraard om de feestelijkheden luister bij te zetten, en ook moest de schlemielige nederlaag van vorig jaar worden rechtgezet (Roeland laat zijn vlag vallen in de waan dat hij zet 40 al heeft gespeeld).

Helaas, van de acht aanwezige spelers wist zaterdag alleen ondergetekende een vol punt binnen te slepen.

Acht spelers slechts, want in verband met Duitse Bundesliga of andere verplichtingen ontbrak een behoorlijk aantal bekende gezichten. Roeland Pruijssers en Ilja Zaragatski hadden in de voorgaande week al vooruitgespeeld. Eerst had Homburg door Zaragatski de leiding genomen door Jeroen Willemze simpel aan de kant te zetten, maar onze Nederlands jeugdkampioen verloor tegen Robin Swinkels de draad in de complicaties.

Aan Apeldoornse kant ontbraken ook Siebrecht en Kabatianski, die door Langheinrich en Sievers werden vervangen.

Anders dan in de vorige thuiswedstrijd tegen Voerendaal, leek het nu op rolletjes te lopen. Goede tot zeer goede stellingen konden door de toeschouwers worden gesignaleerd bij Van Delft, Bitalzadeh, Sievers en Van Beek. Ook Arthur van de Oudeweetering, die ondanks koorts speelde, had tegen Dambacher een veelbelovende stelling na een bekend pionoffer in de Meraner.

Als eerste was ikzelf klaar nadat tegenstander Joost Michielsen a tempo op een verloren pionneneindspel inging. Al snel volgden Stefan Sievers en Jelmer Jens ons naar de analyseruimte, maar niet met het zelfde resultaat. Doordat de stelling namelijk opeens vol bleek te zitten met vervelende grapjes, koos Sievers terecht eieren voor zijn geld en bood, weliswaar met veel meer tijd op de klok, remise aan. Arthur vdO kon eveneens geen beslissende voortzetting van zijn initiatief vinden, en Stefan Kuipers bleek hardhandig te worden weggespeeld door Joost Berkvens. Dat kan gebeuren. Na een vrij bloedeloze remise tussen Ferenc Langheinrich en Thomas Willemze stond voor de tijdnoodfase een spannende 3,5-3,5 op het scorebord. Met de goede stellingen van Merijn en Ali in het achterhoofd had ik er alle vertrouwen in.

De zaken zagen er echter al snel minder rooskleurig uit. Ikonnikov leek met zwart teveel risico te hebben genomen (misschien speelde hij op winst in mindere stelling?), en Okkes sneed er met een doorbraak op de damevleugel dwars doorheen. Ondanks lang doorvechten was opgave onvermijdelijk voor onze hoogstgerate basisspeler. Daarna volgden veel aanwezigen de tijdnoodfase van Merijn tegen Grisja Kodentsov. Nog steeds groot voordeel voor Merijn. Echter, met alle troeven in handen (pion meer, betere loper, actievere zware stukken) koos hij voor een verkeerde afwikkeling. Kodentsov kon een ongelijke lopereindspel invluchten, en de vrede werd getekend. Nu had Ali inmiddels een eindspel dame tegen twee torens met twee pluspionnen, maar kon niet voorkomen dat de torens van Alexander van Beek actief werden, met als gevolg dat hij op zoek moest naar eeuwig schaak.

Zo was om zes uur de wedstrijd al gespeeld, zonder dat het echt spannend was geweest. Ja, misschien wel even, maar dan niet langer dan een opgeworpen munt in de lucht hangt. Beide teams waren aan elkaar gewaagd, maar je zou kunnen zeggen dat Utrecht uiteindelijk gelukkiger was in de afwerking dan Homburg.

