Na twee opeenvolgende overwinningen ontving het eerste team van Schaakstad Apeldoorn in haar honderdjarig jubileumweekend Utrecht 1. Opdracht was uiteraard om de feestelijkheden luister bij te zetten, en ook moest de schlemielige nederlaag van vorig jaar worden rechtgezet (Roeland laat zijn vlag vallen in de waan dat hij zet 40 al heeft gespeeld).
Helaas, van de acht aanwezige spelers wist zaterdag alleen ondergetekende een vol punt binnen te slepen.
Acht spelers slechts, want in verband met Duitse Bundesliga of andere verplichtingen ontbrak een behoorlijk aantal bekende gezichten. Roeland Pruijssers en Ilja Zaragatski hadden in de voorgaande week al vooruitgespeeld. Eerst had Homburg door Zaragatski de leiding genomen door Jeroen Willemze simpel aan de kant te zetten, maar onze Nederlands jeugdkampioen verloor tegen Robin Swinkels de draad in de complicaties.
Aan Apeldoornse kant ontbraken ook Siebrecht en Kabatianski, die door Langheinrich en Sievers werden vervangen.
Anders dan in de vorige thuiswedstrijd tegen Voerendaal, leek het nu op rolletjes te lopen. Goede tot zeer goede stellingen konden door de toeschouwers worden gesignaleerd bij Van Delft, Bitalzadeh, Sievers en Van Beek. Ook Arthur van de Oudeweetering, die ondanks koorts speelde, had tegen Dambacher een veelbelovende stelling na een bekend pionoffer in de Meraner.
Als eerste was ikzelf klaar nadat tegenstander Joost Michielsen a tempo op een verloren pionneneindspel inging. Al snel volgden Stefan Sievers en Jelmer Jens ons naar de analyseruimte, maar niet met het zelfde resultaat. Doordat de stelling namelijk opeens vol bleek te zitten met vervelende grapjes, koos Sievers terecht eieren voor zijn geld en bood, weliswaar met veel meer tijd op de klok, remise aan. Arthur vdO kon eveneens geen beslissende voortzetting van zijn initiatief vinden, en Stefan Kuipers bleek hardhandig te worden weggespeeld door Joost Berkvens. Dat kan gebeuren. Na een vrij bloedeloze remise tussen Ferenc Langheinrich en Thomas Willemze stond voor de tijdnoodfase een spannende 3,5-3,5 op het scorebord. Met de goede stellingen van Merijn en Ali in het achterhoofd had ik er alle vertrouwen in.
De zaken zagen er echter al snel minder rooskleurig uit. Ikonnikov leek met zwart teveel risico te hebben genomen (misschien speelde hij op winst in mindere stelling?), en Okkes sneed er met een doorbraak op de damevleugel dwars doorheen. Ondanks lang doorvechten was opgave onvermijdelijk voor onze hoogstgerate basisspeler. Daarna volgden veel aanwezigen de tijdnoodfase van Merijn tegen Grisja Kodentsov. Nog steeds groot voordeel voor Merijn. Echter, met alle troeven in handen (pion meer, betere loper, actievere zware stukken) koos hij voor een verkeerde afwikkeling. Kodentsov kon een ongelijke lopereindspel invluchten, en de vrede werd getekend. Nu had Ali inmiddels een eindspel dame tegen twee torens met twee pluspionnen, maar kon niet voorkomen dat de torens van Alexander van Beek actief werden, met als gevolg dat hij op zoek moest naar eeuwig schaak.
Zo was om zes uur de wedstrijd al gespeeld, zonder dat het echt spannend was geweest. Ja, misschien wel even, maar dan niet langer dan een opgeworpen munt in de lucht hangt. Beide teams waren aan elkaar gewaagd, maar je zou kunnen zeggen dat Utrecht uiteindelijk gelukkiger was in de afwerking dan Homburg.
Homburg Apeldoorn 2396 - Utrecht 2395 4½ - 5½
1. Vyacheslav Ikonnikov 2531 - Menno Okkes 2365 0 - 1
2. Ferenc Langheinrich 2409 - Thomas Willemze 2410 ½ - ½
3. Arthur vd Oudeweetering 2314 - Martijn Dambacher 2483 ½ - ½
4. Roeland Pruijssers 2433 - Robin Swinkels 2479 0 - 1
5. Ilja Zaragatski 2466 - Jeroen Willemze 2398 1 - 0
6. Merijn van Delft 2363 - Grigori Kodentsov 2275 ½ - ½
7. Stefan Kuipers 2303 - Joost Berkvens 2413 0 - 1
8. Ali Bitalzadeh 2377 - Alexander v Beek 2374 ½ - ½
9. Stefan Sievers 2358 - Jelmer Jens 2350 ½ - ½
10.Lucien van Beek 2345 - Joost Michielsen 2347 1 - 0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten