Waar win je de punten zoals het hoort, waar verlies je ze misschien zoals verwacht, wanneer heb je mazzel en wanneer baal je als een stekker dat je de stelling verknoeit terwijl je de partij zo goed als zeker binnen kan halen of remise kan bereiken. Feiten die zeker van toepassing zijn op de wedstrijd tegen Paul Keres.
De basisopstelling staat vast en je stelt je voor dat je gezien de uitslagen van de vorige ronden zeker kansen hebt om iets uit deze wedstrijd te halen. Maar ja, als Holger ’s nachts met griep in bed ligt en absoluut niet kan komen, is er al een kink in de kabel. Invaller zoeken op echt het laatste moment is geen ideale situatie. Uiteindelijk wordt Marco van de Nieuwendijk beschikbaar gevonden om in te vallen. Maar moet je er dan gelijk van uitgaan dat dit een verloren punt is? Absoluut zeker niet, hij heeft met vorige invalbeurten als eens voor verrassingen gezorgd. Maar ok. deze 1e klasse is uiteraard een stapje hoger en misschien heeft hij de partij net iets te optimistisch opgevat. Een stuk ruilen tegen twee pionnen geeft je in andere klasse kansen, maar dat is hier niet van toepassing. Geleidelijk wordt Marco naar de slachtbank gebracht en na een laatste fout mogen de stukken in de doos.
Het geweld op het 1e bord tussen Wemmers en Jonker gaat lange tijd gelijk op. De koning van Marc staat vol onder vuur en hij moet dan ook alle zeilen bijzetten om de storm te temperen. In de hoop de zwarte stelling te kunnen slopen gaat er een loper in de aanbieding, maar het heeft een averechts effect als blijkt dat er net niet genoeg stukken mee helpen in de aanval. Als Xander Wemmers een half doosje stukken achter staat, ziet hij in dat het geen zin heeft door te spelen. Een meevaller, moeilijk te zeggen maar ja hij telt wel.
Niet vaak (eigenlijk nooit) heb ik Sjef horen zeggen dat hij van een partij niets snapt of gezien heeft, zelfs bij de analyse gaan hem dingen te snel. Boeken zijn er vol geschreven over de vergiftigde pion op b2 en er zijn genoeg partijen die dat bewijzen. De pion verdween op de 8e zet en heeft hij daarna ook niet meer terug gezien. Daarna is het geforceerd proberen de stelling in zijn greep te krijgen maar het lukt gewoon niet. En dat is waarschijnlijk ook het gevoel dat hem bijblijft met deze partij. En dan moet je toch inzien dat je je gelijke of zoals nu je meerdere tegenkomt.
A3, b4, toren a2 Loper b2 …. Fianchetto op en top. De hele rechterkant van het bord staat toe te kijken wat daar allemaal aan de overkant gebeurt. Erik denkt er het zijne van speelt zijn eigen spel dromend van Olifanten. Maar zoals de partij verloopt lukt het hem toch om ergens een klein stellingvoordeeltje te bemachtigen. Dat levert dan opeens zomaar twee pluspionnen op waarvan er snel weer een verloren gaat, maar de stelling lijkt duidelijk beter voor hem. Na een gemiste kans op de 31e zet om wit meer en meer onder druk te zetten, verzandt de partij in een stelling die voor beide partijen niet meer te winnen is.
“Oh, maakt niet uit, ik heb me op alle spelers voorbereid” was het bescheiden commentaar van Armen toen ik hem vertelde dat hij twee borden hoger zou spelen. Later die middag wordt Armen gemaand om toch een beetje rustiger met zijn tegenstanders om te gaan en ze niet zo hardhandig te behandelen. Al snel neemt hij in deze partij het heft in handen en als een volleerde grootmeester buigt hij het evenwicht in zijn voordeel om. Het ziet er heel gevaarlijk uit als zwart in het eindspel met een pion op e3 staat en de dame er naast op f2. Maar ja, de koele onbevangen Armen laat zich niet van de wijs brengen en schuift gewoon zijn pionnen naar voren. Iedereen laat hem na de partij zien dat hij mat kan zetten maar ach, je tegenstander martelen kan ook wel voldoening geven. Verwachte winst? Zo onderhand wel, want hij heeft nu 4 uit 4!
De tegenstander van Freddie komt ongeveer een half uur te laat omdat ze de trein gemist hebben. Er ontwikkelt zich een lastige partij voor Freddie waarin hij op een bepaald moment een kwaliteit moet geven. Wel krijgt hij een prettig centrum dat hij met behulp van zijn tegenstander voor hem voordelig naar zijn hand kan zetten. De koning sluipt de witte stelling binnen en als het moment daar is om het punt te incasseren grijpt hij mis... Dan is er geen redden meer aan, de partij kabbelt nog wel even voort maar het lot is bezegeld voor Freddie. Het was maar goed dat niemand hem in de weg stond toen hij naar buiten liep. Dit is dus een typisch voorbeeld van wat ik in de inleiding schrij over vrijwel gewonnen partijen: je moet ze nog wel eerst winnen.
De meevallende verrassing van de dag kwam op naam van Bulldog Tom. Verblijd met het feit dat hij vele zwartpartijen nu eens de witte stukken mocht voeren ging hij ten strijde. Het zal hem zeker goed gedaan hebben dan hij nu eens een partij mocht spelen waarin hij het heft in handen kon nemen. De vorige ronden kreeg hij tik na tik en dat moest nu maar eens afgelopen zijn. Dat Bert Both zo vriendelijk was om zijn dame en prise te zetten was meegenomen. De overwinning smaakte zoet voor Tom, zo ook de 6 hoog gestapelde borden bij “Sultan” en de gewonnen prijzen later die avond op het Schaakstad feest.
Marcel Boel op bord 7 … mjah … ik heb de partij ingevoerd in Chessbase maar als ik eerlijk ben kon ik het niet zo volgen wat er allemaal in gebeurde. Als vroeg in de partij geeft hij een pion om denk ik spel te kunnen houden. Wit speelt de pion vervaarlijk op naar d6, maar Marcel keept relaxed. De Chessbase-engines geven een duidelijk voordeel voor wit, maar zo te zien buit hij dit niet uit. Er wordt nog lang doorgespeeld maar de uitslag laat zich al raden:remise.
Commentaar van Harrie na de partij: WAT EEN WAARDELOZE PARTIJ. Moet ik er dan nog iets over schrijven? Het beste lijkt het me dat u de partij maar naspeelt en dan zien tot welk oordeel u komt, en ik ben er zeker van dat het commentaar van Harrie het enig juiste is.
Te optimistisch ging Martin het eindspel in, in de verwachting dat het wel remise zou worden. Daar kwam hij toch van een koude kermis terug. Paul Hommerson sommeerde zijn zwarte stukken gedecideerd de witte stelling en Martin kon hij alleen maar hopen op een wondertje. Dat kwam er niet, de koning werd weggedreven uit het centrum, en moest tegelijkertijd zijn paard in de teugels houden. Dat opende de doorgang voor de zwarte koning en het lot was bezegeld.
Wat moet je nu concluderen na deze wedstrijd? We krijgen kansen te over, en dan is het maar afwachten of ze benut kunnen worden of niet. Maakt de tegenstander gebruik van de misstap, op dit niveau zeker. Is het een kwestie van geluk, ook tegenstanders maken fouten. Je hebt te maken met mensen die een hele middag gedreven het beste van die partij proberen te maken en ook de spanning van een partij. Er zijn dingen die je voor of in een wedstrijd niet in de hand hebt. Invallers zijn soms nodig en om wat voor reden dan ook kan dat iemand zijn voor wie het niveau te hoog is, en was het dan niet beter geweest om dan die andere te laten invallen. Dat weet je niet, God only knows zullen sommigen zeggen… Maar als je dan alles van te voren weet is het ook niet leuk meer. Dat is dan het muntje dat het ene moment wel jouw kant op valt en het andere moment van de tafel dondert en dan geen zin heeft om zo te vallen zoals jij het wilt.
Homburg Apeldoorn 2 2156 - Paul Keres 2170 4 - 6
1. Marc Jonker 2312 - Xander Wemmers 2384 1 - 0
2. Sjef Rijnaarts 2293 - Marijn Otte 2361 0 - 1
3. Erik Smit 2203 - Gerben Veltkamp 2218 ½ - ½
4. Armen Hachijan 2016 - Willem vd Fliert 2185 1 - 0
5. Freddie vd Elburg 2227 - Dirk Floor 2161 0 - 1
6. Tom Meurs 2173 - Bert Both 2140 1 - 0
7. Marcel Boel 2170 - Kaj Soderberg 2021 ½ - ½
8. Harrie de Bie 2163 - Jan Jaap Janse 2145 0 - 1
9. Marco vd Nieuwendijk 1928 - Erik Verlinde 1880 0 - 1
10.Martin van Dommelen 2075 - Paul Hommerson 2208 0 - 1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten