Weer met beide benen op de grond

Lucien van Beek

Na twee opeenvolgende overwinningen ontving het eerste team van Schaakstad Apeldoorn in haar honderdjarig jubileumweekend Utrecht 1. Opdracht was uiteraard om de feestelijkheden luister bij te zetten, en ook moest de schlemielige nederlaag van vorig jaar worden rechtgezet (Roeland laat zijn vlag vallen in de waan dat hij zet 40 al heeft gespeeld).

Helaas, van de acht aanwezige spelers wist zaterdag alleen ondergetekende een vol punt binnen te slepen.

Acht spelers slechts, want in verband met Duitse Bundesliga of andere verplichtingen ontbrak een behoorlijk aantal bekende gezichten. Roeland Pruijssers en Ilja Zaragatski hadden in de voorgaande week al vooruitgespeeld. Eerst had Homburg door Zaragatski de leiding genomen door Jeroen Willemze simpel aan de kant te zetten, maar onze Nederlands jeugdkampioen verloor tegen Robin Swinkels de draad in de complicaties.

Aan Apeldoornse kant ontbraken ook Siebrecht en Kabatianski, die door Langheinrich en Sievers werden vervangen.

Anders dan in de vorige thuiswedstrijd tegen Voerendaal, leek het nu op rolletjes te lopen. Goede tot zeer goede stellingen konden door de toeschouwers worden gesignaleerd bij Van Delft, Bitalzadeh, Sievers en Van Beek. Ook Arthur van de Oudeweetering, die ondanks koorts speelde, had tegen Dambacher een veelbelovende stelling na een bekend pionoffer in de Meraner.

Als eerste was ikzelf klaar nadat tegenstander Joost Michielsen a tempo op een verloren pionneneindspel inging. Al snel volgden Stefan Sievers en Jelmer Jens ons naar de analyseruimte, maar niet met het zelfde resultaat. Doordat de stelling namelijk opeens vol bleek te zitten met vervelende grapjes, koos Sievers terecht eieren voor zijn geld en bood, weliswaar met veel meer tijd op de klok, remise aan. Arthur vdO kon eveneens geen beslissende voortzetting van zijn initiatief vinden, en Stefan Kuipers bleek hardhandig te worden weggespeeld door Joost Berkvens. Dat kan gebeuren. Na een vrij bloedeloze remise tussen Ferenc Langheinrich en Thomas Willemze stond voor de tijdnoodfase een spannende 3,5-3,5 op het scorebord. Met de goede stellingen van Merijn en Ali in het achterhoofd had ik er alle vertrouwen in.

De zaken zagen er echter al snel minder rooskleurig uit. Ikonnikov leek met zwart teveel risico te hebben genomen (misschien speelde hij op winst in mindere stelling?), en Okkes sneed er met een doorbraak op de damevleugel dwars doorheen. Ondanks lang doorvechten was opgave onvermijdelijk voor onze hoogstgerate basisspeler. Daarna volgden veel aanwezigen de tijdnoodfase van Merijn tegen Grisja Kodentsov. Nog steeds groot voordeel voor Merijn. Echter, met alle troeven in handen (pion meer, betere loper, actievere zware stukken) koos hij voor een verkeerde afwikkeling. Kodentsov kon een ongelijke lopereindspel invluchten, en de vrede werd getekend. Nu had Ali inmiddels een eindspel dame tegen twee torens met twee pluspionnen, maar kon niet voorkomen dat de torens van Alexander van Beek actief werden, met als gevolg dat hij op zoek moest naar eeuwig schaak.

Zo was om zes uur de wedstrijd al gespeeld, zonder dat het echt spannend was geweest. Ja, misschien wel even, maar dan niet langer dan een opgeworpen munt in de lucht hangt. Beide teams waren aan elkaar gewaagd, maar je zou kunnen zeggen dat Utrecht uiteindelijk gelukkiger was in de afwerking dan Homburg.

   Homburg Apeldoorn       2396 - Utrecht           2395 4½ - 5½
1. Vyacheslav Ikonnikov    2531 - Menno Okkes       2365 0  - 1
2. Ferenc Langheinrich     2409 - Thomas Willemze   2410 ½  - ½
3. Arthur vd Oudeweetering 2314 - Martijn Dambacher 2483 ½  - ½
4. Roeland Pruijssers      2433 - Robin Swinkels    2479 0  - 1
5. Ilja Zaragatski         2466 - Jeroen Willemze   2398 1  - 0
6. Merijn van Delft        2363 - Grigori Kodentsov 2275 ½  - ½
7. Stefan Kuipers          2303 - Joost Berkvens    2413 0  - 1
8. Ali Bitalzadeh          2377 - Alexander v Beek  2374 ½  - ½
9. Stefan Sievers          2358 - Jelmer Jens       2350 ½  - ½
10.Lucien van Beek         2345 - Joost Michielsen  2347 1  - 0

Over vrijwel gewonnen partijen

Henk Vinkes

Waar win je de punten zoals het hoort, waar verlies je ze misschien zoals verwacht, wanneer heb je mazzel en wanneer baal je als een stekker dat je de stelling verknoeit terwijl je de partij zo goed als zeker binnen kan halen of remise kan bereiken. Feiten die zeker van toepassing zijn op de wedstrijd tegen Paul Keres.

De basisopstelling staat vast en je stelt je voor dat je gezien de uitslagen van de vorige ronden zeker kansen hebt om iets uit deze wedstrijd te halen. Maar ja, als Holger ’s nachts met griep in bed ligt en absoluut niet kan komen, is er al een kink in de kabel. Invaller zoeken op echt het laatste moment is geen ideale situatie. Uiteindelijk wordt Marco van de Nieuwendijk beschikbaar gevonden om in te vallen. Maar moet je er dan gelijk van uitgaan dat dit een verloren punt is? Absoluut zeker niet, hij heeft met vorige invalbeurten als eens voor verrassingen gezorgd. Maar ok. deze 1e klasse is uiteraard een stapje hoger en misschien heeft hij de partij net iets te optimistisch opgevat. Een stuk ruilen tegen twee pionnen geeft je in andere klasse kansen, maar dat is hier niet van toepassing. Geleidelijk wordt Marco naar de slachtbank gebracht en na een laatste fout mogen de stukken in de doos.

Het geweld op het 1e bord tussen Wemmers en Jonker gaat lange tijd gelijk op. De koning van Marc staat vol onder vuur en hij moet dan ook alle zeilen bijzetten om de storm te temperen. In de hoop de zwarte stelling te kunnen slopen gaat er een loper in de aanbieding, maar het heeft een averechts effect als blijkt dat er net niet genoeg stukken mee helpen in de aanval. Als Xander Wemmers een half doosje stukken achter staat, ziet hij in dat het geen zin heeft door te spelen. Een meevaller, moeilijk te zeggen maar ja hij telt wel.

Niet vaak (eigenlijk nooit) heb ik Sjef horen zeggen dat hij van een partij niets snapt of gezien heeft, zelfs bij de analyse gaan hem dingen te snel. Boeken zijn er vol geschreven over de vergiftigde pion op b2 en er zijn genoeg partijen die dat bewijzen. De pion verdween op de 8e zet en heeft hij daarna ook niet meer terug gezien. Daarna is het geforceerd proberen de stelling in zijn greep te krijgen maar het lukt gewoon niet. En dat is waarschijnlijk ook het gevoel dat hem bijblijft met deze partij. En dan moet je toch inzien dat je je gelijke of zoals nu je meerdere tegenkomt.

A3, b4, toren a2 Loper b2 …. Fianchetto op en top. De hele rechterkant van het bord staat toe te kijken wat daar allemaal aan de overkant gebeurt. Erik denkt er het zijne van speelt zijn eigen spel dromend van Olifanten. Maar zoals de partij verloopt lukt het hem toch om ergens een klein stellingvoordeeltje te bemachtigen. Dat levert dan opeens zomaar twee pluspionnen op waarvan er snel weer een verloren gaat, maar de stelling lijkt duidelijk beter voor hem. Na een gemiste kans op de 31e zet om wit meer en meer onder druk te zetten, verzandt de partij in een stelling die voor beide partijen niet meer te winnen is.

“Oh, maakt niet uit, ik heb me op alle spelers voorbereid” was het bescheiden commentaar van Armen toen ik hem vertelde dat hij twee borden hoger zou spelen. Later die middag wordt Armen gemaand om toch een beetje rustiger met zijn tegenstanders om te gaan en ze niet zo hardhandig te behandelen. Al snel neemt hij in deze partij het heft in handen en als een volleerde grootmeester buigt hij het evenwicht in zijn voordeel om. Het ziet er heel gevaarlijk uit als zwart in het eindspel met een pion op e3 staat en de dame er naast op f2. Maar ja, de koele onbevangen Armen laat zich niet van de wijs brengen en schuift gewoon zijn pionnen naar voren. Iedereen laat hem na de partij zien dat hij mat kan zetten maar ach, je tegenstander martelen kan ook wel voldoening geven. Verwachte winst? Zo onderhand wel, want hij heeft nu 4 uit 4!

De tegenstander van Freddie komt ongeveer een half uur te laat omdat ze de trein gemist hebben. Er ontwikkelt zich een lastige partij voor Freddie waarin hij op een bepaald moment een kwaliteit moet geven. Wel krijgt hij een prettig centrum dat hij met behulp van zijn tegenstander voor hem voordelig naar zijn hand kan zetten. De koning sluipt de witte stelling binnen en als het moment daar is om het punt te incasseren grijpt hij mis... Dan is er geen redden meer aan, de partij kabbelt nog wel even voort maar het lot is bezegeld voor Freddie. Het was maar goed dat niemand hem in de weg stond toen hij naar buiten liep. Dit is dus een typisch voorbeeld van wat ik in de inleiding schrij over vrijwel gewonnen partijen: je moet ze nog wel eerst winnen.

