Na een reis van een uur of vier en na iedereen onderweg opgepikt te hebben, kwamen we enigszins gehavend aan in Sas van Gent. Er ontbraken een paar spelers aan Apeldoornse zijde, wat resulteerde in een wel erg snelle rentree van Van Beek, maar ook het debuut van Hachijan (vorig jaar 7,5 uit 8 in de 1e klasse). Terwijl er drie spelers iets te laat arriveerden en er eentje op 80 km van de speelzaal muurvast zat in het verkeer, begonnen we met de wedstrijd.
Na een tijdje arriveerde het tweede deel van het team, maar werd ook gauw duidelijk dat Zaragatski niet meer op tijd in de speelzaal zou zijn, wat een flinke tegenslag was. Als gevolg daarvan mocht het geheime wapen Karel van Delft zich warm gaan lopen. Na een klein uurtje spelen zag het er voor Sas van Gent best fraai uit op de borden. Overal leken ze wel goed te staan, maar toen sloeg het vrij snel om. Als eerste wist Hachijan voor een fraai debuut te zorgen door op het 10e bord met zwart te winnen van Nieuwelink. In een Najdorf besloot wit tot het offeren van materiaal, maar wist er niet genoeg compensatie voor te krijgen. Nadat Hachijan zijn materiaal had teruggeofferd werd de witte koning dusdanig opgejaagd, dat wit de handdoek in de ring gooide. Dit betekende voor Hachijan dat hij in zijn laatste elf KNSB-wedstrijden, 10,5 punt heeft gescoord, een knappe prestatie!
Niet veel later ging het ook op bord 6 mis voor HWP Sas van Gent. Groffen leek vrij goed uit de opening te komen tegen Kuipers, maar in de analyse bleek al dat het eigenlijk meer optisch was. Na een foutje van wit kreeg zwart opeens in no-time erg veel initiatief en de witte stelling was opeens niet meer te redden, een toch wel plotse nederlaag, die ervoor zorgde dat Homburg Apeldoorn met 2-0 voor kwam.
Wederom niet veel later was het duel op bord 7 tussen Timmermans en Rijnaarts uitgevochten. In een Franse partij leek het eerst of wit wat teruggedrongen werd, maar doordat de zwarte dame eigenlijk buitenspel stond, kon wit erg snel omschakelen en een enorme koningsaanval opzetten. De lijnen werden geopend, het materiaal werd gewonnen en even later kon Rijnaarts zijn eerste overwinning in de meesterklasse noteren.
In welke volgorde de dingen daarna gebeurden is niet echt duidelijk meer, maar voor ik het in de gaten had stonden we met 5,5-1,5 voor en was de wedstrijd dus al beslist. Van Beek won op bord 9 tegen Deleyn een pion, maar kreeg in het eindspel van zwart geen kans om er wat mee te doen. Toen de pion werd teruggewonnen was het vrij remise en dus vonden beide spelers het wel leuk geweest.
Ook Van de Oudeweetering wist zijn voordeel vanuit de opening tegen Goormachtigh op bord 8 niet om te zetten in iets tastbaars. De spannende stelling die voortkwam uit een Semi-Slav is erg tweesnijdend en het beloofde een spannend gevecht te worden. Maar na een tijdje werden er wel erg veel stukken geruild en besloten beide spelers in het ongelijk lopereindspel tot remise.
Op de hogere borden vielen er uiteindelijk ook wat beslissingen. Cardon tegen Pruijssers op bord 4 was een Konings-Indiër waarin het lijkt of wit met een zwakte op d5 opgescheept zit. Reden voor Pruijssers om door middel van een kwaliteitsoffer die pion te pakken. Wit had immers ook zijn hele koningsstelling opengegooid en dus leek er genoeg compensatie aanwezig te zijn. De kwaliteit moest al snel teruggegeven worden om erger te voorkomen, waarna zwart met behulp van erg veel schaakjes wit op de knieën kon dwingen.
Ook op bord 3 verscheen er een Konings-Indiër tussen Kabatianski en Leenhouts. Zwart heeft iets ruimtegebrek vanuit de opening en wit profiteert daar meteen van door een pion te winnen. Leehouts kreeg wel wat compensatie, maar Kabatianski speelde rustig verder en wist toen in betere stelling gewoon het initiatief over te nemen. Nadat beide koningen een beetje opgejaagd werden, is het uiteindelijk de zwarte kamp dat zich gewonnen moet geven.
Dan komen we eindelijk toe aan het gesprek van de dag. Het 5e bord bleef lange tijd beangstigend leeg, maar toen duidelijk werd dat Zaragatski het niet meer ging halen, nam Karel van Delft plaats achter de witte stukken. Met 58 minuten minder op de klok en een kleine ratingachterstand ging hij de strijd aan met Verlinde. Wit die met ruim 600 elo-punten minder de afruilvariant van het Konings-Indisch op het bord toverde vond het niet heel vervelend om lekker wat stukken af te ruilen. De zwartspeler daarentegen ging steeds langer en langer nadenken om erachter te komen hoe hij in vredesnaam nog winstkansen kon gaan creëren. Totdat Verlinde opeens besloot tot een kwaliteitsoffer, de wanhoop spatte er bijna vanaf. Van Delft bleef gelukkig vrij rustig, pakte de kwaliteit en wist zijn stelling knap te verbeteren. Zo goed zelfs dat zwart na een tijdje opeens helemaal geen kant meer op kon. Vanaf dat moment ging het opeens bergafwaarts. Wit koos het verkeerde plan en gaf zwart de kans om tegenspel te creëren. Wit raakte eigenlijk steeds meer de draad kwijt en in een nog steeds beter eindspel blundert wit in één keer zijn fraaie partij weg. Het elo-verschil brak hem uiteindelijk toch op en Verlinde was duidelijk opgelucht toen hij uiteindelijk de partij nog wist te winnen. Een prachtige partij van Van Delft, maar de grote stunt zat er jammer genoeg niet in.
Vervolgens mocht Merijn van Delft (nu snapt u waar zijn schaakkwaliteiten vandaan komen) op bord 2 tegen Geirnaert laten zien hoe het mat zetten met paard en loper nu precies werkt. Dat eindspel was het resultaat van een boeiende Konings-Indiër (het lijkt wel een thematoernooi...) waar zwart in de opening wat zetjes omwisselde. Wit wist daar niet genoeg van te profiteren en zwart speelde daarna eigenlijk een erg sterke partij, was de conclusie tijdens de post-mortem. Het mat zetten is overigens best goed gelukt, dus ook daar werd een punt gescoord voor Homburg.
Dan rest nog één partij, namelijk die aan het 1e bord tussen Ikonnikov en Motwani. Na een interessante opening en twee verwaarloosde koningstellingen werd er stuk bij beetje afgewikkeld naar het eindspel. Wit was in het bezit van een wat betere pionnenstructuur en kon op die manier wat gunstiger afwikkelen. Vervolgens oogt het dame-eindspel wat remise-achtig, want er zal vast wel ergens eeuwig schaak in zitten. Maar dat bleek nog wel tegen te vallen, na het ruilen van één paar pionnen moest zwart ook zijn laatste pion geven. Het resultaat was een eindspel dat volgens mij door zwart remise te houden moet zijn, maar opeens kon wit dames afruilen en kon zwart de opmars van de overgebleven witte strijder naar de andere kant van het slagveld niet meer voorkomen.
Een monsterscore dus in Sas van Gent, waar Homburg met 8-2 wist te winnen. Het enige obstakel was toen nog de terugreis naar het verre Apeldoorn. De ene auto wist nog net voor middernacht het thuisfront te bereiken, de andere auto was helaas in België gestrand met autopech en heeft er ‘slechts’ 8 uur over gedaan om thuis te komen. Al met al voor de Apeldoorners een geslaagde dag, terwijl het voor Sas van Gent nu wel oppassen wordt om niet in de degradatie-zone te blijven hangen.
HWP Sas van Gent 2296 - Homburg Apeldoorn 2356 2 - 8
1.GM Paul Motwani 2497 - GM Vyacheslav Ikonnikov 2558 0 - 1
2.FM Steven Geirnaert 2364 - IM Merijn van Delft 2374 0 - 1
3.IM Koen Leenhouts 2409 - IM Alexandr Kabatianski 2420 0 - 1
4.IM Helmut Cardon 2381 - IM Roeland Pruijssers 2415 0 - 1
5.Tieme Verlinde 2184 - Karel van Delft 1 - 0
6.Hans Groffen 2189 - FM Stefan Kuipers 2321 0 - 1
7.Ivo Timmermans 2237 - FM Sjef Rijnaarts 2316 0 - 1
8.FM Joh.Goormachtigh 2230 - IM A. vd Oudeweetering 2337 ½ - ½
9.FM Gunter Deleyn 2277 - IM Lucien van Beek 2341 ½ - ½
10.Kees Nieuwelink 2187 - Armen Hachijan 2118 0 - 1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten