Zaterdag 9 oktober was het zover, wij trotse Apeldoorners reisden naar Den Bosch om onze eer te verdedigen. In een donker zaaltje waar onze geesten het best tot hun recht kwamen, moesten we het opnemen tegen HMC. Een stap verder van de degradatie alsmede een stap dichter bij het kampioenschap waren de voornaamste doelen.
Laten we beginnen met zij die sneuvelden in de strijd:
• Alexander Kabatianski verloor snel van Twan Burg. Uit betrouwbare bronnen heb ik een naam gekregen waarvan ik niet weet of het klopt noch wat het betekent, maar mensen, vrees en huiver: 'de stapelbedvariant'.
• Stefan Kuipers speelde slecht.
• Freddie van de Elburg wist de tegenstander op bekend terrein te lokken, zodat hij het eigenlijk alleen nog maar hoefde af te maken. In al zijn enthousiasme was het echter zijn tegenstander die in tijdnood aan het langste einde trok.
Dan nu naar de mensen die met een wit vlaggetje het slagveld verlieten om samen met de tegenstander zich te gaan bezatten in plaats van te vechten:
• Sjef Rijnaarts pakte het eindspel spectaculair aan, zijn enige paard offerde hij om zo de teamzege binnen te halen. Wanneer Sjef offert, zo luidt in Apeldoorn het motto, dan kan je als tegenstander beter direct je biezen pakken. Remise.
• Roeland Pruijssers ging voor de kleine plus, om er vervolgens na lange tijd achter te komen dat hij voortaan genoegen gaat nemen met een grotere plus.
• Arthur van de Oudeweetering had twee stukken tegen een toren, wat hij niet meer wist te verzilveren voor de winst.
Ook waren er mensen die met opgeheven hoofd het slagveld verlieten:
• Merijn van Delft wist als een ervaren vechter dat soms de beste manier om beter te komen te staan je niet alleen maar naar voren moet gaan. Soms moet je een stapje naar achteren doen. Met sluwe schijnactiviteit wist hij als het ware met een explosie opeens al zijn stukken op de juiste velden te zetten. Zijn tegenstander wist niet wat hij met dit onverwachte geweld moest doen en ging snel ten onder.
• Armen Hachijan speelde een gecompliceerde partij. Naar de mening van de auteur had hij een simpel ruimtevoordeel, en wist hij twee zwakheden in het kamp van de tegenstander uit te buiten. Maar bij de analyse toverde hij de ene na de andere gecompliceerde variant uit de hoed. Onbegrijpelijk. Maar goed, moraal van het verhaal: Armen wint.
• Sebastian Siebrecht kwam slecht uit de opening, maar wist dat hij zijn kansen moest pakken in de tijdnoodfase, waar het soms prijsschieten is. Een schaker kan in de tijdnoodfase meer krijgen dan een vrouw bij de uitverkoop van de H&M.
• Bij Tom Meurs leek het voor de simpele ziel simpel een solide stelling. Maar beide schakers wisten dat de spanning de ketel ontsteeg. De witspeler kraakte onder de immense druk en beging een blunder door een kwaliteitsoffer toe te laten. Toen de de fosforbom uitdoofde was het uiteindelijk Tom die tijdens de storm de juiste stukken had gepakt.
Kortom, we zijn weer in Apeldoorn teruggekomen met 5,5-4,5. We hebben onze plicht gedaan. Amen.
HMC Calder 2381 - Homburg Apeldoorn 2321 4½-5½
1. GM Erik vd Doel 2573 - IM Roeland Pruijssers 2483 ½ - ½
2. IM Jeroen Bosch 2430 - GM Sebastian Siebrecht 2421 0 - 1
3. IM Christov Kleijn 2427 - IM Merijn van Delft 2384 0 - 1
4. IM Geert vd Stricht 2392 - FM Stefan Kuipers 2370 1 - 0
5. IM Twan Burg 2455 - IM Alexandr Kabatianski 2439 1 - 0
6. IM David Miedema 2392 - FM Sjef Rijnaarts 2262 ½ - ½
7. FM J. Broekmeulen 2371 - IM A. vd Oudeweetering 2321 ½ - ½
8. FM Paul Span 2316 - Freddie van der Elburg 2207 1 - 0
9. FM Niels Ondersteijn 2268 - Armen Hachijan 2159 0 - 1
10.Tom Verhoeven 2184 - Tom Meurs 2168 0 - 1
Partijen in pgn
