Na de klinkende 8-2 overwinning tegen HWP/Sas van Gent was het zaak om met beide benen op de grond te blijven. Want hadden we dit niet eerder meegemaakt? Een jaar geleden wonnen we vroeg in het seizoen met 8-2 van ESGOO en leek het alsof we weer voor een mooie klassering konden strijden. Niets was minder waar, aangezien we op een paar bordpunten niet degradeerden. Een gewaarschuwd team telt voor twee, dus kwamen we tegen Braceland ESGOO op volle oorlogssterkte.
Na een halfuurtje spelen gebeurde er al meteen van alles op de borden. Op bord 9 was het Kuipers die (net als vorig jaar) met zwart tegen Kroeze speelde. In de Sveshnikov leek het allemaal vrij rustig te verlopen, tot wit vergat rokade in te lassen. Vervolgens maakte Kroeze een zet later meteen een blunder, nog steeds in de veronderstelling dat hij in een andere variant zat, en zou een stuk verliezen zonder daar echt compensatie voor terug te krijgen. Na een half uur denken besloot hij dat het geen zin meer had en gaf op. Voor ons een prettige voorsprong en voor Braceland ESGOO een pijnlijke nul, aangezien bord 9 het enige bord was waar ze meer elo hadden zitten.
Op bord 1 gebeurde er in de opening veel minder tussen R. Fridman en Hoffmann. In een afruilvariant van het Slavisch leek wit geen enkele intentie te hebben om voor de winst te gaan en duurde het dus niet al te lang voordat de vrede werd getekend. Niet heel veel later gebeurde op bord 3 hetzelfde tussen Feygin en Ikonnikov. Al ging daar een enerverende opening aan vooraf, zeker als je niet echt thuis bent in de Alapin lijken de vonken er vanaf te spatten. Maar in de analyse, niet dat ik ook maar één woord begreep van het Russisch, werd al gauw duidelijk dat beide heren op bekend terrein waren. Wit bood vervolgens remise aan met een pion minder, maar zwart nam het gretig aan. Achteraf verklaarde Ikonnikov dat hij het vermoeden had de pluspion weer te verliezen en niet heel erg gerust was over zijn koning. Dit gebeurde allemaal vrij vroeg in de wedstrijd, maar ondertussen werd er op andere borden ook wat meer duidelijk. Geen schokkende dingen, maar overal leek het erop dat Homburg Apeldoorn net wat beter spel had of een net wat comfortabelere stelling. Nog voor de tijdnoodfase vielen er daarom wat beslissingen.
Op bord 8 stuurde Bitalzadeh met wit tegen Hoolt aan op een wat onbekende variant in de Grünfeld. Hij leek nog wel redelijk op bekend terrein te zitten, terwijl Hoolt er wat meer moeite mee had. Al vrij snel bouwt wit een comfortabel plusje op en wist even later het loperpaar te bemachtigen. Ondertussen waren er bij zwart wat gaten gevallen en wit wist daar prima gebruik van te maken. Na een tijdje had wit twee verbonden vrije centrumpionnen en daar valt natuurlijk niet meer tegenop te boksen. Zwart probeerde nog even een manier te vinden om de stelling te houden, maar dat was onbegonnen werk en dus besloot Hoolt het op te geven.
Op bord 4 gebeurde er iets soortgelijks in de partij tussen Zaragatski en Lemmers. Er leek in eerste instantie niet zo gek veel aan de hand, een redelijk gelijke stelling. Maar zwart wachtte wel erg lang met rokeren, waar het witte loperpaar erg mooi van kon profiteren. Meteen werden er gaten in de zwarte verdediging geslagen en er was ook geen houden meer aan. Niet veel later moest zwart opgeven, met mat in het vooruitzicht.
Op bord 2 leek de partij tussen Siebrecht en Fiebig ook rustig te beginnen, totdat beide heren opeens met vier pionnen het hele centrum bezetten. Er werd van alles geruild, structuren werden kapot gemaakt en toen de stofwolken wat waren opgetrokken, had wit een pion meer. De ongelijke lopers leken zwart nog kansen te bieden op remise, maar de stelling van wit was te solide terwijl de zwarte stelling al voor de helft uit elkaar gevallen was. Er moest nog even nauwkeurig gespeeld worden en het leek of zwart op het einde wit nog te grazen had genomen. Maar nadat Siebrecht zijn pionnen goed gepositioneerd had, kon de koning uitkomst bieden. Reden voor zwart om het bijltje erbij neer te gooien.
Inmiddels is de tijdnoodfase bereikt en heeft iedereen zich verzameld rond bord 10, waar Van de Oudeweetering het opneemt tegen Wagenaar. In de Caro-Kann leek zwart een beetje verrast door de openingskeuze van wit, maar hij wist zich goed te herpakken en Van de Oudeweetering had erg veel tijd nodig om tot zijn zetten te komen. Dat resulteerde in een enorm probleem, met nog maar 57 seconden voor zo’n 17 zetten. Zwart had inmiddels de pion gewonnen en de stelling had erg veel verborgen tactische grappen. Daar kon Wagenaar in tijdnood mooi van profiteren en Van de Oudeweetering kon met zo weinig tijd op de klok zijn stelling niet meer redden en moest opgeven.
Na de tijdnood waren er nog drie borden bezig en was de score 5-2 in het voordeel van Homburg Apeldoorn. Dat er ergens een remise uit zou rollen was vrij duidelijk, dus de overwinning leek zeker. Op bord 6 was het Kabatianski die inmiddels voordeel had gepakt tegen Richter. In het Konings-Indisch kon wit flink wat ruimte pakken en toen het spel naar de damevleugel verplaatsen, waar zwart wat minder stukken had. Daar werd ook het vijandelijke fort binnengevallen en toen de witte stukken eenmaal achter de vijandelijke linies terecht waren gekomen, leek het slechts een kwestie van tijd tot de vrije a-pion zijn tocht naar de overkant zou maken. Nadat zwart het beste ervan probeerde te maken, kon wit door zijn vrijpion te laten promoveren een stuk winnen en gaf zwart op.
Ook op bord 5 was er in tijdnood het een en ander gebeurd tussen De Jager en Pruijssers. In een Konings-Indisch leek wit toch net ietsje beter te staan gedurende de opening en het begin van het middenspel. Daarna werd het wat minder duidelijk en toen beide spelers zet 40 hadden aangetikt was het opeens zwart die de lakens uitdeelde. De torens waren de witte stelling binnengedrongen en dat was die twee pionnen minder wel waard. Toen beide torens op de tweede rij stonden en wit gebonden was omdat hij de matdreigingen moest dekken, vond De Jager het leuk geweest en besloot op te geven, er was geen houden meer aan.
De laatste partij was op bord 7 tussen Bolwerk en Van Delft. Nadat zwart in de Caro-Kann licht voordeel wist te pakken door de geïsoleerde d-pion, leek het een kwestie van techniek. Zeker toen zwart een pion op a3 kreeg werd het erg lastig voor wit om de stelling te houden. Een tegenaanval met g2-g4 werd in de kiem gesmoord en zwart stuurde slim aan op het eindspel. Daar zat wit met teveel zwakke pionnen en ook nog eens een zwakke koning opgescheept. Er ontstond een soort zetdwang voor wit, waardoor zwart de pion op a2 wist te winnen en alleen de a-pion nog maar hoefde te promoveren. Waar in dame-eindspelen vaak veel remise-uitwegen lijken te zijn door eeuwig schaak, viel dat hier vies tegen. Bolwerk kon vaak niet meer dan een paar schaakjes zetten en dus kreeg zwart de kans om een tweede dame te halen. Na het laatste witte schaakje werd er dan ook opgegeven.
Wederom een monsterscore voor Homburg Apeldoorn door met 8-2 van Braceland ESGOO te winnen. Waar Braceland ESGOO voorgaande jaren als Angstgegner bekend stond, lijkt het tij nu te keren en kunnen die rollen zelfs omgedraaid worden. Voor Homburg Apeldoorn betekent deze overwinning een mooie gedeeld 3e plaats, waar ESGOO toch een beetje op moet gaan passen met een gedeelde 7e plaats. De volgende keer reizen we af naar Rotterdam waar de voorlopige derde plek op het spel staat!
Homburg Apeldoorn 2430 - Braceland ESGOO 2368 8 - 2Pgn met alle partijen
1.GM Michael Hoffmann 2509 - IM Rafael Fridman 2459 ½ - ½
2.GM Sebastian Siebrecht 2474 - Thomas Fiebig 2424 1 - 0
3.GM Vyacheslav Ikonnikov 2564 - IM Michael Feygin 2529 ½ - ½
4.IM Ilja Zaragatski 2465 - IM Oscar Lemmers 2384 1 - 0
5.IM Roeland Pruijssers 2413 - FM Jaap de Jager 2369 1 - 0
6.IM Alexandr Kabatianski 2422 - IM Chr. Richter 2409 1 - 0
7.IM Merijn van Delft 2380 - Peter Bolwerk 2266 1 - 0
8.IM Ali Bitalzadeh 2419 - WIM Sarah Hoolt 2235 1 - 0
9.FM Stefan Kuipers 2316 - IM Frank Kroeze 2436 1 - 0
10.IM A. vd Oudeweetering 2334 - Ron Wagenaar 2172 0 - 1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten