Armen Hachijan
Op zaterdag 20 november was alweer de derde ronde van de KSNB-competitie. Homburg Apeldoorn had de eerste wedstrijd met 6,5-4,5 verloren en de tweede met 5,5-4,5 cijfers gewonnen, wat resulteerde in 2 matchpunten. De tegenstander dit keer was SO Rotterdam, dat vierde stond.
Op bord 1 speelde Roeland Pruijssers met zwart tegen Luc Winants. Roeland kwam de opening zonder problemen door en in een gelijke stelling maakte hij een fout, waardoor hij verloor.
Alexander Kabatianski speelde met wit tegen Martin Martens. In de Pirc-opening werd de vrede snel getekend na 21 zetten.
Op bord 3 speelde Ilja Zaragatski tegen Maarten Solleveld. Na de hele partij niet zo goed gestaan te hebben knokte hij zich terug tot een gelijk eindspel, waarna zijn tegenstander ineens zijn stuk liet insluiten en Ilja er met de winst vandoor ging.
Sebastian Siebrecht speelde een degelijke partij op bord 4 tegen Frans Cuijpers. Met wit stond hij de hele tijd ietsje beter en toen zijn tegenstander een blunder had gemaakt, strafte hij het meteen af: 1-0.
Stefan speelde een sterke partij tegen Jan-Willem van de Griendt. Na de opening werd zijn stelling steeds beter en na 40 zetten vond zijn tegenstander het wel genoeg.
Op bord 6 speelde Merijn van Delft met wit een interessante partij tegen Pascal Vandevoort. Zwart had een heel klein voordeel gedurende de partij, maar wist dat niet groter te maken waardoor de partij door herhaling van zetten remise werd.
Arthur van de Oudeweetering speelde tegen Samir Akrawi op bord 7. Na de opening stond hij niet erg goed, maar nadat zijn tegenstander een tactische combinatie gemist had, kon Arthur het punt bijschrijven.
Op bord 8 speelde Tom Meurs een prachtige aanvalspartij met wit in de Najdorf tegen Rogier van Arkel. Hij gaf zijn tegenstander geen schijn van kans en besliste de partij op zet 30.
Armen Hachijan speelde op bord 9 tegen Michiel Besseling met zwart. Armen dacht dat hij na de opening niet erg goed stond, maar de computer denkt daar wel anders over. Na enkele sterke breekzetten in het centrum stond hij iets beter, en nadat zijn tegenstander op zet 39 een blunder maakte met nog maar 1 minuut op de klok, kon ook hij het punt bijschrijven.
Op bord 10 speelde Sjef Rijnaarts een creatieve partij met wit tegen Bonno Pel. De partij was lang in evenwicht, maar na enkele onnauwkeurige zetten van zwart lukte het Sjef om te winnen. Al met al is het uiteindelijk een hele grote overwinning geworden van maar liefst 8-2. Na drie ronden staat Homburg derde, met meer bordpunten dan nummer 2 Voerendaal. De volgende ronde staat Caïssa op het programma, waar we onze derde plaats kunnen verstevigen of eventueel kunnen stijgen naar de tweede plaats.
't Andere verslag
Detailuitslagen ronde 3
Pgn met alle partijen
zondag 21 november 2010
Dat hummeltje
Henk Vinkes
Soms zijn er van die wedstrijden waar alles van een leien dakje gaat en de punten als zoete maanzaadbolletjes over de toonbank worden geserveerd. Maar het kan ook zijn, dat je na verloop van tijd doorkrijgt dat het hem niet gaat worden die dag. Dat laatste was van toepassing op de wedstrijd van het 2e team in de wedstrijd tegen AAS uit Aalsmeer.
Net voor de wedstrijd was de teamleider van AAS toch een beetje verbaasd dat er een "hummeltje" aan het tweede bord plaatsnam. Ik heb hem toen maar even toegefluisterd dat dat "hummeltje" in de eerste ronde een FIDE Meester een zeer onaangename middag had bezorgd. Waarschijnlijk zag hij daarbij over het hoofd dat aan het eerste bord hummel Zwirs was gaan zitten, omdat hij zijn eigen speler ogenschijnlijk waarschuwde voor wat hem te wachten stond.