De meevallende verrassing van de dag kwam op naam van Bulldog Tom. Verblijd met het feit dat hij vele zwartpartijen nu eens de witte stukken mocht voeren ging hij ten strijde. Het zal hem zeker goed gedaan hebben dan hij nu eens een partij mocht spelen waarin hij het heft in handen kon nemen. De vorige ronden kreeg hij tik na tik en dat moest nu maar eens afgelopen zijn. Dat Bert Both zo vriendelijk was om zijn dame en prise te zetten was meegenomen. De overwinning smaakte zoet voor Tom, zo ook de 6 hoog gestapelde borden bij “Sultan” en de gewonnen prijzen later die avond op het Schaakstad feest.

Marcel Boel op bord 7 … mjah … ik heb de partij ingevoerd in Chessbase maar als ik eerlijk ben kon ik het niet zo volgen wat er allemaal in gebeurde. Als vroeg in de partij geeft hij een pion om denk ik spel te kunnen houden. Wit speelt de pion vervaarlijk op naar d6, maar Marcel keept relaxed. De Chessbase-engines geven een duidelijk voordeel voor wit, maar zo te zien buit hij dit niet uit. Er wordt nog lang doorgespeeld maar de uitslag laat zich al raden:remise.

Commentaar van Harrie na de partij: WAT EEN WAARDELOZE PARTIJ. Moet ik er dan nog iets over schrijven? Het beste lijkt het me dat u de partij maar naspeelt en dan zien tot welk oordeel u komt, en ik ben er zeker van dat het commentaar van Harrie het enig juiste is.

Te optimistisch ging Martin het eindspel in, in de verwachting dat het wel remise zou worden. Daar kwam hij toch van een koude kermis terug. Paul Hommerson sommeerde zijn zwarte stukken gedecideerd de witte stelling en Martin kon hij alleen maar hopen op een wondertje. Dat kwam er niet, de koning werd weggedreven uit het centrum, en moest tegelijkertijd zijn paard in de teugels houden. Dat opende de doorgang voor de zwarte koning en het lot was bezegeld.

Wat moet je nu concluderen na deze wedstrijd? We krijgen kansen te over, en dan is het maar afwachten of ze benut kunnen worden of niet. Maakt de tegenstander gebruik van de misstap, op dit niveau zeker. Is het een kwestie van geluk, ook tegenstanders maken fouten. Je hebt te maken met mensen die een hele middag gedreven het beste van die partij proberen te maken en ook de spanning van een partij. Er zijn dingen die je voor of in een wedstrijd niet in de hand hebt. Invallers zijn soms nodig en om wat voor reden dan ook kan dat iemand zijn voor wie het niveau te hoog is, en was het dan niet beter geweest om dan die andere te laten invallen. Dat weet je niet, God only knows zullen sommigen zeggen… Maar als je dan alles van te voren weet is het ook niet leuk meer. Dat is dan het muntje dat het ene moment wel jouw kant op valt en het andere moment van de tafel dondert en dan geen zin heeft om zo te vallen zoals jij het wilt.

   Homburg Apeldoorn 2   2156 - Paul Keres         2170 4  - 6
1. Marc Jonker           2312 - Xander Wemmers     2384 1  - 0
2. Sjef Rijnaarts        2293 - Marijn Otte        2361 0  - 1
3. Erik Smit             2203 - Gerben Veltkamp    2218 ½  - ½
4. Armen Hachijan        2016 - Willem vd Fliert   2185 1  - 0
5. Freddie vd Elburg     2227 - Dirk Floor         2161 0  - 1
6. Tom Meurs             2173 - Bert Both          2140 1  - 0
7. Marcel Boel           2170 - Kaj Soderberg      2021 ½  - ½
8. Harrie de Bie         2163 - Jan Jaap Janse     2145 0  - 1
9. Marco vd Nieuwendijk  1928 - Erik Verlinde      1880 0  - 1
10.Martin van Dommelen   2075 - Paul Hommerson     2208 0  - 1

Homburg, un point

Johan Engelen

Het 3e team had voor aanvang van de wedstrijd definitief met een tegenslag te kampen. Etienne Goudriaan, één van de opgegeven spelers, wil niet voor het team spelen vanwege een paar tientjes contributie. Daarmee dupeert hij het team behoorlijk, want we hebben al ervaring met het beleid van de OSBO in een soortgelijk geval. De KNSB zal niet anders reageren. Schande!

Gelukkig hebben we nog 10 goede spelers over om de wedstrijden wel mee te kunnen spelen, spelers die wel iets voor het team overhebben.

De thuiswedstrijd stond in het teken van het 100-jarig bestaan van Schaakstad, en zou dus voor een vrolijke noot moeten zorgen in een feestelijk weekend. Dat kwam niet helemaal uit, want alleen het 3e team wist een matchpunt binnen te halen. Beide andere teams verloren jammerlijk.

Dan de wedstrijd zelf. We speelden in het kleine zaaltje, dus apart van de beide andere teams en ook rustiger. De sfeer begon gemoedelijk maar op het bord werd hard gevochten voor de punten.
Het is niet gebruikelijk om met jezelf te beginnen, maar ik was deze ronde erg snel klaar. Na een gelijkopgaande opening leek mijn tegenstander in het middenspel de overhand te krijgen. Een dameuitval die hem erg goed leek bleek evenwel het startsein van zijn einde. Hij was zo de kluts kwijt door mijn eenvoudige antwoord dat hij vervolgens 3 blunders op rij maakte en direct kon opgeven. Winst in 18 zetten heb ik nog niet vaak meegemaakt in mijn externe wedstrijden.

Mark verslikte zich op bord 3 een beetje in de opening en moest alle zeilen bijzetten om in leven te blijven. Dat lukte niet en hij moest snel capituleren. Maarten had op bord 1 een moeilijke pot maar wist uiteindelijk remise veilig te stellen. Hij leek toch niet helemaal tevreden. Kristianne speelde op bord 5 en stond lange tijd onder zware druk. Onze rots in de branding hield goed het hoofd koel en sleepte de remise over de streep. Daarmee was de tussenstand 2-2.

Een blik op de resterende borden bezorgde me een goed gevoel. Robert had op bord 7 vanuit de opening een theoretisch foutje van zijn tegenstander mooi afgestraft en had met zwart een zeer prettige stelling opgebouwd. Hij wees een remisebod van de hand omdat hij strategisch gezien gewonnen stond. René Nijland begon met wit op bord 6 zeer voortvarend en leek een snelle overwinning te kunnen behalen. Zijn tegenstander verdedigde echter zeer taai en wist een snel verlies af te wenden. Henk had op bord 2 een prettige stelling met kansen op meer en Nicolai stond ook prettig tegen een tegenstander die erg veel tijd verbruikte.

Bij René leken in het middenspel de kansen ongeveer gelijk, maar naarmate de tijd vorderde kwam hij toch in het nadeel. Hij investeerde veel tijd om een uitweg te vinden uit zijn penibele situatie en kwam met een paar inventieve wendingen. Robert zag zijn voordeel in het eindspel verdampen en nam uiteindelijk genoegen met remise. Met het oog op de andere borden moest dat voldoende zijn. Henk had inmiddels een zeer voordelige ruil bewerkstelligd en speelde met 2 stukken tegen een toren een vrijwel gewonnen pot. Nicolai had een pion meer in een lastige stelling en dacht erg lang na om een goed winstvoortzetting te vinden. Tijd had hij toch genoeg, want zijn tegenstander had veel meer gebruikt dan hij.

Op dat moment ben ik er tussen uit gegaan om Ikkonikov naar het station in Arnhem te brengen. Toen ik uiteindelijk terug kwam waren alle spelers weg en waren de voorbereidingen voor de feestavond in volle gang. Ik kon alleen nog van een paar aanwezigen meekrijgen dat we uiteindelijk 4-4 hadden gespeeld. René had uiteindelijk de druk niet meer kunnen weerstaan en had verloren. Vreemd genoeg bleek Henk toch niet gewonnen te hebben, en dat is voor de 2e keer op rij dat hij een vrijwel gewonnen stelling niet kon verzilveren. Erg jammer, zeker nu Nicolai blijkbaar toch ergens het licht heeft gezien en een winstgang gevonden, zodat hij wel de volle winst binnenhaalde.

De marges zijn klein in deze groep, en na een hard gevecht vinden we onszelf terug op de 3e plaats in de ranglijst. Met de winst van Henk hadden we zelfs gedeeld 1e kunnen staan. Al met al sluiten we dit jaar af met een prima klassering, en hopen we maar dat we daarmee de te verwachten sancties van de KNSB kunnen opvangen en niet alsnog ergens onderuit gaan aan het einde van het seizoen. Gelukkig komt in januari ook Remco weer beschikbaar voor het team, en kunnen we de komende wedstrijden met vertrouwen tegemoet zien.

   Homburg Apeldoorn 3   1981 - Doetinchem        1986 4-4
1. Maarten Beekhuis      2113 - Henk Riepma       2119 ½-½
2. Henk Eleveld          2063 - Marino Kuper      2076 ½-½
3. Mark Brussen          1994 - Cees Nederkoorn   2120 0-1
4. Nikolai Kabanof       2069 - Marius van Hal    2029 1-0
5. Kristianne Tempelman  1891 - Sander van Vucht  1911 ½-½
6. René Nijland          1911 - Theo Goossen      2016 0-1
7. Robert Verkruissen    1896 - Bert Lenderink    1806 ½-½
8. Johan Engelen         1908 - Henny Haggeman    1810 1-0

Homburg Apeldoorn wint van Philidor Leeuwarden voor KNSB-beker

Stefan Kuipers

De eerste ronde in de beker tegen Philidor was meteen een vrij pittige wedstrijd. Sjef had het moeilijk in de opening, Roeland kreeg al gauw een wel comfortabele stelling, Tom stond enigszins onder druk en mijn stelling leek wel goed, maar wist ik keurig om zeep te helpen. Uiteindelijk won ik toch als eerste mijn partij, mijn tegenstander zag een mooie combinatie en kwam na een dame-offer zelfs erg goed te staan, maar miste de juiste voortzetting en moest enkele zetten later opgeven. Sjef leek weer helemaal terug gekomen in de partij, maar misrekende zich opeens in het eindspel en verloor plots. Roeland tikte het punt soepel binnen en nu moest alleen Tom nog remise maken in een dubbel toreneindspel. In tijdnood en met half Friesland om het bord heen nam de druk toe, maar zijn tegenstander kreeg het niet voor elkaar om het waarschijnlijk gewonnen eindspel naar zijn hand te zetten. Een krappe 2,5-1,5 overwinning, maar hij telt wel!

1. Sjef Rijnaarts (z)  - Michiel de Jongh   0-1
2. Roeland Pruijssers  - Eddy Scholl        1-0
3. Tom Meurs           - Jippe Kamstra      ½-½
4. Stefan Kuipers      - Jan Hania          1-0

Langheinrich neemt stokje van Bosboom over

SOS schoonheidsprijs ronde 3 voor Ferenc Langheinrich (KNSB)

Een lange maar geslaagde dag

Henk Vinkes

10:41 Apeldoorn Centraal Station, wie missen we nog?

10:43 Erik, jij hebt toch al een kaartje voor me gekocht, he.

10:44 Hoe werkt zo’n kaartjes dispenser

10:46 Die von ihnen gewählten Nummer is nicht erreichbar

10:47 Ah, daar is Armen The Great

10:48 Heeft Freddie een mobiel nummer?

10:48:30 055-525354643383 Hmmmmm, kleine mobiele rottoetsen

10:50 Uuuuuh ik ben verlaat, ik neem de volgende trein en dan een taxi.

11:22 Sneeuwballen mag je niet tussen de ogen mikken.

11:45 Jij liet je ogen ook afdwalen...

12:10 Hey Tom, bij welke uitgang sta je nu.

13:09 VAS – Homburg Apeldoorn 0-0

Hij torende hoog boven alle andere treinreizigers uit op het station van Hilversum, Der Holger, en was een man met een missie: De Beer slachten! Maar De Beer maaide al snel de nodige grasmatjes voor zijn voeten weg door al voor de partij de vredespijp aan te bieden. Maar Chief Lehmann kreeg opdracht van Opperhoofd WieBaud om een uitputtingslag te gaan voeren. Hij moest de opening op de flank beantwoorden met een flankoffensief. Er werd een Poolse variant (b5) in de strijd gegooid maar het mocht niet baten. De opgeworpen muur was te hard, en de Schnupfen van Holger hielpen er aan mee dat het snel remise was. Holger betrad de Orient Express naar zijn bedje...

14:00 VAS – Homburg Apeldoorn ½-½

De jonge student Van Dommelen die zo uit een doktersroman van Dr. Zhivago zou zijn kunnen weggelopen, had weinig oorlogsveren meegenomen. Het remiseaanbod kon dan ook zonder schuldgevoel worden aangenomen, mede omdat de andere acteurs de zaak goed onder controle leken te hebben. Waarschijnlijk zal de schrijver wel weer een romance met een nachtzuster voor hem in petto hebben gehad...

15:50 VAS – Homburg Apeldoorn 1-1

Playboy Harrie, waar drie Armannetjes inpassen, had weer een hele doos met verhalen meegenomen. In de trein, in de metro in de zaal bij de chinees, in de trein, op de fiets, oh nee, die was van Sjef. Maar ja, ook hij ontkwam er niet dat hij wel die dag met houtjes moest spelen. Houtjes, oh daar was ook nog een verhaal van onderweg, alleen die werden van het bord geveegd door Dr. Grange. Hij heeft zoals altijd weer een genoeglijke middag gehad met die partij, alhoewel Chief Holger hoofdschuddend een winstvariant op het bord dacht te toveren met een eitje. Het bleek niet te kloppen, maar wie bout daarom...

16:10 VAS – Homburg Apeldoorn 1½-1½

De strijd gaat gelijk op totdat Maarten het tijd vindt het evenwicht te verbreken. Bot, ruw en tot de tanden toe bewapend met geslepen aardappelschilmesjes gaat onze Rambo tekeer met dame en paard. Laat het vijandelijke paard vergalopperen en richt daarna de nodige pijlen op de koning die hij niet kan ontwijken. Met angstaanjagende kleuren dwingt hij zijn tegenstander heeeel veel stof te eten.

16:30 VAS – Homburg Apeldoorn 1½-2½

Tom Capone is een kruimeldief die nog in opkomst is en we weten op dit tijdstip niet wanneer zijn glorieuze carrière in een stroomversnelling komt. Elliot Ness, in de vermomming van Lex Jongsma, had daar behoorlijk de maling aan en wilde deze snotaap eens een behoorlijk pak voor zijn broek geven. De oude martelwerktuigen uit de tijd van Geza Maroczy en Akiba Rubinstein werden ontdaan van alle roest en Tom die alleen maar glinsterende hebbedingetjes gewend was, had een zware middag. De Commentaar Nestor behaalde een verdiende zege. Het bleek de enige Amsterdamsche overwinning van die middag te zijn.

16:38 VAS – Homburg Apeldoorn 2½-2½

Sjef, die altijd de rol van Leonardo di Caprio wilde spelen in de Taitaitanic, toverde weer de nodige ijsbergen tevoorschijn voor Cyriel Pex in de woelige wateren rondom de Amsterdam Canals. Waar hij ze vandaan haalt schijnt niemand te weten, feit was wel dat hij geen berenmuts had meegenomen want die pet wilde hij niet passen. Dan denk je als tegenstander alles mooi op zijn plek te hebben staan, en ja hoor, draait Sjef zo’n ijsberg om. En zoals iedereen weet zit het grootste gedeelte daarvan onder water, zo verraderlijk. En dat was het hier ook, met een simpele manoeuvre worden twee slopen binnengehaald en ook de partij. Hij kan op voor zijn volgende hoofdrol. Misschien de volgende als Howard Hughes?

16:55 VAS – Homburg Apeldoorn 2½-3½

Marcel le Blon stond vroeger bekend als Rutger Bauder, speelde regelmatig in Soapseries maar werd hieruit geschreven, en toen hij zijn carrière weer wilde oppakken, was het te laat. Om de tijd te verdrijven, legde hij zich toe op schaken en mag hij zo nu en dan figureren in de hoop toch nog eens ontdekt te worden. Helaas was ook nu weer geen hoofdrol voor hem weggelegd, deze eer probeerde zijn tegenstander weg te kapen, maar koel als de echte Rutger werd het verloren pionneke terug verorberd wat een vredelievende eindscore opleverde.

17:15 VAS – Homburg Apeldoorn 3-4

Armen The Great is ongenaakbaar. Het maakt hem niet wat het strijdtoneel is, knielen zullen ze voor deze 1 meter 65 (bij schatting) kleine grootheid. Dat knielen betekend dus dat ze veel stof zullen binnen krijgen. Ook nu werden weer heel koeltjes de duimschroeven (weer een martelwerktuig) aangedraaid, en ook toen de tijd en zwarte pionnen mee gingen spelen verroerde hij geen centimeter. Het is alleen Harrie gegeven dat er drie in hem passen, maar verder is er geen maat op hem. Voila : 3 uit 3. Wanneer zal hij eens coulant zijn met zijn onderdanen, laten we hopen dat dat pas na de 9e ronde is.

17:45 VAS – Homburg Apeldoorn 3-5

Onze eigen Freddie Clooney werd, zoals het een Star-performer betaamt, met sneltrein-taxi vaart op de plaats van bestemming gebracht. Gelukkig stond het gebouw nog net overeind maar dat zal na deze wedstrijd niet meer het geval zijn. Bijna nog eerder dan het hele overige team begon hij aan zijn partij tegen Aran Kohler. Een oerdegelijk loopgravengevecht waarbij gelukkig geen van beiden zijn helm boven de rand uit liet steken. Het was remise en bleef remise en daarmee werd de winst binnengeloodst.

18:00 VAS – Homburg Apeldoorn 3½-5½

Superspeurder Erik J. de Smit ging terug naar zijn jeugdjaren en vond daar zijn medestrijder van die tijd Sybolt de Boer en wilde nog graag de herinneringen ophalen, maar de bitterende noodzaak gebood hem zijn plicht te doen. Een alibi kon hij zich niet veroorloven op straffe van een reconstructie waarbij zijn ongelijk zou worden aangetoond. Nu probeerde hij lange tijd de veste te breken, gooide er nog een kwal tegenaan, maar moest toegeven dat de slopershamer het makkelijker zou hebben. Was het nu echt gewonnen... daar hebben we de volgende reconstructie voor: Fritz speelde hier de onschuld en dat was tevens ook het oordeel, geen van beiden kon winnen.

18:55 VAS – Homburg Apeldoorn 4-6

19:15 6 biertjes, 2 cola en een sinas

19:18 Ah daar zitten onze tegenstanders

19:19 Rijsttafel voor 9 personen

19:48 Wat is dat? Ja, is wel pittig. Laat eens proeven, ja is wel pittig.

20:45 Dit is toch de Wibaudstraat ? Ja inderdaad: de Ikbaudsteeg

21:00 Nog twee minuten voordat de stoptrein vertrekt, rennen !!

22:30 Apeldoorn Centraal Station.

22:41 Zondag 23 november, verslag van een lange maar geslaagde dag in Amsterdam.

Was Geketend : Chief. ( He Flew …)

Eventuele overeenkomsten met acteurs en/of soapacteurs en speelfims berusten louter op toeval en daaruit kunnen geen royalties op verhaald worden.

    VAS                2088 - Homburg Apeldoorn 2    2160 4  - 6
1.  Aran Kohler        2198 - Freddie van der Elburg 2227 ½  - ½
2.  Rob Hartoch        2129 - Holger Lehmann         2162 ½  - ½
3.  Sybolt de Boer     2324 - Erik Smit              2203 ½  - ½
4.  Cyriel Pex         2157 - Sjef Rijnaarts         2293 0  - 1
5.  Vincent Ouwendijk  2221 - Armen Hachijan         2016 0  - 1
6.  Lex Jongsma        2114 - Tom Meurs              2173 1  - 0
7.  Joost van Steenis  2087 - Marcel Boel            2170 ½  - ½
8.  Leonardo van Manen 1913 - Martin van Dommelen    2075 ½  - ½
9.  Dick Paulis        1873 - Harrie de Bie          2163 ½  - ½
10. Benno Drewes       1868 - Maarten Beekhuis       2113 0  - 1

Homburg Apeldoorn dendert over ESGOO heen

Lucien van Beek

Het eerste team van Homburg Apeldoorn heeft in de derde ronde van de KNSB korte metten gemaakt met ESGOO. In Enschede werd afgetekend gewonnen met 7½-2½, en dat was geenszins geflatteerd.

Na afloop was men het er aan Apeldoornse kant over eens dat dit de eerste overwinning op ESGOO was. Teamleider Frank Kroeze van ESGOO dacht zich echter nog een nederlaag tegen ons te herinneren; kortom, het was voor het eerst sinds mensenheugenis. Vorig seizoen werd Homburg in de centraal verspeelde slotronde nog op 5-5 gehouden door een veel zwakker gewaand ESGOO.

Als eerste vielen na zo’n drie uur spelen de eerste drie remises van Van de Oudeweetering, Kabatianski en Hoffmann. Met name die van Hoffmann was belangrijk, want hiermee neutraliseerde hij Feygin, de hoogstgerate speler van ESGOO.

Op een aantal andere borden viel al snel een overwicht voor de Apeldoorners aan te tekenen: jeugdkampioen Pruijssers speelde oud-jeugdkampioen De Jager weg in een koningsaanval, in dezelfde Franse variant als in ronde 2. Ikonnikov ruïneerde de stelling van opponent Fiebig eerst positioneel, en ging vervolgens dwars door het centrum heen. Langheinrich verkreeg een open stelling met dominant loperpaar, en de rokadestelling van Bierenbroodspot op de damevleugel bleek niet tegen deze druk bestand. Zaragatski had met zwart tegen Bolwerk al vanaf de opening, een koningsindisch in de voorhand met een open d-lijn, al positioneel voordeel en bouwde dit vakkundig uit in een zware stukken-eindspel.

Na de tijdcontrole waren nog drie partijen langer bezig. Van Beek had voor de tijdcontrole een kwaliteit gewonnen, maar investeerde daarna teveel tijd om de tegenkansen van Richter in te dammen, en moest genoegen nemen met remise. Kuipers wist zijn eerste overwinning van het seizoen aan te tekenen. Hij moest in ruil voor twee pionnen lang tegen een initiatief van Kroeze vechten, maar het materiaal gaf de doorslag. Van Delft tenslotte was in tijdnood een kwaliteit kwijtgeraakt, maar wist een vesting op te zetten in een eindspel van twee torens tegen toren plus loper. Saltaev probeerde het lang, maar berustte met nog een minuut op de klok in eeuwig schaak.

Slechts één minpunt valt nog aan te tekenen, en dat is dat er niet meer gezamenlijk gegeten wordt na afloop van wedstrijden van het eerste team.

   ESGOO              2401 - Homburg Apeldoorn       2420 2½ - 7½
1. Jaap de Jager      2361 - Roeland Pruijssers      2452 0  - 1
2. Michail Saltaev    2484 - Merijn van Delft        2399 ½  - ½
3. Thomas Fiebig      2405 - Vyacheslav Ikonnikov    2592 0  - 1
4. Michael Feygin     2569 - Michael Hoffmann        2469 ½  - ½
5. Rafael Fridman     2457 - Alexandr Kabatianski    2436 ½  - ½
6. Frank Kroeze       2424 - Stefan Kuipers          2321 0  - 1
7. Oscar Lemmers      2388 - Arthur vd Oudeweetering 2350 ½  - ½
8. Christian Richter  2403 - Lucien van Beek         2345 ½  - ½
9. Paul Bierenbroods. 2234 - Ferenc Langheinrich     2412 0  - 1
10.Peter Bolwerk      2282 - Ilja Zaragatski         2419 0  - 1

We winnen altijd in Arnhem...

Johan Engelen

Het team reisde vol goede moed af naar Arnhem, want, zoals Robert nog eens aanhaalde: "We winnen altijd in Arnhem". In Arnhem spelen 4 teams op zaterdag, zodat het lekker druk was.

Etienne Goudriaan was er weer niet bij, en dat begint nu toch een probleem te worden. Hij moet minimaal tweemaal optreden omdat anders het team tegen sancties van de KNSB oploopt. Zover laten we het toch niet komen, hoop ik. Maarten Beekhuis moest invallen in het 2e, maar gelukkig hadden we nog acht spelers over. Het lijkt inmiddels op een vast team, zo met zijn achten.

Dan de wedstrijd zelf. Nikolai speelde op bord 4 met zwart tegen Siert Huizinga. Na de opening had hij ineens een pionnetje meer en was vervolgens als eerste klaar met een vol punt. Mark speelde op 3 met wit tegen Barth Plomp. In het Italiaans ontstond een potgelijke stelling, maar Mark zag een lullig pionzetje over het hoofd en moest daarna opgeven. Daarmee was de stand weer gelijk getrokken. René speelde met zwart op bord 6 zijn geliefde Albins tegengambiet met f6 tegen Ivo van de Gouw. Daarmee wordt de pion definitief een gambietpion. René investeerde vervolgens nog een stuk in een koningsaanval, maar in tijdnood had hij geen zin meer om tot het gaatje te gaan en koos voor eeuwig schaak met twee paarden omdat de stand op de andere borden erg gunstig leek. Gonzalo leek met zwart op bord 2 erg moeilijk uit de opening te komen tegen Barth Plomp, maar had korte tijd later wel remise te pakken. Daarmee werd de tussenstand 2-2.

Johan speelde met wit op bord 5 tegen Ruud Wille. Vanuit de Botwinnik-opstelling kwam een gelijke stand op het bord, waarin Johan bleef zoeken naar kansen en Ruud de boel dicht wilde houden. Naarmate de 40e zet naderde werd de druk van wit hoger, en uiteindelijk bezweek Ruud op de 38e zet. De voorsprong stond er eindelijk. Robert speelde op bord 7 met wit tegen Paul Schoenmakers en had de hele partij het initiatief. Hij kon echter de juiste weg naar winst niet vinden waardoor uiteindelijk toch de vrede werd getekend. Kristianne had op bord 8 met zwart tegen Paul de Freytas een moeilijke middenspelfase goed overleeft en hield daaraan zowaar drie pionnen over. Die voorsprong gaf ze niet meer uit handen en met een mooie mataanval beëindigde ze haar partij in stijl. Daarmee was de winst binnen.

Op bord 1 was Henk met wit tegen Jochem Woestenburg erg goed bezig. Hij bestreedt het Grünfeld-Indisch zeer agressief en hield daaraan een pionnetje over in een goede stelling. Je kunt het normaal gesproken wel aan Henk overlaten om zo'n stelling lekker uit te melken en uit te schuiven, maar deze keer liep het anders. In het eindspel kreeg Henk zelfs nog een 2e pion erbij, maar uiteindelijk kwam een stelling op het bord met paard en twee losse pionnen tegen paard, en daarin is het heel lastig opereren. Na een paar maal de winst te hebben overzien (de beste stuurlui staan immers altijd aan wal) moest hij een pion inleveren, en de 2e kon door het paar worden geneutraliseerd. Daarmee behaalden we een mooie 5-3 overwinning, maar ik denk dat nog niet iedereen tevreden zal zijn met dit resultaat omdat er meer had ingezeten.

De terugreis naar huis was waarschijnlijk spannender dan de wedstrijd zelf. De eerste sneeuw van het jaar zorgde voor veel overlast op de wegen en daarmee een enerverende reis.

   ASV 3               1918 - Homburg Apeldoorn 3   1973 3 - 5
1. Jochem Woestenburg  1972 - Henk Eleveld          2063 ½ - ½
2. Kees Sep            2000 - Gonzalo T. Ramirez    2054 ½ - ½
3. Barth Plomp         1963 - Mark Brussen          1994 1 - 0
4. Siert Huizinga      1879 - Nikolai Kabanof       2069 0 - 1
5. Ruud Wille          1884 - Johan Engelen         1908 0 - 1
6. Ivo van der Gouw    1882 - René Nijland          1911 ½ - ½
7. Paul Schoenmakers   1880 - Robert Verkruissen    1896 ½ - ½
8. Paul de Freytas     1885 - Kristianne Tempelman  1891 0 - 1

Eerste seizoensoverwinning voor Homburg Apeldoorn

Lucien van Beek

Na de enigszins verwachte nederlaag in ronde 1 tegen ELO-machine HSG, speelde het eerste afgelopen zaterdag tegen promovendus Voerendaal. Bij aanvang was duidelijk dat het geen makkelijke middag zou worden voor Homburg, want de Limburgers waren op volle oorlogssterkte gekomen. Het begin van de wedstrijd was ook voor Voerendaal: een aantal Apeldoorners leek moeilijk uit de opening te komen. Toen echter na de tijdnoodfase het stof was opgetrokken, werd duidelijk dat Voerendaal een paar goede stellingen niet had weten te winnen. Merijn van Delft zorgde in het laatste uur voor het beslissende punt: 5,5 - 4,5. Voor Voerendaal betekent dit dat het een lastig seizoen gaat worden.

Verslag per bord:

Op bord 1 debuteerde Slava Ikonnikov met zwart tegen Orlov. In een vechtpartij bleek zijn aanval op de koningsvleugel voldoende om het witte initiatief op de damevleugel te beteugelen.

Roeland Pruijssers offerde op bord 2 in de Steinitz-variant van het Frans een kleine kwaliteit. Hij leek onvoldoende compensatie te hebben, maar in tijdnood tastte zijn tegenstander mis in het eindspel.

Op bord 3 kreeg Sebastian Siebrecht een lastig positioneel stukoffer van Hausrath te verwerken, maar hield de zaak met enig hangen en wurgen bij elkaar.

Ilja Zaragatski was als eerste klaar: hij bereikte met wit in het Catalaans niets tegen Wantola.

Ali Bitalzadeh kreeg een centrumdoorbraak van Schebler te verwerken, en moest vrij snel opgeven.

Merijn van Delft op bord 6 kreeg net als Roeland de Steinitz van het Frans op het bord, tegen Polaczek. Na de tijdnood had hij een kwaliteit gewonnen, en offerde deze terug om naar een technisch gewonnen zware stukken-eindspel af te wikkelen.

Op bord 7 pakte Alexander Kabatianski een pion in de opening, liet het initiatief van zijn tegenstander Bus kalmeren en pakte eenvoudig het punt.

Stefan Kuipers speelde voor de tweede keer van zijn leven het Open Spaans, en liet zich rond zet 20 positioneel overspelen. Zijn tegenstander Sielecki wist zich geen raad met de geboden kansen, en zo kwam het dat Stefan nog als laatste bezig was. Uiteindelijk werd een slechte koningsstelling hem in de slotfase fataal.

Op bord 9 moest Arthur van de Oudeweetering in de denktank na een mislukte openingsopzet, maar speelde zich toch nog vrij makkelijk naar een positioneel gewonnen stelling, die hij nog voor de tijdcontrole in winst omzette.

Tenslotte investeerde ondergetekende tegen Driessens in een Slavische opening teveel tijd. Een positioneel gezonde stelling werd steeds bedenkelijker, en een nederlaag was het gevolg.

    Homburg Apeldoorn       2408 - Voerendaal         2366 5½ - 4½
1.  Vyacheslav Ikonnikov    2592 - Andrey Orlov       2501 ½  - ½
2.  Roeland Pruijssers      2452 - Benjamin Tereick   2382 1  - 0
3.  Sebastian Siebrecht     2453 - Daniel Hausrath    2491 ½  - ½
4.  Ilja Zaragatski         2419 - Ivo Wantola        2277 ½  - ½
5.  Ali Bitalzadeh          2310 - Gerhard Schebler   2453 0  - 1
6.  Merijn van Delft        2399 - Richard Polaczek   2429 1  - 0
7.  Alexandr Kabatianski    2436 - Tom Bus            2243 1  - 0
8.  Stefan Kuipers          2321 - Christoph Sielecki 2368 0  - 1
9.  Arthur vd Oudeweetering 2350 - Henk Temmink       2230 1  - 0
10. Lucien van Beek         2345 - Patrick Driessens  2283 0  - 1

We hebben nog een half punt nodig… ...einduitslag 9½-½

Henk Vinkes

Het duurde lang voordat eindelijk die laatste remise werd binnengehaald. Eddie Scholl moest inzien dat de betonnen muur die door Freddie van der Elburg was gemetseld niet te slechten was. Daarmee was de eerste overwinning voor het 2e team in de 1e klasse A een feit. Dit was de eerste gelegenheid om aan te tonen dat klassebehoud in de 1e klasse zeker moet lukken. In het nieuwe onderkomen was dus Philidor 1847 uit Leeuwarden de te kloppen maar zeker niet te onderschatten ploeg. Vooral op de eerste vijf borden zijn ze sterk, maar het bleek dat ze met twee invallers waren gekomen, Tondivar was er niet bij, en dat zou toch wel kunnen schelen.

Als eerste is het Sjef Rijnaarts die positieve berichten over zijn stelling de wereld in brengt. In een Siciliaanse partij laat hij Addy Lont al snel zwoegen voor een comfortabele stelling en dat kost zeer veel moeite. Na 15 zetten moet hij de rokade vaarwel zeggen en komt er een irritante pion op d6. De zwarte dame wordt naar voren gelokt en daarna in het nauw gebracht. Met een sarcastische lach laat Sjef aan wie het maar horen wil weten dat hij zojuist Dc2 heeft gespeeld, met het idee om de dame te winnen. Enige remedie daartegen is het offeren van een kwaliteit. Dan is het daarna een kleine moeite voor Sjef om de eerste winst van de dag binnen te halen.

Tom Meurs had in de 1e ronde hard verloren en was er uiteraard op gebrand dat nu recht te zetten. Ik kreeg het gevoel dat hij er relaxter bij zat dan in Nijmegen, geen vervelend Koningsgambiet om te verdedigen, maar nu zelf aan de witte kant Siciliaans, de Najdorf variant. Ook hij wist tegenstander Sparenberg de rokade te ontnemen en ging na verloop van tijd met zijn torens de richting op waar de zwarte koning heen dacht te vluchten. Bij de eerste de beste gelegenheid die zich voordeed, nam hij het initiatief in handen. De zwarte koning werd nog verder naar buiten gedrongen. Zwart moest zijn stelling opengooien om iets van tegenspel hopen te kunnen creëren, maar Cool Hand Tom wist alles makkelijk te bezweren. Zelfs het binnenvallen van de dame op c2 deerde hem niet. Een op het oog geforceerde afruil leverde een stuk en diverse pionnen op. 2-0, wat een luxe.

Ach, en dan komt het derde punt er ook zo dadelijk aan, of toch niet... hmmm beschwindeld moet Marcel gedacht hebben. Twee pionnen voor, niets aan de hand stelling en ruime voorsprong op de klok. Laat maar komen die 3-0. Jippe Kamstra pakt de laatste strohalm die hij kan vinden en schuift de f-pion naar voren wat een gat op g7 open legt. Maar ja, toren op g8 en dat probleem is geneutraliseerd. Tja, dan moet je dus niet die toren naar d8 spelen, daarna is het direct uit. De loper wordt op g6 geofferd en er is geen kruit meer gewassen tegen mat. Jammer maar helaas, het voelt wel lullig, vooral als je dan de dreiging hebt dat je in navolging van de aria's van Freddie een cursus paaldansen moet gaan doen.

Een tegenvaller als je het zo mag noemen, maar die is snel weer rechtgezet als Harmen van den Berg besluit Martin een handje te helpen. Hier is er een gapend gat op g7 de voorbode van het onheil dat hij over zich heen roept. Een zet als Td8 die er toch normaal uitziet, blijkt alleen maar rampspoed met zich mee te brengen. Binnen twee zetten is het over, hij kan kiezen tussen torenverlies of mat en geen van beide is een gezonde optie. De schwindel van Marcel is rechtgezet, het is 3-1. Wat een luxe, en het houdt maar niet op.

De volgende die van het zoet der overwinning kan gaan genieten is Holger. Nu eens niet een zenuwslopende stelling in tijdnood, maar een betere stelling omgezet naar een overwinning. Een zwart paard dat langzaam maar zeker wordt omgedoopt tot hobbelpaard met houtworm kan zichzelf nog ruilen tegen een ander stuk. Maar het andere paard wordt de schlemiel van de dag als die denkt houtjes te kunnen gaan sprokkelen voor Sinterklaasavond. Vergeet-ie toch even zijn baasje te verdedigen. Het heeft allemaal geen zin meer, er blijft niets over van de zwarte stelling.

En nog moet het niet ophouden met winstpartijen, denkt Armen. Jan Boersma heeft een middagje verdedigen achter de rug met weinig plezier en zeer veel bedenktijd gebruiken. Mooie samenwerking van de witte stukken is niet leuk om tegen te spelen. Jan Boersma denkt dan in tijdnood de boel te kunnen redden, maar vergeet een vork van het paard en mag de dame inleveren. Een vaak gehoorde opmerking in tijdnood is dat men vergeet op te geven, maar hier vergeet hij te zien dat hij schaak staat en denkt dan de dame uit de sores te halen door haar op een ander veld te zetten. Helaas zijn er teveel getuigen die hem helpen de dame terug te zetten op het dodelijke veld.

Dan begint het lange wachten en zoals in de inleiding al vermeld, is het Freddie die overwinning binnen brengt. Eddie Scholl heeft lang geprobeerd om hem op de knieën te krijgen maar het lukte niet. Daarvoor was de zwarte stelling ook te degelijk en waarschijnlijk had hij het er ook nergens beter kunnen doen, tenminste volgens Fritz. Het evenwicht helde lang genoeg naar wit, maar nooit zoveel dat het beslissend kon of had moeten zijn. Daarmee was de overwinning een feit. Pfeeew, die is binnen.

Dan zijn er nog drie partijen gaande. Harrie is daarvan de eerste die zich de meerdere moet erkennen in Maarten Etmans. Lang gaat het gelijk maar als Etmans via een verraderlijke pionzet Harrie aan het nadenken zet, grijpt hij toch mis. De witte paarden staan op voor zwart lastige velden die het de koning lastig maken. Tevens belemmeren ze de terugtocht van de dame om de troepen te assisteren voor de verdediging. De 69-jarige Etmans breekt de stelling van Harrie open en die mag alleen maar toekijken hoe de boel gesloopt wordt.

Erik Smit heeft dan ook al een zware middag achter de rug. Tjapko Struik legt hem overduidelijk op de pijnbank en met pijn en moeite haalt hij de 40 zetten om er achter te komen dat hij een pion minder heeft, wit een vervelende pion op d-lijn heeft die maar loopt en loopt, en ook nog eens een b-pion die zich aan het warmlopen is. Nou kies maar welke je wilt gaan pakken. Op een of ander manier lukt het om de d-pion te veroveren ten koste van de g-pion, maar dan is er ook nog dat andere ding aan de zijlijn. Waarschijnlijk murw gespeeld door een hele middag verdedigen, gaat Erik toch nog de fout in.

Marc Jonker speelde tegen Migchiel de Jong die er ook een middagje uitmelken van een klein voordeeltje van maakte. Een dooie zwarte loper die heen en weer pendelde tussen b7 en a8 was het verschil in deze partij. Als de zwarte loper meer bewegingsvrijheid gehad zou hebben, waren er zeker kansen op remise geweest. Zoals het nu ging mocht Marc zich alleen maar verdedigen tegen de zeer actieve witte stukken. Het kostte zeer veel tijd en de eerste tijdscontrole werd gehaald maar de tweede kwam ook zeer snel dichterbij. En die kostte hem uiteindelijk de kop.

Eigenlijk had de wedstrijd al heel snel beslist kunnen zijn als Marcel zich niet had vergist, nu moesten we toch nog even de billen dichtknijpen voor dat laatste halve puntje. Gelukkig kwam die er. De einduitslag was derhalve 9-0 voor wit en 1 half punt voor zwart, maar die was in het voordeel van Homburg Apeldoorn. Op naar Amsterdam!

    Homburg Apeldoorn 2 2179 - Philidor 1847        2160 5½ - 4½
1.  Marc Jonker         2312 - Migchiel de Jong     2305 0  - 1
2.  Sjef Rijnaarts      2293 - Addy Lont            2272 1  - 0
3.  Freddie vd Elburg   2227 - Eddie Scholl         2205 ½  - ½
4.  Holger Lehmann      2162 - Jan Hania            2180 1  - 0
5.  Erik Smit           2203 - Tjapko Struik        2205 0  - 1
6.  Armen Hachijan      2016 - Jan Boersma          1987 1  - 0
7.  Marcel Boel         2170 - Jippe Kamstra        2105 0  - 1
8.  Tom Meurs           2173 - Erik Sparenberg      2155 1  - 0
9.  Harrie de Bie       2163 - Maarten Etmans       2056 0  - 1
10. Martin van Dommelen 2075 - Harmen van den Berg  2135 1  - 0

Plus 1 in plaats van min 1

Mark Brussen

Op 1 november werd de tweede ronde van de KNSB-competitie gespeeld. Voor het eerst in de nieuwe locatie, een kerkje aan de Sprengenweg. Een prima locatie, al waren er wel twee zalen nodig om alle teams plaats te kunnen bieden. Er stond veel op het spel, want alle KNSB-teams van Homburg hadden de eerste ronde verloren. Homburg 3 moest tegen Almelo. De vorige ronde werd verloren van een stel talenten uit het noorden. We hadden dus wat recht te zetten. Maar dat leek vooraf niet makkelijk. Almelo heeft een sterk team dat niet zo lang geleden nog in de 2e klasse speelde.

De wedstrijd begon lekker. Na een paar minuten spelen ging er een mobiele telefoon af. Het zal toch niet… René Nijland stond op, pakte zijn telefoon en liep naar buiten. #%(#*%. Daar gaat het eerste punt. Bij enkele leden van de tegenpartij werd al gespeculeerd over een vroege 0-1. Maar gelukkig was de tegenstander van René zo sportief om de winst niet te claimen. En de wedstrijdleider was op dat moment precies waar hij moest zijn: niet in onze zaal.

Om dan maar direct met de partij van René door te gaan: als dank voor de sportiviteit van de heer Jutba deed René hem in de opening een toren en een stuk cadeau. Hier kreeg René wel een dame en een enorme ontwikkelingsvoorsprong voor terug. Het duurde nog lang, maar uiteindelijk werd de materiële en ontwikkelingsvoorsprong soepel naar winst geschoven. 1-0 in plaats van 0-1, een prettige meevaller.

Op de andere borden stonden we zeker niet minder, dus het leek een goede middag te worden.

Gonzalo Tangarife stond op bord 2 na de opening wel wat minder goed. Tegenstander Sarink voerde de druk op een achtergebleven pion op e3 op, maar kon er niet doorheen komen. Gonzalo wist handig om de pion heen te spelen en na een mooie combinatie werd er een kwaliteit gewonnen. Vervolgens stortte de zwarte stelling in elkaar en vlak voor de tijdcontrole konden we het tweede punt bijschrijven.

Ondertussen was Kristianne Tempelman ook klaar. Na de opening stond ze een pion voor, maar haar pionnenstructuur zag er niet echt geweldig uit. Met wat moeite kon de pion behouden worden en werd een zeer goede stelling opgebouwd. Toen Kristianne de tijdnoodfase in ging stonden alle stukken midden op het bord en leek het een kwestie van tijd tot het punt bijgeschreven kon worden. Het liep echter wat anders. Door de tijdnood verloor ze de controle en met nog 50 seconden voor 10 zetten en een inmiddels verloren stelling moest ze opgeven.

Maarten Beekhuis speelde op bord 1 een goede partij tegen Maurice Schippers. Na de opening was het zoals gewoonlijk bij Maarten een chaos. Maar zoals vaak, wel een prettige chaos. Van het verloop van de partij heb ik weinig meegekregen, maar net voor de tijdcontrole werden de handen geschud en tekende Maarten ons derde punt bij.

Johan Engelen speelde een lastige partij op bord 5. In een donker hoekje van de kerk werd het steeds donkerder. Het bord was nog net te zien, maar bij Johan ging na een klein foutje het licht uit. De stand werd daarmee op 3-2 gebracht.

Nikolai Kabanof en Robert Verkruissen stonden beide erg goed (lees: totaal gewonnen). Met beiden enkele pionnen voor in het eindspel, leek er minimaal anderhalf punt uit te halen te zijn. Bij Robert verzandde het eindspel in T + 1 pion tegen T + 2 pionnen. Dit bleek niet meer te winnen. Bij Nikolai zag het er nog beter uit. 2 pionnen voor, en dan nog vrijpionnen aan beide zijden van het bord ook. Om een quote van een van zijn teamgenoten te gebruiken: “Dat is gewoon doorlopen en dan wint het makkelijk”. De eerste pion die op de nominatie stond om tot dame gepromoveerd te worden strandde in het zicht van de haven. Maar goed, geen probleem, er is er nog eentje toch? Hmm, die bleek niet meer vooruit te kunnen. Tot opluchting van de teamleider en enkele omstanders werd de laatste pion van tegenstander Poelstra wel buitgemaakt, zodat het in ieder geval niet meer te verliezen was. Winst zat er echter ook niet meer in. Daarmee kwam de stand op 4-3.

Om de winst veilig te stellen moest Mark Brussen en eindspel met een pion minder remise zien te houden. Na een paar fouten in het middenspel bleef er een eindspel over van loper en 4 pionnen (waarvan 1 vrijpion) tegen een paard en 3 pionnen. De koning van tegenstander Paalman kon echter worden afgesloten en met het paard kon de vrijpion worden tegengehouden. Niet veel later werd er tot remise besloten, waarmee de verdiende zege van het team werd binnengehaald.

   Homburg Apeldoorn 3       1980 - Almelo            2028 4½ - 3½
1. Maarten Beekhuis          2113 - Maurice Schippers 2085 1  - 0
2. Gonzalo Tangarife Ramirez 2054 - Edwin Sarink      2061 1  - 0
3. Mark Brussen              1994 - Henk-Jan Paalman  2076 ½  - ½
4. Nikolai Kabanof           2069 - Ben Poelstra      2036 ½  - ½
5. Johan Engelen             1908 - Martin Bootsma    2018 0  - 1
6. René Nijland              1911 - Alvin Jutba       2035 1  - 0
7. Robert Verkruissen        1896 - Jan Willem Brinks 1984 ½  - ½
8. Kristianne Tempelman      1891 - Zagar Zeeman      1928 0  - 1

Jammer, maar geen ramp

Stefan Kuipers

Het begin van het seizoen stond weer voor de deur en het eerste team mocht aantreden tegen de huidige landskampioen, HSG. De locatie waar gespeeld werd was enigszins opmerkelijk, namelijk een verzorgingstehuis, maar ’t oogde wel als een rustige omgeving. Helaas bleek dat tegen te vallen, we speelden naast de eetzaal/receptie/ontvangstzaal en de tussenwand weigerde te sluiten. Dus de hele middag waren we getuige van allerlei verhalen, gerinkel van kopjes en schoteltjes en het gelach over en weer. Niet echt een ideale locatie dus, zeker niet voor een schaakwedstrijd op dit niveau. Dan over naar de partijen:

Op bord 1 speelde Sebastian met wit tegen Stellwagen een partij waarin hij eigenlijk geen voet aan de grond kon krijgen. In de opening stak hij fanatiek van wal met een snel g4, maar Daniël ruilde slim de witveldige loper van wit af waarna er een sterk zwart paard een zwakke witte loper domineerde. Op dat niveau is dit helaas dodelijk.

Op bord 2 speelde debutant Thomas Henrichs met zwart tegen L’Ami en ook daar kwam een Semi-Slav op het bord waar Thomas toch wel erg makkelijk zijn stukken naar de juiste plaatsen wist te leiden. In bezit van het loperpaar wist hij de stelling open te breken en zijn lopers te activeren, waarna ook de torens er nog eens bijkwamen. De witte stukken kregen het niet voor elkaar om gecoördineerd te werk te gaan en met één tactische manoeuvre was het punt binnen, een fantastisch debuut!

Op bord 3 speelde Michael met wit tegen de Nederlands Kampioen Smeets en net zoals op de eerste twee borden kregen zij een Slav op het bord. De partijen van Michael staan vaak garant voor actie en spektakel, maar dat viel deze partij tegen. Het evenwicht werd nooit echt verbroken en in het eindspel werd tot remise besloten, een keurig halfje dus.

Op bord 4 vocht Roeland met zwart een zware strijd uit tegen Nijboer. In de door beide spelers geliefde Spanjaard was het een gevecht zoals we dat gewend zijn van Roeland. Het begin hoogstwaarschijnlijk huiswerk van beide partijen, waarna het grootmeesterlijke geschuif met de stukken begon. Nadat er in tijdnoodfase enige duidelijkheid leek te ontstaan en de meeste stofwolken opgetrokken waren had Roeland een pionnetje minder en was zijn koningstelling volledig weggeslagen. Een paar zetten later moest hij helaas de handdoek op het bord gooien.

Op bord 5 “speelde” Alexander tegen Chuchelov, althans, dat was de bedoeling. Ware het niet dat de HSG’er woonachtig in België een uur en twee minuten te laat kwam. Op het moment dat het punt geclaimd werd, zagen de spelers Chuchelov aan komen rijden op de parkeerplaats. Helaas voor hem was het twee minuten te laat en dus kregen we daar een punt cadeau.

Op bord 6 speelde Ilja met zwart tegen Janssen, die de laatste tijd goed op dreef is. Naar mijn idee had Janssen in het begin het betere van het spel, maar Ilja kwam sterk terug en zorgde ervoor dat Janssen een kwaliteit moest offeren om enigszins spel terug te krijgen. Compensatie kreeg Janssen zeker en even dacht ik dat Ilja zelfs nog op tijd de partij verloor, maar dat bleek gelukkig niet het geval. In het eindspel had wit zijn zaakjes toch wel goed op orde en werd er uiteindelijk toch maar remise besloten.

Op bord 7 speelde een andere debutant, namelijk Ali Bitalzadeh, met wit tegen Delemarre. Er kwam een Konings-Indiër op het bord en wit wist al snel een kwaliteit te winnen. Wit brengt zijn stelling mooi op orde en probeert wat stukken te ruilen, maar op dat moment slaat Delemarre toe met een stukoffer en wordt het meest cruciale gedeelte van de partij in tijdnood uitgevochten. Daarin mist Ali opeens een vervelende tussenzet, waardoor hij van een toren voor naar een toren achter af weet te wikkelen. Gelukkig resulteerde het ook in eeuwig schaak voor Ali, maar hier had waarschijnlijk wel meer in gezeten.

Op bord 8 speelde Merijn met zwart tegen Spoelman en het was niet zomaar een partij. Merijn had zich namelijk voorgenomen om als een man te gaan spelen en stuurde zijn zwarte stukken de Draak in. Daar werd hij even geconfronteerd met een nare zetverwisseling, waarna Merijn niet de juiste voortzetting (12... b5) wist te vinden. Daarmee verloor zijn aanval snelheid en dat gaf wit de kans om aan te vallen. Dat bleek zeer effectief want na slechts 23 zetten zag Merijn zich genoodzaakt op te geven.

Op bord 9 speelde Arthur met wit tegen De Vreugt en de opening leek zich eerst rustig te ontwikkelen. Maar opeens waren er stuk(schijn)offers over en weer en bleek helaas dat zwart net iets verder had gerekend. Arthur moest zich in rare bochten wringen om zijn stelling nog te redden, maar tevergeefs. Zijn stukken stonden dermate onder druk dat hij zijn koningsstelling ernstig moest verzwakken en daar maakte zwart gretig misbruik van. Een paar zetten later was mat niet meer te verhinderen.

Op bord 10 speelde Stefan met zwart tegen H. Vedder en kreeg een Rossolimo op het bord. Nadat de opening rustig leek te verlopen, zat zwart compleet planloos achter het bord. Er kwamen helaas geen goede zetten meer door en de planloosheid resulteerde in een puinhoop. Wit bleef rustig en zette zijn stukken prima neer, waarna het slechts een kwestie van tijd was voordat zwart zou bezwijken onder de druk. Nadat de zwarte koningstelling genoeg aangetast was, ging wit gewoon met de stukken naar binnen en koos zwart voor de minst pijnlijke voortzetting, namelijk opgave.

Al met al verloren we met 6,5-3,5 en dat is natuurlijk jammer, maar zeker geen ramp. Opmerkelijk is dat de vier Apeldoornse spelers welgeteld nul punten hebben gehaald, dus daar zal zeker verandering in komen want dat kan natuurlijk niet! De volgende wedstrijd zal een belangrijke worden tegen Voerendaal, dat net gepromoveerd is naar de Meesterklasse.

    HSG                2510 - Homburg Apeldoorn       2410 6½ - 3½
1.  Daniel Stellwagen  2616 - Sebastian Siebrecht     2453 1  - 0
2.  Erwin l' Ami       2610 - Thomas Henrichs         2491 0  - 1
3.  Jan Smeets         2593 - Michael Hoffmann        2469 ½  - ½
4.  Friso Nijboer      2564 - Roeland Pruijssers      2452 1  - 0
5.  NO                      - Alexandr Kabatianski    2436 0  - 1  Regl.
6.  Ruud Janssen       2503 - Ilja Zaragatski         2419 ½  - ½
7.  Jop Delemarre      2467 - Ali Bitalzadeh          2310 ½  - ½
8.  Wouter Spoelman    2448 - Merijn van Delft        2399 1  - 0
9.  Dennis de Vreugt   2427 - Arthur vd Oudeweetering 2350 1  - 0
10. Henk Vedder        2358 - Stefan Kuipers          2321 1  - 0

Gemiste kansen

Henk Vinkes

1e klasse A, 1e ronde

27 september 2008: Het debuut van het 2e team van Homburg Apeldoorn in de 1e klasse en direct mochten we aan de bak. De wedstrijd was tegen SMB uit Nijmegen die gemiddeld 100 punten sterker zijn als het om ELO-rating gaat. Dat wil van te voren natuurlijk niet alles zeggen, maar geeft wel aan dat een klasse hoger spelen ook andere maatstaven met zich mee brengt.

Het was zowaar bijna gelukt om gelijk in de eerste ronde al met de volledige basisopstelling aan te treden maar Martin van Dommelen was twee dagen ziek geweest en voelde zich niet fit genoeg om een paar uurtjes te gaan zitten schaken. Dus werd op de vrijdagavond voor een KNSB-wedstrijd het bijna gebruikelijke scenario uit de schappen gehaald: een invaller zoeken! Omdat Mark nog op terugreis was van zijn vakantie werd Robert gevraagd wat er te regelen was, maar ja zo laat is dat behoorlijk lastig. Uiteindelijk werd Nico Olivier vanuit de Maten ingevlogen om zijn debuut op dit niveau te maken. Dat het invallen niet alleen bij ons kommer en kwel kan zijn bleek de volgende dag: SMB had zelfs drie invallers nodig en dat met verschillende redenen. De een was op vakantie en een ander moest werken, tja de verkeerde datum in de agenda gezet, u begrijpt de gebruikelijke frustratie van een teamleider. Een heerlijk najaarszonnetje bracht ons naar Nijmegen waar in Café Groenewoud zou worden gestreden. Het verloop van de wedstrijd in chronologische volgorde: Marc Jonker speelde tegen Joost Retera een korte remisepartij en als we wedstrijdleider Huub Blom moeten geloven was dat een logische uitslag van deze twee degelijke spelers. Ik denk dat aan deze wijze woorden van Huub eigenlijk weinig toe te voegen valt. Het was daarna het zonnetje buiten opzoeken en daar analyseren, want meer kan een mens zich wensen …

Niet kort daarna werden zij vergezeld door Freddie van der Elburg en Hans Klip. Ook hier werd de vrede snel getekend. Een oerdegelijke opstelling van Freddie gaf Hans Klip weinig mogelijkheden om iets op het bord te toveren. Bij de analyse op het bordes kwamen diverse interessante dingen op het bord maar uiteindelijk zal het een terechte remise zijn geweest.

Misschien geïnspireerd door zonnebadende analyserende schakers of misschien juist jaloers op deze mensen wilde Harrie de Bie zijn Wieckse Witte ook wel buiten genieten. Net als voorgaande twee partijen gebeurde ook hier niets schokkends. De remise werd na 18 zetten een feit. De bestraffende woorden van Huub Blom waren toen wel duidelijk dat we niet een heel seizoen de wit-partijen snel remise moesten geven, want zo win je geen wedstrijden.

Tom Meurs die net terug was van het Europees Kampioenschap en vol verhalen zat kreeg aan het 6e bord een Koningsgambiet voorgeschoteld. Misschien dat het nog een beetje ontbreekt aan ervaring op dat gebied maar het kostte hem veel bedenktijd. Freddie dacht dat er ergens stukwinst te halen was voor Tom, maar Fritz liet zien dat er dan nog altijd gelijkspel was voor wit. Zoals de partij nu verliep kwam Tom steeds verder in de problemen en toen Huub Blom en ondergetekende op hun onderbondniveau zelfs zagen dat er zwarte torens van het bord zouden verdwijnen gaf Tom op. Er was geen eer meer te behalen.

Marcel wist op een relaxte manier een voordelige stelling te bereiken. Het gaat helaas mis bij de afwerking doordat er zo te zien een paar zetten worden omgedraaid. Eerst had de loper op g7 moeten worden geruild en pas daarna met de loper naar h3. Deze fout gaf Wouter Knoop de gelegenheid om wel heel erg vervelend binnen te dringen in de stelling van Marcel. Maar ondanks dat was er een remise mogelijk, maar Marcel speelde te positief en kreeg een mataanval om zijn oren. Daar was geen ontsnappen meer mogelijk. En dat is waarschijnlijk ook de les die we wel vaker zullen tegen komen in deze klasse: fouten worden onherroepelijk afgestraft.

Was er dan iets goeds te melden van deze wedstrijd? Toch wel want Armen wist zijn partij te winnen maar of dat echt soepel ging vind ik lastig te beoordelen. Een moeilijke partij zo te zien die eigenlijk een nederlaag had moeten opleveren maar in tijdnood wist Armen de winst naar zich toe te halen. Zijn tegenstander die wel vaker in grote tijdnood komt wist niet door te stoten en overschreed de bedenktijd. Tenminste … op het moment dat ik dit schrijf heb ik de notatie nog niet kunnen ontcijferen, maar als het allemaal klopt zouden er toch wel 40 zetten gedaan zijn. Maar de wedstrijdleider afgaande op het notatieformulier van Armen dat er maar 39 zetten gedaan waren. Er werd ook niet verder gecontroleerd of dit klopte.

