Altijd is het dat andere team waarbij het meezit in een wedstrijd, nooit zal het evenwicht eens in ons voordeel uitvallen. Er zijn genoeg wedstrijden op te noemen waar dit van toepassing was. Bijvoorbeeld de 1e ronde tegen SMB, kansen zat maar ze komen er niet uit. En dan in de toeloop naar de eerste wedstrijd van 2009 zijn er weer genoeg redenen om aan te nemen dat het onze wedstrijd wel weer niet zou worden. Eerste bord speler Marc Jonker speelt niet, dus dat is een invaller en ook Freddie van der Elburg is door treurige omstandigheden verhinderd. Het begint zo onderhand een gewoonte te worden om in de laatste paar dagen voor de wedstrijd weer invallers te vinden. De eerste is vlot gevonden in Henk Eleveld maar daar ben je er dan nog niet mee. Er moet er nog 1 komen en dan heeft Mark ook nog iemand nodig. Uiteindelijk word alles opgelost en speelt Maarten Beekhuis maar het kost wel weer de nodige frustraties, iets wat de spelers niet altijd mee maken ;-) maar dat hoort waarschijnlijk nu eenmaal bij de taak van de teamleider.
Tijdens een MSN-chat met Mark Brussen doet dan de teamleider ook nog de profetische uitspraak:
6-2-2009 21:26:43 Henk Mark weet je, zoveel tegenslag van te voren : dat moet wel een overwinning worden ...
6-2-2009 21:26:51 Mark Henk haha idd
Mark kan er nog om lachen vooral omdat we beide weten dat wij tegen de koploper “De Wijker Toren” moeten spelen, net een week daarvoor is het Corus toernooi afgelopen en eerder die week doet de teamleider in een email naar Sjef ook al een bijzondere opmerking …
To: Sjef Rijnaarts
Subject: RE: 7 februari uit tegen De Wijker Toren
Sjef
Het is in Wijk aan Zee, in de Moriaan waar het Corus toernooi gespeeld wordt ... hopelijk inspirerend voor ons !! ;-)
Groet Henk :
Zaterdag 7 februari: eerst Holger ophalen van het station en dan allemaal verzamelen bij De Captain thuis. Dan op weg naar Wijk aan Zee. Holger valt tijdens de rit in slaap en wat er in Wijk aan Zee gebeurde kan ik me niet zo goed meer herinneren, want opeens was Holger verdwenen. Nu weet ik dat hij het over het meer had, maar ja we waren in geen velden of wegen dicht bij het IJsselmeer geweest. Martin is een van de eersten die met het idee komt om daar maar even naar de zee te lopen en even een frisse wind op te snuiven. Al snel komt hij daar tot een schokkende ontdekking.
Holger is daar als een razende Roeland Pruijssers... huh Prui uuuuh oh nee dat is die van het eerste team, dus als een razende roeland een gat aan het graven en Martin sommeert hem om daar onmiddellijk mee te stoppen. “Wass sagst du” vraagt Holger, “Aufhalten” zegt Martin. Holger vraagt nogmaals wat hij zegt, en weer moet Martin herhalen wat hij net zei: Aufhalten mit graven, Holger, als je zo doorgaat passen er wel 8½ players von de Wijker Toren in. Brommend en knorrend komt Holger dan toch maar uit het de duinen te voorschijn want er moet geschaakt worden. De koploper ontvangt ons.
In een winterzonnetje dat zo nu en dan verdwijnt, neemt het team plaats achter zeer mooie borden met even zo mooie schaakstukken. Inspirerend en hopelijk de aanloop tot mooie schaakkunststukjes. De teamleider himself maakt zich snel uit de voeten om het Wijkse zand en duinen te verkennen, en dat in een heerlijke bries van zee met bijbehorend zonnetje waarbij de horizon volgens Martin vervuild wordt door de ver in zee liggende windmolenparken. En zo dachten er meer mensen over, want het strand bood een tafereel met vele wandelende mensen. Achter de duinen de minder mooie rokende pluimen van wat vroeger de Hoogovens waren, nu overgenomen door Corus.
Twee uur in de wedstrijd bood de match weinig zorgen, want op de meeste borden leek het een gelijke strijd, die licht in ons voordeel leek. De eerste die tot actie overging was Maarten Beekhuis. Hij drong de dame van Arjan Wijnberg terug tot in diens eigen gelederen en sloeg daarna abrupt maar wel gedecideerd een pion midden in de zwarte stelling van het bord. Het was in principe gelijk al de beslissing in de partij, zelfs het offeren van een toren hielp niet meer. Met twee kwaliteiten meer is het geen gelijke strijd meer. Winst voor Maarten.