Homburg Apeldoorn 2396 - Utrecht 2395 4½ - 5½
1. Vyacheslav Ikonnikov 2531 - Menno Okkes 2365 0 - 1
2. Ferenc Langheinrich 2409 - Thomas Willemze 2410 ½ - ½
3. Arthur vd Oudeweetering 2314 - Martijn Dambacher 2483 ½ - ½
4. Roeland Pruijssers 2433 - Robin Swinkels 2479 0 - 1
5. Ilja Zaragatski 2466 - Jeroen Willemze 2398 1 - 0
6. Merijn van Delft 2363 - Grigori Kodentsov 2275 ½ - ½
7. Stefan Kuipers 2303 - Joost Berkvens 2413 0 - 1
8. Ali Bitalzadeh 2377 - Alexander v Beek 2374 ½ - ½
9. Stefan Sievers 2358 - Jelmer Jens 2350 ½ - ½
10.Lucien van Beek 2345 - Joost Michielsen 2347 1 - 0

Over vrijwel gewonnen partijen

Henk Vinkes

Waar win je de punten zoals het hoort, waar verlies je ze misschien zoals verwacht, wanneer heb je mazzel en wanneer baal je als een stekker dat je de stelling verknoeit terwijl je de partij zo goed als zeker binnen kan halen of remise kan bereiken. Feiten die zeker van toepassing zijn op de wedstrijd tegen Paul Keres.

De basisopstelling staat vast en je stelt je voor dat je gezien de uitslagen van de vorige ronden zeker kansen hebt om iets uit deze wedstrijd te halen. Maar ja, als Holger ’s nachts met griep in bed ligt en absoluut niet kan komen, is er al een kink in de kabel. Invaller zoeken op echt het laatste moment is geen ideale situatie. Uiteindelijk wordt Marco van de Nieuwendijk beschikbaar gevonden om in te vallen. Maar moet je er dan gelijk van uitgaan dat dit een verloren punt is? Absoluut zeker niet, hij heeft met vorige invalbeurten als eens voor verrassingen gezorgd. Maar ok. deze 1e klasse is uiteraard een stapje hoger en misschien heeft hij de partij net iets te optimistisch opgevat. Een stuk ruilen tegen twee pionnen geeft je in andere klasse kansen, maar dat is hier niet van toepassing. Geleidelijk wordt Marco naar de slachtbank gebracht en na een laatste fout mogen de stukken in de doos.

Het geweld op het 1e bord tussen Wemmers en Jonker gaat lange tijd gelijk op. De koning van Marc staat vol onder vuur en hij moet dan ook alle zeilen bijzetten om de storm te temperen. In de hoop de zwarte stelling te kunnen slopen gaat er een loper in de aanbieding, maar het heeft een averechts effect als blijkt dat er net niet genoeg stukken mee helpen in de aanval. Als Xander Wemmers een half doosje stukken achter staat, ziet hij in dat het geen zin heeft door te spelen. Een meevaller, moeilijk te zeggen maar ja hij telt wel.

Niet vaak (eigenlijk nooit) heb ik Sjef horen zeggen dat hij van een partij niets snapt of gezien heeft, zelfs bij de analyse gaan hem dingen te snel. Boeken zijn er vol geschreven over de vergiftigde pion op b2 en er zijn genoeg partijen die dat bewijzen. De pion verdween op de 8e zet en heeft hij daarna ook niet meer terug gezien. Daarna is het geforceerd proberen de stelling in zijn greep te krijgen maar het lukt gewoon niet. En dat is waarschijnlijk ook het gevoel dat hem bijblijft met deze partij. En dan moet je toch inzien dat je je gelijke of zoals nu je meerdere tegenkomt.

A3, b4, toren a2 Loper b2 …. Fianchetto op en top. De hele rechterkant van het bord staat toe te kijken wat daar allemaal aan de overkant gebeurt. Erik denkt er het zijne van speelt zijn eigen spel dromend van Olifanten. Maar zoals de partij verloopt lukt het hem toch om ergens een klein stellingvoordeeltje te bemachtigen. Dat levert dan opeens zomaar twee pluspionnen op waarvan er snel weer een verloren gaat, maar de stelling lijkt duidelijk beter voor hem. Na een gemiste kans op de 31e zet om wit meer en meer onder druk te zetten, verzandt de partij in een stelling die voor beide partijen niet meer te winnen is.

“Oh, maakt niet uit, ik heb me op alle spelers voorbereid” was het bescheiden commentaar van Armen toen ik hem vertelde dat hij twee borden hoger zou spelen. Later die middag wordt Armen gemaand om toch een beetje rustiger met zijn tegenstanders om te gaan en ze niet zo hardhandig te behandelen. Al snel neemt hij in deze partij het heft in handen en als een volleerde grootmeester buigt hij het evenwicht in zijn voordeel om. Het ziet er heel gevaarlijk uit als zwart in het eindspel met een pion op e3 staat en de dame er naast op f2. Maar ja, de koele onbevangen Armen laat zich niet van de wijs brengen en schuift gewoon zijn pionnen naar voren. Iedereen laat hem na de partij zien dat hij mat kan zetten maar ach, je tegenstander martelen kan ook wel voldoening geven. Verwachte winst? Zo onderhand wel, want hij heeft nu 4 uit 4!

De tegenstander van Freddie komt ongeveer een half uur te laat omdat ze de trein gemist hebben. Er ontwikkelt zich een lastige partij voor Freddie waarin hij op een bepaald moment een kwaliteit moet geven. Wel krijgt hij een prettig centrum dat hij met behulp van zijn tegenstander voor hem voordelig naar zijn hand kan zetten. De koning sluipt de witte stelling binnen en als het moment daar is om het punt te incasseren grijpt hij mis... Dan is er geen redden meer aan, de partij kabbelt nog wel even voort maar het lot is bezegeld voor Freddie. Het was maar goed dat niemand hem in de weg stond toen hij naar buiten liep. Dit is dus een typisch voorbeeld van wat ik in de inleiding schrij over vrijwel gewonnen partijen: je moet ze nog wel eerst winnen.

De meevallende verrassing van de dag kwam op naam van Bulldog Tom. Verblijd met het feit dat hij vele zwartpartijen nu eens de witte stukken mocht voeren ging hij ten strijde. Het zal hem zeker goed gedaan hebben dan hij nu eens een partij mocht spelen waarin hij het heft in handen kon nemen. De vorige ronden kreeg hij tik na tik en dat moest nu maar eens afgelopen zijn. Dat Bert Both zo vriendelijk was om zijn dame en prise te zetten was meegenomen. De overwinning smaakte zoet voor Tom, zo ook de 6 hoog gestapelde borden bij “Sultan” en de gewonnen prijzen later die avond op het Schaakstad feest.

Marcel Boel op bord 7 … mjah … ik heb de partij ingevoerd in Chessbase maar als ik eerlijk ben kon ik het niet zo volgen wat er allemaal in gebeurde. Als vroeg in de partij geeft hij een pion om denk ik spel te kunnen houden. Wit speelt de pion vervaarlijk op naar d6, maar Marcel keept relaxed. De Chessbase-engines geven een duidelijk voordeel voor wit, maar zo te zien buit hij dit niet uit. Er wordt nog lang doorgespeeld maar de uitslag laat zich al raden:remise.

Commentaar van Harrie na de partij: WAT EEN WAARDELOZE PARTIJ. Moet ik er dan nog iets over schrijven? Het beste lijkt het me dat u de partij maar naspeelt en dan zien tot welk oordeel u komt, en ik ben er zeker van dat het commentaar van Harrie het enig juiste is.

Te optimistisch ging Martin het eindspel in, in de verwachting dat het wel remise zou worden. Daar kwam hij toch van een koude kermis terug. Paul Hommerson sommeerde zijn zwarte stukken gedecideerd de witte stelling en Martin kon hij alleen maar hopen op een wondertje. Dat kwam er niet, de koning werd weggedreven uit het centrum, en moest tegelijkertijd zijn paard in de teugels houden. Dat opende de doorgang voor de zwarte koning en het lot was bezegeld.

Wat moet je nu concluderen na deze wedstrijd? We krijgen kansen te over, en dan is het maar afwachten of ze benut kunnen worden of niet. Maakt de tegenstander gebruik van de misstap, op dit niveau zeker. Is het een kwestie van geluk, ook tegenstanders maken fouten. Je hebt te maken met mensen die een hele middag gedreven het beste van die partij proberen te maken en ook de spanning van een partij. Er zijn dingen die je voor of in een wedstrijd niet in de hand hebt. Invallers zijn soms nodig en om wat voor reden dan ook kan dat iemand zijn voor wie het niveau te hoog is, en was het dan niet beter geweest om dan die andere te laten invallen. Dat weet je niet, God only knows zullen sommigen zeggen… Maar als je dan alles van te voren weet is het ook niet leuk meer. Dat is dan het muntje dat het ene moment wel jouw kant op valt en het andere moment van de tafel dondert en dan geen zin heeft om zo te vallen zoals jij het wilt.
   Homburg Apeldoorn 2   2156 - Paul Keres         2170 4  - 6
1. Marc Jonker 2312 - Xander Wemmers 2384 1 - 0
2. Sjef Rijnaarts 2293 - Marijn Otte 2361 0 - 1
3. Erik Smit 2203 - Gerben Veltkamp 2218 ½ - ½
4. Armen Hachijan 2016 - Willem vd Fliert 2185 1 - 0
5. Freddie vd Elburg 2227 - Dirk Floor 2161 0 - 1
6. Tom Meurs 2173 - Bert Both 2140 1 - 0
7. Marcel Boel 2170 - Kaj Soderberg 2021 ½ - ½
8. Harrie de Bie 2163 - Jan Jaap Janse 2145 0 - 1
9. Marco vd Nieuwendijk 1928 - Erik Verlinde 1880 0 - 1
10.Martin van Dommelen 2075 - Paul Hommerson 2208 0 - 1

Homburg, un point

Johan Engelen

Het 3e team had voor aanvang van de wedstrijd definitief met een tegenslag te kampen. Etienne Goudriaan, één van de opgegeven spelers, wil niet voor het team spelen vanwege een paar tientjes contributie. Daarmee dupeert hij het team behoorlijk, want we hebben al ervaring met het beleid van de OSBO in een soortgelijk geval. De KNSB zal niet anders reageren. Schande!

Gelukkig hebben we nog 10 goede spelers over om de wedstrijden wel mee te kunnen spelen, spelers die wel iets voor het team overhebben.

De thuiswedstrijd stond in het teken van het 100-jarig bestaan van Schaakstad, en zou dus voor een vrolijke noot moeten zorgen in een feestelijk weekend. Dat kwam niet helemaal uit, want alleen het 3e team wist een matchpunt binnen te halen. Beide andere teams verloren jammerlijk.

Dan de wedstrijd zelf. We speelden in het kleine zaaltje, dus apart van de beide andere teams en ook rustiger. De sfeer begon gemoedelijk maar op het bord werd hard gevochten voor de punten.
Het is niet gebruikelijk om met jezelf te beginnen, maar ik was deze ronde erg snel klaar. Na een gelijkopgaande opening leek mijn tegenstander in het middenspel de overhand te krijgen. Een dameuitval die hem erg goed leek bleek evenwel het startsein van zijn einde. Hij was zo de kluts kwijt door mijn eenvoudige antwoord dat hij vervolgens 3 blunders op rij maakte en direct kon opgeven. Winst in 18 zetten heb ik nog niet vaak meegemaakt in mijn externe wedstrijden.

Mark verslikte zich op bord 3 een beetje in de opening en moest alle zeilen bijzetten om in leven te blijven. Dat lukte niet en hij moest snel capituleren. Maarten had op bord 1 een moeilijke pot maar wist uiteindelijk remise veilig te stellen. Hij leek toch niet helemaal tevreden. Kristianne speelde op bord 5 en stond lange tijd onder zware druk. Onze rots in de branding hield goed het hoofd koel en sleepte de remise over de streep. Daarmee was de tussenstand 2-2.

Een blik op de resterende borden bezorgde me een goed gevoel. Robert had op bord 7 vanuit de opening een theoretisch foutje van zijn tegenstander mooi afgestraft en had met zwart een zeer prettige stelling opgebouwd. Hij wees een remisebod van de hand omdat hij strategisch gezien gewonnen stond. René Nijland begon met wit op bord 6 zeer voortvarend en leek een snelle overwinning te kunnen behalen. Zijn tegenstander verdedigde echter zeer taai en wist een snel verlies af te wenden. Henk had op bord 2 een prettige stelling met kansen op meer en Nicolai stond ook prettig tegen een tegenstander die erg veel tijd verbruikte.

