In de 2e ronde van de competitie moesten we voor de eerste keer dit seizoen vertrekken naar Groningen, met de nadruk op eerste keer. Er volgen tot afgrijzen van diverse spelers nog twee noordelijke avonturen, met als slotakkoord de gezamenlijke laatste ronde van de 2e Klasse A. Als alle Poolcirkel campagnes zo verlopen als deze mogen we Amund Amundsen toch wel persoonlijk gaan bedanken.
Omdat Armen werd ingelijfd in het eerste team moest met de eveneens gebruikelijke pijn en moeite een invaller gevonden zien te worden. Anton Weenink sprong in de bres en verheugde zich op een genoeglijke middag en ging er eigenlijk vanuit dat hij snel weer huiswaarts kon keren. Al in de auto werd hem duidelijk gemaakt dat hij het lot niet moest tarten. Dat de smoes “de brug stond open” soms wel werkelijkheid blijkt te zijn ondervonden we deze keer, net na 13.00 uur stapten we de zaal binnen. Teamleidster Marjoke begon zichzelf al een beetje schuldig te voelen dat ze was vergeten ons uit te nodigen, maar zelfs de boys uit Apeldoorn wisten dat ze vandaag in Grunningen moesten zijn.
Na zo’n 2 uur spelen was er weinig tekening in de strijd, alleen Holger keek geïrriteerd rond dat zijn tegenstander Algra niet begreep dat hij echt niet deze remisestelling zou gaan verliezen. Hij maakte hem dat echt wel duidelijk door simpel alle pogingen op enig voordeel van hem te weerleggen. Dat hij nog een excuus aanvoerde dat hij slecht had gespeeld, deed er niet toe. Als je op dat niveau niet inziet dat je heus wel snapt of een toreneindspel remise is of niet heb je als Holger echt wel het recht om pissed te zijn. Den verdamten Zug um eine Viertel Stunde verpasst. En daar had hij een punt, uuh oh ja, een half punt.
Marcel Boel speelde de gesloten Siciliaanse opening en als je de partij naspeelt is er niets of niemand die de naam van de opening kan ontkennen. Na 22 zetten waar Marcel op de damevleugel de stelling vastzet en tegenstander Jans op de rechterflank alles onder controle houdt. Er zit niets meer in de stelling om uit te proberen en remise is dan ook het terechte eindresultaat.
Freddie van der Elburg die volgens eigen zeggen niets meer kan, trof de altijd sluwe vos Fons van Hamond. Waar het nu precies misging of mis kon gaan voor Freddie is gissen. Is het het gevoel voor de stelling dat je denkt dat je tegenstander altijd beter staat of is het de slinkse manier waarop van Hamond gebruik maakt van het ene kansje dat hij krijgt en dat gelijk beslissend blijkt. De batterij van torens en dame op de f-lijn, ondersteund door een oprukkende h-pion, verleiden Freddie tot het maken van een kapitale blunder. Hij kan gelijk opgeven. Na de wedstrijd maken we wel de afspraak dat Freddie vanaf de volgende ronde gewoon weer zijn partijen gaat winnen.
Maarten Beekhuis mag het opnemen tegen Henk Bosveld; de opening is Engels met kenmerken van het Hollands. De f-pion komt op de 2e zet al naar voren, en lange tijd is het schuiven en positioneren van stukken, en wachten tot iemand de eerste actie onderneemt of een fout begaat. Het blijkt dat Bosveld zijn stukken iets beter heeft neergezet: na 17-18 zetten kan hij een voordeel op zijn conto schrijven. In de daarop volgende 15-20 zetten heeft hij genoeg kansen om de beslissende klap uit te delen, maar eigenlijk consolideert hij alleen maar zijn voordeel. Dan vindt hij het genoeg en gaat zijn 2e dame erbij halen, de vrijgevochten b-pion krijgt de eer. Dan de wanhoopspoging van Maarten die volledig en dan ook werkelijk waar volledig wordt onderschat. Henk Bosveld laat zichzelf een matnet aanmeten, hij doet precies de enige zet (Df2) die dit mat om zich laat sluiten. Het staat gelijk aan zwendel dat Maarten met een materiële minderheid toch de winst binnenhaalt.
De komende “Big Man” van Homburg Apeldoorn Tom Meurs lijkt alle trainingsuren nu ten volle uit te buiten. Waar hij vorig seizoen nog met een soort drempelvrees speelde is dat nu niet meer het geval. Het ziet er allemaal wat relaxter uit en dat komt ook tot uiting in de resultaten. Vandaag kwam daar een tweede overwinning bij. Tom speelt rustig een klein stellingvoordeeltje bij elkaar, maar dat is niet echt beslissend voor winst. Toch is er zoals gebruikelijk dat ene zetje dat de boel laat ploffen. De Vrieze denkt de dame het leven zuur te kunnen maken, maar krijgt een harde tik op de neus. En net als bij Maarten doet hij precies die zet die op slag verliest. Tom geeft met de pion schaak op f2 en Michael de Vrieze neemt met de dame terug, en daar gaat een toren de doos in. De schwindel van de dag!
Voor Erik Smit lijkt het een beetje hetzelfde verhaal als met Freddie, het wil nog niet lukken dit seizoen. Het verschil met Freddie is wel dat Erik zich wel nodige kansen geeft op winst. Zoals hij ook nu na de partij laat blijken: weer een stelling verkloot. Peter Bosker laat min of meer zijn loper insluiten maar dat verlies wordt gecompenseerd door een paar pionnen die later in de partij de doodsteek voor Erik gaan worden. Toch laat Erik in tijdnood een opgelegde kans aan zich voorbij gaan. Na 26 zetten staat er wilde stelling op het bord en de stukken vliegen alle kanten op, dreiging en tegendreiging over en weer. Helaas ziet Erik niet dat hij met 27.Pe6 groot voordeel kan krijgen. Na dat overleefd te hebben weet Peter Bosker alle pogingen van Erik te weerleggen en begint hij langzamerhand op te stomen met zijn pionnen. Chessbase en Fritz geven uiteraard betere zetten aan, maar die zit niet vleselijk achter het bord. Erik kan het tij niet keren en moet ondanks de beste pogingen de vlag strijken.
De stand is dan 3-3, met Martin en Anton nog volop in strijd.
De Martiaanse e-pion had vandaag een groot avontuur in petto, maar had dat ’s morgens bij het krieken van de dag niet gedacht. Na zeventien zetten stond praatjesmaker uitdagend op e7 tegenover de zwarte koning te provoceren. Nu stond er wel een zwarte dame naast, maar toch, zal hem niet vaak gebeuren… Feit was wel dat in de tussentijd Martin zijn stelling aan het versterken was, terwijl Ewout Clarenburg nog niet aan de rochade was toegekomen. Toen hij dat wel had gedaan was dat gelijk vol risico, alleen Martin vergat toe te slaan (23. Pf6) met mataanval of dameverlies voor zwart. Zoals het nu ging behield Martin wel zijn kleine voordeel maar dat verdween in tijdnood bijna helemaal. Maar Ewout was zo vriendelijk om de helpende hand toe te steken op het moment dat hij een kans kreeg. Toen hij die niet pakte en liever de terugtocht van de toren koos was de partij beslist. Alle zwarte pionnen werden opgeruimd en 3 pionnen minder in een toreneindspel is niet fijn spelen.
Toch moest er nog een half puntje bijkomen om de wedstrijd te winnen, en die taak was weggelegd voor invaller Anton Weenink. Op de heenweg ging hij er gewoon vanuit dat hij als een van de eerste klaar zou zijn, waarom eigenlijk? Ik herinnerde hem eraan dat Henk Eleveld bij een invalbeurt ook eens als allerlaatste bezig was en een grote kans op winst had gehad. Anton speelde gewoon een goede partij en liet zich niet de kaas van het brood eten. Na afloop kregen we een les in schaakhistorie dat de gespeelde variant al in de 19e(!) eeuw werd gespeeld, en alle andere passagiers voelden zich opeens heeeel jong. Na 28 zetten stond er een eindspel op het bord waar Anton een miniem voordeeltje had. Het bleef hierbij omdat er gewoonweg niet meer inzat. Als hij was gaan forceren was het misschien verkeerd afgelopen, maar het bleek niet nodig te zijn. Na al een keer remise te hebben aangeboden kon hij vrijblijvend in de opkomende tijdnood van Marjoke Groot subtiel opmerken dat hij niet hoefde te winnen. En daar had ze geen verweer tegen, remise en de eerste overwinning van het seizoen.
Als je deze wedstrijd neutraal bekijkt hebben we niets te klagen over het nodige geluk in deze wedstrijd, vooral de partij van Maarten is een mazzeltje. Erik daarentegen had niet hoven te verliezen en dan kun je zo nog wel even doorgaan. Misschien kwam het team van Unitas er toch wel ietsje bedrogen uit.
Unitas 2 – Homburg Apeldoorn 2
1. J. Algra - H. Lehmann ½ - ½
2. M. de Vrieze - T. Meurs 0 - 1
3. P. Bosker - J. Smit 1 - 0
4. M. Jans - M. Boel ½ - ½
5. A. van Hamond - F. v.d. Elburg 1 - 0
6. H. Bosveld - M. Beekhuis 0 - 1
7. E. Clarenburg - M. v. Dommelen 0 - 1
8. M. Groot - W. Weenink ½ - ½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten