Dat hummeltje

Henk Vinkes

Soms zijn er van die wedstrijden waar alles van een leien dakje gaat en de punten als zoete maanzaadbolletjes over de toonbank worden geserveerd. Maar het kan ook zijn, dat je na verloop van tijd doorkrijgt dat het hem niet gaat worden die dag. Dat laatste was van toepassing op de wedstrijd van het 2e team in de wedstrijd tegen AAS uit Aalsmeer.

Net voor de wedstrijd was de teamleider van AAS toch een beetje verbaasd dat er een "hummeltje" aan het tweede bord plaatsnam. Ik heb hem toen maar even toegefluisterd dat dat "hummeltje" in de eerste ronde een FIDE Meester een zeer onaangename middag had bezorgd. Waarschijnlijk zag hij daarbij over het hoofd dat aan het eerste bord hummel Zwirs was gaan zitten, omdat hij zijn eigen speler ogenschijnlijk waarschuwde voor wat hem te wachten stond.

Aan het eerste bord bij hummel Zwirs kwam snel de hoofdvariant van het Konings-Indisch op het bord. Wit gaat zich op de damevleugel concentreren en zwart gaat doet het tegenovergestelde op de koningsvleugel. Na zo’n 30 zetten probeert Nico een doorbraak te forceren maar Albert Jan Keessen weet alle dreigingen te pareren. Nico moet daarna dan wel eeuwig schaak geven om niet in een matnet te lopen.

Kambiz Sekandar mag voor de tweede keer invallen, omdat Erik in het vliegtuig aan terugkeren is uit Zuid-Afrika. Kon hij de vorige ronde nog een remise uit het vuur slepen, dit keer was de opdracht moeilijker. Henk Noordhoek zette de druk er omstreeks de twintigste zet vol op, en dat pakte voor hem goed uit. Via een simpele combinatie werd er een pion gewonnen en vanaf dat punt ging het vlot. Niet snel daarna werd de tweede pion ingevorderd en het toreneindspel werd snel en effectief uitgeschoven door Noordhoek.

Marcel Boel kwam al snel in de ronde tot de conclusie dat hij als een zondagskrant bij twintig graden vorst stond en als de remisehaven voorbij zou komen hij direct in dat schip zou springen. Maar dat schip kwam niet voorbij en hij moest dus zelf die kant op proberen te zwemmen. Maar het bleek niet haalbaar, het lastige paard op g4 en al die andere vervelende stukken gaven hem geen rust. Via een eenvoudige combinatie was het snel uit. Dat zijn van die dagen dat je niet altijd kunt winnen.

Toch kwam er weer even een zeer welkome opleving omdat Martin aan het achtste bord teamleider Ben de Leur zeer gedegen wegschoof. In het middenspel wist Martin een pion te verorberen maar dat voordeeltje was nog niet direct beslissend om de partij binnen te halen. Maar toch leek het als vanzelf te gaan omdat de activiteit van de witte stukken soepeler in de heupen was dan de zwarte stukken. De witte koning ondersteunde zijn onderdanen in de aanval en mocht daarbij zelf de volgende pion in ontvangst nemen, daarna was het snel bekeken. We deden weer een beetje mee…

Maarten Beekhuis speelde weer een vertrouwde Beekhuis-partij maar overspeelde zijn hand toen het er echt om ging. Hij moest lange tijd de druk van Jeffrey van Vliet ondergaan maar deed dat de hele partij goed. Geen rare dingen en op een bepaald moment zelfs een klein voordeeltje, voor wat het waard was. Maar toen het tijd was om de rijen en stelling te sluiten probeerde hij net iets te veel, en vanaf daar ging het snel bergafwaarts. Eerst werd er een pion in de goot gegooid en daarna nog eens een stuk voor een waardeloze pion. Dan kun je nog wel leuk mat dreigen, maar daar heb je niks aan als je net daarvoor zelf mat gezet wordt.

Dan Hummeltje zelf. Gelukkig weten we bij Homburg zelf waartoe Hummeltje in staat is, het is waarschijnlijk toch elke keer een verrassing of schok als Thomas achter het bord plaatsneemt en vooral als dat een van de hoge borden is. Hummeltje zette zijn Siciliaanse partij vlot op en liet het nadenken over aan Paul Schrama die dus waarschijnlijk was gewaarschuwd door zijn teamleider voor wat er in de eerste ronde gebeurd was in hetzelfde gebouw. Je mag daarbij uiteraard niet de kracht van de tegenstander onderschatten want Paul Schrama wist alles constant binnen de remisemarge te houden, en werd net niet onder de voet gelopen. Toen het erom begon te spannen moest toch ook Thomas meer denkwerk verzetten en werd de resterende bedenktijd beduidend minder. Van alle ogenschijnlijk opgebouwd voordeel bleef in de tijdnoodfase weinig meer over. En toen ging het van kwaad tot erger en kwam Hummeltje in een matnet terecht. De routine van de tegenstander gaf dan toch de doorslag, maar daar zal voor aanvang van de partij niet aan gedacht zijn.

Zat het dan allemaal tegen deze middag, nee het zat ook een keer mee… Freddie van der Elburg is nog steeds op zoek naar de KNSB-vorm en in zijn vertrouwde Hollandse opening kreeg ik de indruk dat hij bezig was een wurgpartij te creëren. Langzaam maar zeker de druk opvoeren en dan toeslaan. Maar omdat de vorm voor de zaterdag er niet is kwam het moment van onoplettendheid weer tevoorschijn. Eerst werd een paard teruggestuurd naar zijn stal, en kort daarna kon een pion naar het abattoir vervoerd worden. De rest van de stelling van Freddie was daarna ook klaar voor de slachtbank. Maar de tijdnood kwam te hulp in de vorm van de vermaledijde 40e zet! Precies op de 40e zet maakte Jasper van Eijk de fout die Freddie redde om te vluchten in een eeuwig schaak. Als je weet dat elke zet wint is het frustrerend om precies die zet te vinden waardoor je tegenstander kan ontsnappen. Freddie zag gelukkig het positieve ervan in dat de weg omhoog weer was gevonden.

Het slotstuk werd overgelaten aan Mark Brussen die mocht proberen Bob Feis te tackelen. Het ging lange tijd gelijk op waarbij Bob Feis het betere van het spel had. Hij had de aanval en alles wat Mark kon doen was de matdreigingen te pareren. Ogenschijnlijk kostte dat weinig moeite maar het kleinste foutje had desastreuze gevolgen kunnen hebben. In tijdnood werd het evenwicht niet verbroken en remise leek een juiste uitslag te gaan worden. Wederzijdse vrijpionnen zou de winst brengen die het meest durfde, maar daar kwam het niet op aan. Het werd een klein foutje met grotere gevolgen die daarna weer een ramp hadden kunnen veroorzaken. Zoals het ging wist Mark door een fout van Bob Feis een kwaliteit te winnen maar deze kreeg daardoor wel drie heerlijke verbonden vrijpionnen. Mark had echter zelf twee verbonden vrijpionnen die een beetje in toom werden gehouden door een witte loper. Het spande erom en Mark had eenvoudig kunnen verliezen maar ze zagen allebei spoken van promoverende pionnen. Toen Mark de mogelijkheid kreeg om de loper van het bord te rammen en zodoende zijn pion door te laten lopen was het pleit beslecht. In de slotstelling staan er drie witte pionnen klaar om te promoveren maar geen van alle zou dit ultieme doel bereiken.

We hebben verloren van een sterkere tegenstander en daar hoeven we ons niet voor te schamen, alhoewel het net zo goed te andere kant op had kunnen gaan. Het zijn van die middagen dat... nou ja, dat had ik al in de eerste alinea beschreven.

Pgn met alle partijen
Detailuitslagen ronde 3