Holger Lehmann kreeg een bekende variant op het bord en wist wat hij de vorige keer toen hij dit speelde tegen Peter Mijnheer verkeerd deed. Nu speelde hij waar het moest Kf8 en kreeg gelijk spel. Maar zoals eerder gezegd op dit niveau moet je wel bewijzen dat het uiteindelijk dan ook gelijk spel is. Een remiseaanbod van Holger werd geweigerd en in plaats van dan maar een stevige verdediging op te bouwen speelde hij zijn dame het vrije veld in. Deze werd echter direct in het nauw gebracht en een misgreep bezegelde het lot van Holger.

Toch waren er ogenschijnlijk kansen voor ons om een redelijk resultaat neer te zetten, alleen ze werden helaas niet benut. Erik speelde een goede partij en bouwde het voordeel zet na zet uit. Maar hij had veel tijd gebruikt en toen de tijdnoodfase kwam zaten er veel tactische trucjes in de stelling. Toch vond hij de juiste combinatie die eigenlijk winst had moeten opleveren. Voor de dame kreeg hij twee torens en een stuk, een mooie deal lijkt me zo. Maar een verkeerde loperzet gaf Fitzgerald Krudde de gelegenheid eeuwig schaak te geven. Een gemiste kans.

Nico Olivier had de taak om Martin van Dommelen te vervangen en deed dat op zich verdienstelijk, ook omdat hij als tegenstander Martine Middelveld vond die ook moest invallen. Het was wel vooral Martine die het spel maakte en Nico moest alle zeilen bijzetten om niet onder de voeten te worden gelopen. Dat lukte aardig en toen de tijdnood zich aankondigde leken alle problemen opgelost. Maar die volgens zijn zeggen vermaledijde tijdnood deed hem de das om. Hij verloor een stuk en nadat meerdere laatste lastige stukken waren verwijderd kon hij gewonnen geven.

Sjef mocht aantreden tegen Dharma Tjiam. Na ongeveer 15 zetten komt hij nogal zeer (zeg maar uitermate) geïrriteerd naar buiten lopen met de mededeling dat hij zojuist in een verloren eindspel terecht is gekomen. Een zet verwisseld en de hele stelling is waardeloos, vindt hij. Het blijkt allemaal toch nog wel mee te vallen en naarmate de partij vordert is Sjef degene die aanspraak mag gaan maken op de winst en hij komt er heel dichtbij. En prachtig paardeindspel is het resultaat dat door Sjef gewonnen had kunnen worden. Het mocht helaas niet zo zijn, Dharma wist het naar remise te schuiven.

Dus een wedstrijd waar toch wel kansen waren maar niet werden benut. Is dat jammer… ja eigenlijk wel omdat dit het sterkst geachte team uit deze poule moet zijn, maar door invallers minder sterk was. En volgens teamleider Joost Retera langzaam op gang komt. Het zal blijken, en ik ga er vanuit dat de nu gemiste kansen een volgende wedstrijd wel benut worden.

    SMB                2199 - Homburg Apeldoorn 2     2158 6½ - 3½
1.  Joost Retera       2270 - Marc Jonker             2313 ½  - ½
2.  Dharma Tjiam       2354 - Sjef Rijnaarts          2281 ½  - ½
3.  Hans Klip          2378 - Freddie van der Elburg  2224 ½  - ½
4.  Vincent Deegens    2241 - Holger Lehmann          2171 1  - 0
5.  Fitzgerald Krudde  2322 - Erik Smit               2200 ½  - ½
6.  Jochem Aubel       2197 - Tom Meurs               2088 1  - 0
7.  Wouter Knoop       2019 - Marcel Boel             2196 1  - 0
8.  Wouter Dinjens     1964 - Armen Hachijan          2061 0  - 1
9.  Cees Koopmans      2134 - Harrie de Bie           2164 ½  - ½
10. Martine Middelveld 2107 - Nico Olivier            1881 1  - 0

Vrouwelijke intuïtie, bestaat het toch?

Kristianne Tempelman

Wat een heerlijk vooruitzicht, uitspelen tegen een zeer jeugdig team helemaal in het hoge Noorden. Of is het toch een mooie kans om die jonkies te laten zien dat ze toch nog wat meer ervaring nodig hebben om mee te tellen bij die “ouwe lullen”? We zullen het zien denk ik dan maar, maar mijn gevoel was toch enig zins onzeker.

Dat terzijde, de dag begon met een prachtige mist wat een mooie dag beloofde. Prima weer om anderhalf uur heen en anderhalf uur terug in de auto te zitten en de rest van de dag binnen te zitten schaken. Zoals gewoonlijk kwam Nikolai 5 tot 10 minuten te laat en constateerde dat hij vandaag echt een rampdag had: zijn computer en printer crashte waardoor hij moeite had met de route uitprinten en hij moest ook nog tanken. Als dat maar goed gaat vandaag… Gelukkig kwamen we nog op tijd aan en dat terwijl ik (een vrouw) voorin zat met een routebeschrijving (en een TomTom-mobiel van Gonzalo, ons nieuwe lid vers uit Arnhem) op schoot.

Degene die wel bijna te laat kwam (en wat zeer normaal schijnt te zijn), was René Nijland. Nadat iedereen van ons team aanwezig was konden we beginnen aan onze eerste wedstrijd van het seizoen.

We hebben een team van elf spelers en dat kwam maar goed uit ook. Mark Brussen, Etienne Goudriaan en Remco Pihlajamaa moesten helaas de eerste ronde afzeggen en daardoor bleef voor de rest deze opstelling over:

1. Maarten Beekhuis
2. Henk Eleveld
3. Gonzalo Tangarife
4. Nikolai Kananof
5. Johan Engelen
6. René Nijland
7. Robert Verkruissen
8. Kristianne Tempelman

Zoals gezegd moesten we aantreden in Groningen tegen het Talententeam van het Noorden, alias Unitas 3.

De eerste die het speelveld kon ontruimen was Robert. Robert verklaarde al aan mij dat hij een moeizame partij had en een tijdje later leidde een stukverlies tot het omgooien van de koning. 0-1 voor de jonkies.

Hoewel ik eerst bericht kreeg dat René Nijland het waarschijnlijk wel zou verliezen, zag ik later toch een wat gunstigere uitslag op het bord verschijnen. Na de tijdsnoodfase door te zijn gekomen kon zijn tegenstander Ivo Maris de hand schudden en gaan kijken wat er nou precies fout ging, 1-1.

Bij Gonzalo met wit zag het er allemaal wel gunstig uit, hij stond een kwaliteit voor. Maar zijn toren kwam toch ingesloten te staan en alhoewel het eruit zag dat hij deze wel weer op tijd vrij zou krijgen moest hij uiteindelijk toch maar genoegen nemen met remise. 1,5 - 1,5, het is nog steeds een hevige strijd..

Als vierde was Henk Eleveld klaar. Hij mocht met zwart aantreden tegen het zeer jeugdige talent Nick Bijlsma uit Friesland, die net terug was van het EK in Montenegro. Dat Bijlsma absoluut niet vermoeid was liet hij zien want de talenten konden een extra punt erbij tellen. 1,5 - 2,5.

Als vijfde kon Kristianne Tempelman de stand weer gelijk trekken tegen de zeer jonge debutant in de KNSB-competitie, Benjamin van der Woude. Na een wat moeizame strijd wist zij uiteindelijk toch ruim de overhand te krijgen en kon ook hier een vlag uitgestreken worden. Het staat weer gelijk 2,5 - 2,5.

Maarten Beekhuis was de zesde speler die de stukken in een doosje kon doen. Nadat hij naar eigen zeggen gewoon een pion voor stond, ging het toch uiteindelijk mis. Zodoende kon zijn tegenstander Milan Mostertman weer met een glimlach op zijn gezicht rondlopen, helaas... 2,5 - 3,5.

De kansen op winst konden we nu wel vergeten aangezien alleen Johan Engelen en Nikolai Kabanof nog bezig waren. Voor de eerstgenoemde zag het er niet vrolijk uit en was het alleen nog maar hopen op gelijk spel.

Niets was minder waar, ook Johan kon zijn koning omgooien en zo was verlies al vastgesteld. Nikolai vocht nog moedig door maar nadat zijn remiseaanbod was afgeslagen, kon hij het na een lange strijd toch nog opgeven. Dit bracht ons op een tegenvallende uiteindslag van 2,5 - 5,5 voor de talenten die hebben bewezen dat ze heel wat in hun mars hebben. Verder hebben we weer een autoruit vol dode insecten en een wijze les mee terug kunnen nemen naar Apeldoorn.

   TT Noord / Unitas 3   1964 - Homburg Apeldoorn 3   1976 5½ - 2½
1. Milan Mostertman      1940 - Maarten Beekhuis      2131 1  - 0
2. Nick Bijlsma          1977 - Henk Eleveld          2079 1  - 0
3. Amir Nicolai          2036 - Gonzalo Tangarife     2055 ½  - ½
4. Gert Jan Rauw         2071 - Nikolai Kabanof       2004 1  - 0
5. Milan Heller          1945 - Johan Engelen         1917 1  - 0
6. Ivo Maris             1827 - René Nijland          1901 0  - 1
7. David Slagter         1952 - Robert Verkruissen    1896 1  - 0
8. Benjamin van der Woude     - Kristianne Tempelman  1821 0  - 1

Nieuwe gezichten in het eerste team

Vyacheslav Ikonnikov
(FIDE-rating 2592)
















Ali Bitalzadeh
(FIDE-rating 2310)