Bij René leken in het middenspel de kansen ongeveer gelijk, maar naarmate de tijd vorderde kwam hij toch in het nadeel. Hij investeerde veel tijd om een uitweg te vinden uit zijn penibele situatie en kwam met een paar inventieve wendingen. Robert zag zijn voordeel in het eindspel verdampen en nam uiteindelijk genoegen met remise. Met het oog op de andere borden moest dat voldoende zijn. Henk had inmiddels een zeer voordelige ruil bewerkstelligd en speelde met 2 stukken tegen een toren een vrijwel gewonnen pot. Nicolai had een pion meer in een lastige stelling en dacht erg lang na om een goed winstvoortzetting te vinden. Tijd had hij toch genoeg, want zijn tegenstander had veel meer gebruikt dan hij.

Op dat moment ben ik er tussen uit gegaan om Ikkonikov naar het station in Arnhem te brengen. Toen ik uiteindelijk terug kwam waren alle spelers weg en waren de voorbereidingen voor de feestavond in volle gang. Ik kon alleen nog van een paar aanwezigen meekrijgen dat we uiteindelijk 4-4 hadden gespeeld. René had uiteindelijk de druk niet meer kunnen weerstaan en had verloren. Vreemd genoeg bleek Henk toch niet gewonnen te hebben, en dat is voor de 2e keer op rij dat hij een vrijwel gewonnen stelling niet kon verzilveren. Erg jammer, zeker nu Nicolai blijkbaar toch ergens het licht heeft gezien en een winstgang gevonden, zodat hij wel de volle winst binnenhaalde.

De marges zijn klein in deze groep, en na een hard gevecht vinden we onszelf terug op de 3e plaats in de ranglijst. Met de winst van Henk hadden we zelfs gedeeld 1e kunnen staan. Al met al sluiten we dit jaar af met een prima klassering, en hopen we maar dat we daarmee de te verwachten sancties van de KNSB kunnen opvangen en niet alsnog ergens onderuit gaan aan het einde van het seizoen. Gelukkig komt in januari ook Remco weer beschikbaar voor het team, en kunnen we de komende wedstrijden met vertrouwen tegemoet zien.

Homburg Apeldoorn 3 1981 - Doetinchem 1986 4-4
1. Maarten Beekhuis 2113 - Henk Riepma 2119 ½-½
2. Henk Eleveld 2063 - Marino Kuper 2076 ½-½
3. Mark Brussen 1994 - Cees Nederkoorn 2120 0-1
4. Nikolai Kabanof 2069 - Marius van Hal 2029 1-0
5. Kristianne Tempelman 1891 - Sander van Vucht 1911 ½-½
6. René Nijland 1911 - Theo Goossen 2016 0-1
7. Robert Verkruissen 1896 - Bert Lenderink 1806 ½-½
8. Johan Engelen 1908 - Henny Haggeman 1810 1-0

zaterdag 13 december 2008

Homburg Apeldoorn wint van Philidor Leeuwarden voor KNSB-beker

Stefan Kuipers

De eerste ronde in de beker tegen Philidor was meteen een vrij pittige wedstrijd. Sjef had het moeilijk in de opening, Roeland kreeg al gauw een wel comfortabele stelling, Tom stond enigszins onder druk en mijn stelling leek wel goed, maar wist ik keurig om zeep te helpen. Uiteindelijk won ik toch als eerste mijn partij, mijn tegenstander zag een mooie combinatie en kwam na een dame-offer zelfs erg goed te staan, maar miste de juiste voortzetting en moest enkele zetten later opgeven. Sjef leek weer helemaal terug gekomen in de partij, maar misrekende zich opeens in het eindspel en verloor plots. Roeland tikte het punt soepel binnen en nu moest alleen Tom nog remise maken in een dubbel toreneindspel. In tijdnood en met half Friesland om het bord heen nam de druk toe, maar zijn tegenstander kreeg het niet voor elkaar om het waarschijnlijk gewonnen eindspel naar zijn hand te zetten. Een krappe 2,5-1,5 overwinning, maar hij telt wel!

1. Sjef Rijnaarts (z) - Michiel de Jongh 0-1
2. Roeland Pruijssers - Eddy Scholl 1-0
3. Tom Meurs - Jippe Kamstra ½-½
4. Stefan Kuipers - Jan Hania 1-0