Aan het eerste bord bij hummel Zwirs kwam snel de hoofdvariant van het Konings-Indisch op het bord. Wit gaat zich op de damevleugel concentreren en zwart gaat doet het tegenovergestelde op de koningsvleugel. Na zo’n 30 zetten probeert Nico een doorbraak te forceren maar Albert Jan Keessen weet alle dreigingen te pareren. Nico moet daarna dan wel eeuwig schaak geven om niet in een matnet te lopen.
Kambiz Sekandar mag voor de tweede keer invallen, omdat Erik in het vliegtuig aan terugkeren is uit Zuid-Afrika. Kon hij de vorige ronde nog een remise uit het vuur slepen, dit keer was de opdracht moeilijker. Henk Noordhoek zette de druk er omstreeks de twintigste zet vol op, en dat pakte voor hem goed uit. Via een simpele combinatie werd er een pion gewonnen en vanaf dat punt ging het vlot. Niet snel daarna werd de tweede pion ingevorderd en het toreneindspel werd snel en effectief uitgeschoven door Noordhoek.
Marcel Boel kwam al snel in de ronde tot de conclusie dat hij als een zondagskrant bij twintig graden vorst stond en als de remisehaven voorbij zou komen hij direct in dat schip zou springen. Maar dat schip kwam niet voorbij en hij moest dus zelf die kant op proberen te zwemmen. Maar het bleek niet haalbaar, het lastige paard op g4 en al die andere vervelende stukken gaven hem geen rust. Via een eenvoudige combinatie was het snel uit. Dat zijn van die dagen dat je niet altijd kunt winnen.
Toch kwam er weer even een zeer welkome opleving omdat Martin aan het achtste bord teamleider Ben de Leur zeer gedegen wegschoof. In het middenspel wist Martin een pion te verorberen maar dat voordeeltje was nog niet direct beslissend om de partij binnen te halen. Maar toch leek het als vanzelf te gaan omdat de activiteit van de witte stukken soepeler in de heupen was dan de zwarte stukken. De witte koning ondersteunde zijn onderdanen in de aanval en mocht daarbij zelf de volgende pion in ontvangst nemen, daarna was het snel bekeken. We deden weer een beetje mee…
Maarten Beekhuis speelde weer een vertrouwde Beekhuis-partij maar overspeelde zijn hand toen het er echt om ging. Hij moest lange tijd de druk van Jeffrey van Vliet ondergaan maar deed dat de hele partij goed. Geen rare dingen en op een bepaald moment zelfs een klein voordeeltje, voor wat het waard was. Maar toen het tijd was om de rijen en stelling te sluiten probeerde hij net iets te veel, en vanaf daar ging het snel bergafwaarts. Eerst werd er een pion in de goot gegooid en daarna nog eens een stuk voor een waardeloze pion. Dan kun je nog wel leuk mat dreigen, maar daar heb je niks aan als je net daarvoor zelf mat gezet wordt.
Dan Hummeltje zelf. Gelukkig weten we bij Homburg zelf waartoe Hummeltje in staat is, het is waarschijnlijk toch elke keer een verrassing of schok als Thomas achter het bord plaatsneemt en vooral als dat een van de hoge borden is. Hummeltje zette zijn Siciliaanse partij vlot op en liet het nadenken over aan Paul Schrama die dus waarschijnlijk was gewaarschuwd door zijn teamleider voor wat er in de eerste ronde gebeurd was in hetzelfde gebouw. Je mag daarbij uiteraard niet de kracht van de tegenstander onderschatten want Paul Schrama wist alles constant binnen de remisemarge te houden, en werd net niet onder de voet gelopen. Toen het erom begon te spannen moest toch ook Thomas meer denkwerk verzetten en werd de resterende bedenktijd beduidend minder. Van alle ogenschijnlijk opgebouwd voordeel bleef in de tijdnoodfase weinig meer over. En toen ging het van kwaad tot erger en kwam Hummeltje in een matnet terecht. De routine van de tegenstander gaf dan toch de doorslag, maar daar zal voor aanvang van de partij niet aan gedacht zijn.