Marcel Boel had voor deze gelegenheid maar eens een SOS variant van stal gehaald. Op de tweede zet speelde hij f6 en dwong de zwarte loper direct tot een verklaring. Die verklaring had niet veel om het lijf want hij bleef maar een beetje zielig op h4 staan toekijken wat er om hem heen gebeurde. Hij zag dat zwart al de nodige stukken in het centrum had staan en daar de Boel controleerde, en bekeerde zich toen maar tot Harakiri, want dat was het enige wat er toen nog mogelijk was. De fout was het opspelen van b4, waarbij na het slaan door Marcel er de nodige stukken in stonden. Het afruilen van een aantal stukken opende de stelling en toen de dame hardhandig de witte stelling binnenviel was de partij snel in veilige haven. Om half 5 al met 2-0 voor en eigenlijk was er geen enkele stelling waar je je zorgen over hoefde te maken.
Al eerder die middag had Sjef de plezierige mededeling dat hij een stuk ging winnen. In een Kalashnikov variant van het Siciliaans werden de wapens al vroeg in de opening op scherp gezet. Djurre den Heeten rokeerde niet en stoomde met g- en h-pion op richting de witte koning. Maar hij liet zich vol in de bajonet van Sjef vallen. Voor het verloren stuk kreeg hij absoluut geen compensatie en uiteindelijk liet hij zich maar mat zetten. Het gevoel was op dat moment iets van: mensen waar gaat dit naar toe, 3-0 en de volgende bood zich ook al weer aan.
Armen wilde op eigen verzoek met zwart spelen omdat hij zoals gebruikelijk weer op iedereen had voorbereid. Logisch? Het zal wel, hij zal het zelf het beste kunnen uitleggen waarom. Ook hij wist vroeg in de partij een pion te verorberen, en het was er een die zijn tegenstander Thomas Broek niet meer terug zou zien. Het voordeel bleef de hele partij in het voordeel van Armen. De nodige tegendreigingen werden geneutraliseerd, daarna opstomen met g- en h-pion, ja deze acties waren wel gerechtvaardigd, want er begon zich langzaam een matnet rond te witte koning te sluiten. Via een paardoffer werd de laatste akte ingezet. Mat midden op het bord, en nu is Armen de absolute topscorer in deze klasse met 5 uit 5.
Ook het team kwam op 5 uit 5 want Martin wist de 81-jarige (!) Paul de Rooi de partij te ontfutselen. Een te optimistische opstoot van een aantal witte stukken gaf Martin de gelegenheid deze weer terug te dwingen en mooie velden voor zijn eigen stukken vrij te maken. Intussen stonden deze heel mooi gericht op de witte koning en de e-lijn. Twee paarden boden niet echt veel assistentie en via een petit combinaison won Martin een stuk. Er werd nog wel gemopperd dat een mooie gelijke stelling om zeep was geholpen, maar daar was Martin het niet echt mee eens.
Onwetend wat er om hem heen gebeurde, vroeg Tom om ongeveer 5 uur of het nuttig was om in het teambelang maar remise te nemen. Nou Tom dat mag want tot nu toe hebben alleen wij gescoord en zij nog helemaal niet. Hij was waarschijnlijk zo zeer in zijn partij opgegaan dat het hem totaal was ontgaan dat het team toen al op 4-0 stond. In een typische Spaanse partij ging omstreeks de 25e zet de vlam in de pijp. Of hier ergens toen de winst is gemist door Tom mogen analyses uitwijzen. In wederzijdse tijdnood werden de problemen opgelost en werd tot remise besloten. De overwinning was binnen, maar het vat was nog niet leeg, en het door Holger denkbeeldig gegraven gat begon al behoorlijk gevuld te raken.
De volgende die uit het vaatje begon te tappen was Erik, en met volle teugen slobberde hij zich bijna door tot aan de bodem. Gelukkig wist ik hem nog net op tijd aan zijn haren te grijpen omdat het vaatje er niet alleen voor hem was. Zodoende bespaarden we hem een strafexpeditie naar de Zuidpool samen met Willem en Maxima! Zijn partij: mwah, vroeg in de partij dacht Erik dat het weer zo’n schuif- en dichtgetimmerde partij zou worden. Gelukkig voor hem wilde Sjoerd Plukkel ook schaken, maar vervelend voor hem moest Erik weer een kindertrucje gebruiken. Het leverde een pion op, daarbij nog een heerlijke stelling waarin zijn stukken links en rechts en door het midden Sjoerd tot opperste wanhoop dreven. Om dan uiteindelijk de matdreiging maar weg te halen werden er de nodige stukken in de aanbieding gedaan. Tja, en dan blijft er niet veel meer over om mee te spelen, het beste is het dan maar om het bijltje erbij neer te leggen. Hop hop hop, ja wat ik hier mee bedoel weet ik zelf niet, maar ik moest het van Martin meenemen in het verslag.