Zat het dan allemaal tegen deze middag, nee het zat ook een keer mee… Freddie van der Elburg is nog steeds op zoek naar de KNSB-vorm en in zijn vertrouwde Hollandse opening kreeg ik de indruk dat hij bezig was een wurgpartij te creëren. Langzaam maar zeker de druk opvoeren en dan toeslaan. Maar omdat de vorm voor de zaterdag er niet is kwam het moment van onoplettendheid weer tevoorschijn. Eerst werd een paard teruggestuurd naar zijn stal, en kort daarna kon een pion naar het abattoir vervoerd worden. De rest van de stelling van Freddie was daarna ook klaar voor de slachtbank. Maar de tijdnood kwam te hulp in de vorm van de vermaledijde 40e zet! Precies op de 40e zet maakte Jasper van Eijk de fout die Freddie redde om te vluchten in een eeuwig schaak. Als je weet dat elke zet wint is het frustrerend om precies die zet te vinden waardoor je tegenstander kan ontsnappen. Freddie zag gelukkig het positieve ervan in dat de weg omhoog weer was gevonden.
Het slotstuk werd overgelaten aan Mark Brussen die mocht proberen Bob Feis te tackelen. Het ging lange tijd gelijk op waarbij Bob Feis het betere van het spel had. Hij had de aanval en alles wat Mark kon doen was de matdreigingen te pareren. Ogenschijnlijk kostte dat weinig moeite maar het kleinste foutje had desastreuze gevolgen kunnen hebben. In tijdnood werd het evenwicht niet verbroken en remise leek een juiste uitslag te gaan worden. Wederzijdse vrijpionnen zou de winst brengen die het meest durfde, maar daar kwam het niet op aan. Het werd een klein foutje met grotere gevolgen die daarna weer een ramp hadden kunnen veroorzaken. Zoals het ging wist Mark door een fout van Bob Feis een kwaliteit te winnen maar deze kreeg daardoor wel drie heerlijke verbonden vrijpionnen. Mark had echter zelf twee verbonden vrijpionnen die een beetje in toom werden gehouden door een witte loper. Het spande erom en Mark had eenvoudig kunnen verliezen maar ze zagen allebei spoken van promoverende pionnen. Toen Mark de mogelijkheid kreeg om de loper van het bord te rammen en zodoende zijn pion door te laten lopen was het pleit beslecht. In de slotstelling staan er drie witte pionnen klaar om te promoveren maar geen van alle zou dit ultieme doel bereiken.
We hebben verloren van een sterkere tegenstander en daar hoeven we ons niet voor te schamen, alhoewel het net zo goed te andere kant op had kunnen gaan. Het zijn van die middagen dat... nou ja, dat had ik al in de eerste alinea beschreven.
Pgn met alle partijen
Detailuitslagen ronde 3
Soms zijn er van die wedstrijden waar alles van een leien dakje gaat en de punten als zoete maanzaadbolletjes over de toonbank worden geserveerd. Maar het kan ook zijn, dat je na verloop van tijd doorkrijgt dat het hem niet gaat worden die dag. Dat laatste was van toepassing op de wedstrijd van het 2e team in de wedstrijd tegen AAS uit Aalsmeer.
Net voor de wedstrijd was de teamleider van AAS toch een beetje verbaasd dat er een "hummeltje" aan het tweede bord plaatsnam. Ik heb hem toen maar even toegefluisterd dat dat "hummeltje" in de eerste ronde een FIDE Meester een zeer onaangename middag had bezorgd. Waarschijnlijk zag hij daarbij over het hoofd dat aan het eerste bord hummel Zwirs was gaan zitten, omdat hij zijn eigen speler ogenschijnlijk waarschuwde voor wat hem te wachten stond.
Aan het eerste bord bij hummel Zwirs kwam snel de hoofdvariant van het Konings-Indisch op het bord. Wit gaat zich op de damevleugel concentreren en zwart gaat doet het tegenovergestelde op de koningsvleugel. Na zo’n 30 zetten probeert Nico een doorbraak te forceren maar Albert Jan Keessen weet alle dreigingen te pareren. Nico moet daarna dan wel eeuwig schaak geven om niet in een matnet te lopen.
Kambiz Sekandar mag voor de tweede keer invallen, omdat Erik in het vliegtuig aan terugkeren is uit Zuid-Afrika. Kon hij de vorige ronde nog een remise uit het vuur slepen, dit keer was de opdracht moeilijker. Henk Noordhoek zette de druk er omstreeks de twintigste zet vol op, en dat pakte voor hem goed uit. Via een simpele combinatie werd er een pion gewonnen en vanaf dat punt ging het vlot. Niet snel daarna werd de tweede pion ingevorderd en het toreneindspel werd snel en effectief uitgeschoven door Noordhoek.
Marcel Boel kwam al snel in de ronde tot de conclusie dat hij als een zondagskrant bij twintig graden vorst stond en als de remisehaven voorbij zou komen hij direct in dat schip zou springen. Maar dat schip kwam niet voorbij en hij moest dus zelf die kant op proberen te zwemmen. Maar het bleek niet haalbaar, het lastige paard op g4 en al die andere vervelende stukken gaven hem geen rust. Via een eenvoudige combinatie was het snel uit. Dat zijn van die dagen dat je niet altijd kunt winnen.
Toch kwam er weer even een zeer welkome opleving omdat Martin aan het achtste bord teamleider Ben de Leur zeer gedegen wegschoof. In het middenspel wist Martin een pion te verorberen maar dat voordeeltje was nog niet direct beslissend om de partij binnen te halen. Maar toch leek het als vanzelf te gaan omdat de activiteit van de witte stukken soepeler in de heupen was dan de zwarte stukken. De witte koning ondersteunde zijn onderdanen in de aanval en mocht daarbij zelf de volgende pion in ontvangst nemen, daarna was het snel bekeken. We deden weer een beetje mee…
Maarten Beekhuis speelde weer een vertrouwde Beekhuis-partij maar overspeelde zijn hand toen het er echt om ging. Hij moest lange tijd de druk van Jeffrey van Vliet ondergaan maar deed dat de hele partij goed. Geen rare dingen en op een bepaald moment zelfs een klein voordeeltje, voor wat het waard was. Maar toen het tijd was om de rijen en stelling te sluiten probeerde hij net iets te veel, en vanaf daar ging het snel bergafwaarts. Eerst werd er een pion in de goot gegooid en daarna nog eens een stuk voor een waardeloze pion. Dan kun je nog wel leuk mat dreigen, maar daar heb je niks aan als je net daarvoor zelf mat gezet wordt.
Dan Hummeltje zelf. Gelukkig weten we bij Homburg zelf waartoe Hummeltje in staat is, het is waarschijnlijk toch elke keer een verrassing of schok als Thomas achter het bord plaatsneemt en vooral als dat een van de hoge borden is. Hummeltje zette zijn Siciliaanse partij vlot op en liet het nadenken over aan Paul Schrama die dus waarschijnlijk was gewaarschuwd door zijn teamleider voor wat er in de eerste ronde gebeurd was in hetzelfde gebouw. Je mag daarbij uiteraard niet de kracht van de tegenstander onderschatten want Paul Schrama wist alles constant binnen de remisemarge te houden, en werd net niet onder de voet gelopen. Toen het erom begon te spannen moest toch ook Thomas meer denkwerk verzetten en werd de resterende bedenktijd beduidend minder. Van alle ogenschijnlijk opgebouwd voordeel bleef in de tijdnoodfase weinig meer over. En toen ging het van kwaad tot erger en kwam Hummeltje in een matnet terecht. De routine van de tegenstander gaf dan toch de doorslag, maar daar zal voor aanvang van de partij niet aan gedacht zijn.
Zat het dan allemaal tegen deze middag, nee het zat ook een keer mee… Freddie van der Elburg is nog steeds op zoek naar de KNSB-vorm en in zijn vertrouwde Hollandse opening kreeg ik de indruk dat hij bezig was een wurgpartij te creëren. Langzaam maar zeker de druk opvoeren en dan toeslaan. Maar omdat de vorm voor de zaterdag er niet is kwam het moment van onoplettendheid weer tevoorschijn. Eerst werd een paard teruggestuurd naar zijn stal, en kort daarna kon een pion naar het abattoir vervoerd worden. De rest van de stelling van Freddie was daarna ook klaar voor de slachtbank. Maar de tijdnood kwam te hulp in de vorm van de vermaledijde 40e zet! Precies op de 40e zet maakte Jasper van Eijk de fout die Freddie redde om te vluchten in een eeuwig schaak. Als je weet dat elke zet wint is het frustrerend om precies die zet te vinden waardoor je tegenstander kan ontsnappen. Freddie zag gelukkig het positieve ervan in dat de weg omhoog weer was gevonden.
Het slotstuk werd overgelaten aan Mark Brussen die mocht proberen Bob Feis te tackelen. Het ging lange tijd gelijk op waarbij Bob Feis het betere van het spel had. Hij had de aanval en alles wat Mark kon doen was de matdreigingen te pareren. Ogenschijnlijk kostte dat weinig moeite maar het kleinste foutje had desastreuze gevolgen kunnen hebben. In tijdnood werd het evenwicht niet verbroken en remise leek een juiste uitslag te gaan worden. Wederzijdse vrijpionnen zou de winst brengen die het meest durfde, maar daar kwam het niet op aan. Het werd een klein foutje met grotere gevolgen die daarna weer een ramp hadden kunnen veroorzaken. Zoals het ging wist Mark door een fout van Bob Feis een kwaliteit te winnen maar deze kreeg daardoor wel drie heerlijke verbonden vrijpionnen. Mark had echter zelf twee verbonden vrijpionnen die een beetje in toom werden gehouden door een witte loper. Het spande erom en Mark had eenvoudig kunnen verliezen maar ze zagen allebei spoken van promoverende pionnen. Toen Mark de mogelijkheid kreeg om de loper van het bord te rammen en zodoende zijn pion door te laten lopen was het pleit beslecht. In de slotstelling staan er drie witte pionnen klaar om te promoveren maar geen van alle zou dit ultieme doel bereiken.
We hebben verloren van een sterkere tegenstander en daar hoeven we ons niet voor te schamen, alhoewel het net zo goed te andere kant op had kunnen gaan. Het zijn van die middagen dat... nou ja, dat had ik al in de eerste alinea beschreven.
Pgn met alle partijen
Detailuitslagen ronde 3
zaterdag 20 november 2010
Wietze is back!
Johan Engelen
Deze ronde had het team een luxeprobleem. Er waren maar liefst tien spelers beschikbaar, en dus moest er worden gekozen wie (niet) mocht spelen. De keuze viel op de vaste invaller Anton en de teamleider zelf, want die heeft tenslotte de laagste rating. We gingen dus met een sterk team de confrontatie aan voor deze 4-puntenwedstrijd.
Nico had een moeilijke pot, waarin hij stroef uit de opening kwam en telkens moest reageren om de opkomende problemen het hoofd te bieden. Hij deed dat lang op een creatieve manier, maar uiteindelijk kwam er één probleem teveel en was het over.
Robert mocht het Morragambiet bestrijden en deed dat met verve. Zijn tegenstander heeft dit gespeeld in een correspondentietoernooi en wist er toen wel raad mee, maar tegen de opzet van Robert had hij achter het bord geen verweer. De geïnvesteerde pion zag hij nooit meer terug, en toen Robert na veel afruilwerk uiteindelijk een tweede pion wist te winnen gaf hij direct op.
Cees leek in zijn eigen variant met wit een simpele walkover te beleven, maar zijn tegenstander bleek taai. Cees koos voor aanval in plaats van materiaalwinst, en even leek dit nog fout te gaan door eeuwig schaak. Dat was ook zo, maar zijn tegenstander dacht een dame te kunnen winnen en daarmee de partij, en dat is natuurlijk beter dan eeuwig schaak, maar Cees had verder gekeken en mocht alsnog het punt noteren. Een gelukje voor ons, en heel belangrijk.
Wietze startte weer moeizaam en had veel tijd nodig voor zijn opzet. In het middenspel leek hij lange tijd wat minder te staan, en de tijd tikte vervaarlijk snel verder voor hem. Maar ineens had hij uit het niets een ouderwetse Wietze-aanval die ook direct doorsloeg. Dit was een zeer positief punt voor ons, want met 3-1 voor en nog drie zekere halfjes zou de winst voor het team binnen moeten zijn. Na verlies en remise in de voorgaande partijen vandaag dus een vol punt. Wietze is back!
René begon zijn partij erg degelijk voor zijn doen en kreeg een ongeveer gelijke stelling. Bovendien had hij minder tijd verbruikt dan zijn tegenstander en kon dus rustig bouwen aan iets moois. Hij offerde een kwaliteit voor een pion met nog erg weinig tijd op de klok en koos vervolgens de verkeerde voortzetting omdat hij de complicaties niet meer uit kon rekenen. Hij moest zich haasten om de tijdcontrole te halen zonder direct verloren te staan. De tijdslimiet haalde hij wel, maar in de stelling zat geen muziek meer. Hij probeerde nog wel wat maar het was kansloos zodat hij uiteindelijk maar opgaf.
Henk speelde zijn favoriete Scandinavisch, en moest lange tijd taai verdedigen. Hij verslikte zich vervolgens in een grote afruilactie en moest een pion inleveren in plaats van een stuk te winnen. Hij speelde echter gedecideerd verder alsof er niets aan de hand was en wist daarmee de stelling binnen de remisemarge te brengen. Zijn tegenstander bleef maar proberen om er toch nog iets van te maken, maar dat was zinloos en uiteindelijk kon Henk een halfje noteren.
Nikolai had wit en koos voor zijn bekende bescheiden opzet. Lange tijd was de stelling gelijkwaardig maar uiteindelijk wist Nikolai een pion te winnen. Zijn tegenstander had wel een verre vrijpion, maar die wist Nikolai vakkundig onschadelijk te maken. In het vervolg kwam een stelling op het bord waarin zwart een vesting wist te bouwen waardoor de partij niet meer te winnen was. Remise dus.
Harrie zat op bord 1 en speelde een zeer degelijke pot. Lange tijd ging het gelijk op maar in het middenspel wist Harrie een pion te winnen, en die pluspion werd als vrijpion erg belangrijk. Zijn tegenstander verbruikte veel tijd om de zaak niet uit de hand te laten lopen, maar Harrie kon met een flesje Grolsch in de hand rustig doorschuiven. Remise was genoeg voor de winst maar winnen is ook leuk, nietwaar? Uiteindelijk zag wit het hopeloze van zijn stelling in en gaf op. Punt voor Harrie en twee matchpunten voor het team, bravo!
Een belangrijke overwinning voor het team. Over drie weken kunnen we dit nog een rustig overdoen tegen Zevenaar, maar daar zal het lastiger worden.
't Andere verslag
Detailuitslagen ronde 3
Deze ronde had het team een luxeprobleem. Er waren maar liefst tien spelers beschikbaar, en dus moest er worden gekozen wie (niet) mocht spelen. De keuze viel op de vaste invaller Anton en de teamleider zelf, want die heeft tenslotte de laagste rating. We gingen dus met een sterk team de confrontatie aan voor deze 4-puntenwedstrijd.
Nico had een moeilijke pot, waarin hij stroef uit de opening kwam en telkens moest reageren om de opkomende problemen het hoofd te bieden. Hij deed dat lang op een creatieve manier, maar uiteindelijk kwam er één probleem teveel en was het over.
Robert mocht het Morragambiet bestrijden en deed dat met verve. Zijn tegenstander heeft dit gespeeld in een correspondentietoernooi en wist er toen wel raad mee, maar tegen de opzet van Robert had hij achter het bord geen verweer. De geïnvesteerde pion zag hij nooit meer terug, en toen Robert na veel afruilwerk uiteindelijk een tweede pion wist te winnen gaf hij direct op.
Cees leek in zijn eigen variant met wit een simpele walkover te beleven, maar zijn tegenstander bleek taai. Cees koos voor aanval in plaats van materiaalwinst, en even leek dit nog fout te gaan door eeuwig schaak. Dat was ook zo, maar zijn tegenstander dacht een dame te kunnen winnen en daarmee de partij, en dat is natuurlijk beter dan eeuwig schaak, maar Cees had verder gekeken en mocht alsnog het punt noteren. Een gelukje voor ons, en heel belangrijk.
Wietze startte weer moeizaam en had veel tijd nodig voor zijn opzet. In het middenspel leek hij lange tijd wat minder te staan, en de tijd tikte vervaarlijk snel verder voor hem. Maar ineens had hij uit het niets een ouderwetse Wietze-aanval die ook direct doorsloeg. Dit was een zeer positief punt voor ons, want met 3-1 voor en nog drie zekere halfjes zou de winst voor het team binnen moeten zijn. Na verlies en remise in de voorgaande partijen vandaag dus een vol punt. Wietze is back!
René begon zijn partij erg degelijk voor zijn doen en kreeg een ongeveer gelijke stelling. Bovendien had hij minder tijd verbruikt dan zijn tegenstander en kon dus rustig bouwen aan iets moois. Hij offerde een kwaliteit voor een pion met nog erg weinig tijd op de klok en koos vervolgens de verkeerde voortzetting omdat hij de complicaties niet meer uit kon rekenen. Hij moest zich haasten om de tijdcontrole te halen zonder direct verloren te staan. De tijdslimiet haalde hij wel, maar in de stelling zat geen muziek meer. Hij probeerde nog wel wat maar het was kansloos zodat hij uiteindelijk maar opgaf.
Henk speelde zijn favoriete Scandinavisch, en moest lange tijd taai verdedigen. Hij verslikte zich vervolgens in een grote afruilactie en moest een pion inleveren in plaats van een stuk te winnen. Hij speelde echter gedecideerd verder alsof er niets aan de hand was en wist daarmee de stelling binnen de remisemarge te brengen. Zijn tegenstander bleef maar proberen om er toch nog iets van te maken, maar dat was zinloos en uiteindelijk kon Henk een halfje noteren.
Nikolai had wit en koos voor zijn bekende bescheiden opzet. Lange tijd was de stelling gelijkwaardig maar uiteindelijk wist Nikolai een pion te winnen. Zijn tegenstander had wel een verre vrijpion, maar die wist Nikolai vakkundig onschadelijk te maken. In het vervolg kwam een stelling op het bord waarin zwart een vesting wist te bouwen waardoor de partij niet meer te winnen was. Remise dus.
Harrie zat op bord 1 en speelde een zeer degelijke pot. Lange tijd ging het gelijk op maar in het middenspel wist Harrie een pion te winnen, en die pluspion werd als vrijpion erg belangrijk. Zijn tegenstander verbruikte veel tijd om de zaak niet uit de hand te laten lopen, maar Harrie kon met een flesje Grolsch in de hand rustig doorschuiven. Remise was genoeg voor de winst maar winnen is ook leuk, nietwaar? Uiteindelijk zag wit het hopeloze van zijn stelling in en gaf op. Punt voor Harrie en twee matchpunten voor het team, bravo!
Een belangrijke overwinning voor het team. Over drie weken kunnen we dit nog een rustig overdoen tegen Zevenaar, maar daar zal het lastiger worden.
't Andere verslag
Detailuitslagen ronde 3
Abonneren op:
Posts (Atom)