Harrie speelde een in mijn ogen een niets-aan-de-hand partij, tenminste zo leek het totdat alle zware stukken in de duinen tussen het helmgras waren gesmeten. Toch probeerde Stefan Slings het nog vrij lang om het minste geringste voordeeltje uit te buiten. Er begon een eerst een race naar de damevleugel, en toen daar alle pionnen tegen elkaar waren afgeruild moest alles hals over kop aan de koningsvleugel verdedigd worden. Harrie had al zijn pionnen op zwart gezet zodat Stefan niets kon doen. Toen alles daar ook van het bord verdwenen was, werd de vrede getekend. De spelers van de Wijker Toren waren blij dat ze een volledig punt bij elkaar gespeeld hadden!
Nadat Holger eerst was ontzand kon ook hij aan zijn partij beginnen en in de auto kwam hij snel tot de conclusie dat Wijkertorianen veel partijen met het Colle-systeem spelen. Holger heeft daar dan weer zijn eigen behandelingsmethode voor, en dit keer was dat door op de tweede zet h6 te spelen. Net als in de partij van Marcel een nogal onorthodoxe methode maar het zou wederom zijn vruchten afwerpen. Overtuigd van zijn stelling of misschien gedwongen door het wedstrijdverloop, weigerde Rick Duijker het remiseaanbod van Holger, en dat was niet zo slim als we Doctor Magnificus Von Der Lehmann mussen glauben. Want het was een psychologisch remiseaanbod van Holger, de partij leek zich tegen Rick te keren, Holger kwam de witte stelling binnen en had het beste van het spel. Maar goed beschouwd was het gewoon remise. Holger verbruikte na de tijdcontrole bijna al zijn bedenktijd en ik begon me al zorgen te maken dat er een smet op ons tot nu toe feilloze blazoen zou komen. Maar nee, het leek erop alsof Holger al weer een gat aan het graven was, en ditmaal op het bord en wie viel er in... tja Rick Duijker. Een wel heel geniepige paardzet besliste de partij direct. Mat of doorspelen met een dame minder is geen fijn vooruitzicht. Kon het nog mooier?
Nee toch niet want Henk Eleveld had teveel gevraagd van zijn stelling en zou weldra verliezen. Na ongeveer drie uur had Henk remise aangeboden gekregen, en toch maar doorgespeeld want op dat moment was er weinig van te zeggen hoe de wedstrijd zou verlopen. Ach, en er was toch niet zoveel aan de hand en het was onder controle, dus hij kon wel veilig doorspelen. Maar ja, het leek alsof er niet veel aan de hand was, maar ergens ging er toch een pion verloren, en kwam hij terecht in een lastig dubbele toreneindspel. En Peter Uylings speelde het gewoon goed naar een gewonnen stelling. Met een c-pion die snel zou promoveren, leek het lot bezegeld voor Henk. Maar ja, zoals in de inleiding al vermeld, het zat nu eens allemaal mee met Homburg Apeldoorn 2. In plaats dat hij zijn toren er tussen zette, promoveerde hij eerst en zag over het hoofd dat de witte koning al optimaal stond en zodoende zijn witte pion de levensverzekering was voor de remise.
Het was een middag in Wijk aan Zee waar we met veel genoegen naar terug zullen kijken, tevens door het heerlijke weer en de fantastische overwinning waar alles nu eens klopte en in ons voordeel uitviel. Wat het betekent voor de strijd in deze klasse zal blijken. Feit is dat we hebben laten zien dat we mee kunnen op dit niveau door zeer hard uit te halen tegen de koploper. Dat zal niet altijd zo zijn want net zo goed krijg je in een andere wedstrijd de kous op de kop, maar nu mogen we met volle teugen genieten van deze walk over (Copyright-Sloerd Plukkel op het Utrecht-forum).
Pgn met alle partijen
De Wijker Toren 2156 - Homburg Apeldoorn 2 2148 1½ - 8½
1. Djurre den Heeten 2359 - Sjef Rijnaarts 2291 0 - 1
2. Rick Duijker 2209 - Holger Lehmann 2172 0 - 1
3. Sjoerd Plukkel 2249 - Erik Smit 2190 0 - 1
4. Thomas Broek 2168 - Armen Hachijan 2085 0 - 1
5. Dennis Ruijgrok 2260 - Tom Meurs 2192 ½ - ½
6. Jimmy van Zutphen 2170 - Marcel Boel 2150 0 - 1
7. Arjan Wijnberg 2043 - Maarten Beekhuis 2108 0 - 1
8. Stefan Slings 2061 - Harrie de Bie 2130 ½ - ½
9. Peter Uylings 2106 - Henk Eleveld 2061 ½ - ½
10.Paul de Rooi 1935 - Martin van Dommelen 2097 0 - 1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten