Een team van oudgedienden wachtte ons in Doetinchem op om de strijd aan te gaan. We speelden daar in het Denksportcentrum, een plek waar alleen plaats leek voor bridge-fanaten. Gelukkig was het voor ons simpele schakers toch een prettige en vooral ruim opgezette locatie.
Vooraf hadden we wat problemen gekend om de opstelling rond te krijgen. Kambiz Sekandar moest in het 2e Freddie van der Elburg gaan vervangen, en ook René Nijland was niet zeker. Anton Weenink was op de achterhand beschikbaar en daarmee leek het team rond. Anton bleek op het laatst toch niet te kunnen maar René gelukkig toch wel.
In de beginfase waren zes partijen snel afgerond en stond een 3-3 tussenstand op het bord. Cees van Bohemen en Nico Olivier kwamen er met zwart beiden niet aan te pas. Ze hebben geen moment druk kunnen zetten en werden dus geruisloos van het bord geschoven. Daar staat tegenover dat Henk Eleveld en Robert Verkruissen beiden een dijk van een partij speelden en een welverdiend punt mochten noteren. Henk zag dat zijn tegenstander in de Slavische ruilvariant zijn witte loper verkeerd op d7 plaatste, en wist daar een mooie aanval omheen te breien. Na een pionwinst op h7 was het snel afgelopen. Robert ging een remise-achtige afruil bewust uit de weg en investeerde een pion voor aanval. Dat pakte goed uit en ook hij wist de winst snel binnen te halen. René Nijland kwam vanuit het Russisch in het driepaardenspel terecht (een soort Italiaans in de nahand) en gooide direct de zaak open. Het zag er allemaal spectaculair uit, maar na gedwongen dameruil op de 10e zet was de fut uit de stelling en werd tot remise besloten. Wietze Nijdam investeerde erg veel tijd in de opzet van zijn stelling, en kwam in een zeer gecompliceerde situatie terecht waarin waarschijnlijk alleen Wietze nog begreep waar het om ging. Wij vonden met zijn allen dat het er niet goed voor hem uitzag, maar zijn tegenstander bood onverwacht remise aan omdat hij het ook niet meer zag. Wietze accepteerde na enig nadenken gelukkig wel.
In de resterende partijen was nog alles mogelijk, dus de spanning was te snijden. Johan Engelen had vanuit het Scandinavisch een heel behoorlijke stelling bereikt. Op zet 23 kreeg hij een remise-aanbod, maar kon dat niet accepteren vanwege de toen nog penibele situatie op de andere borden. Hij speelde door en gooide de knuppel iets te vroeg in het hoenderhok. Daardoor ontstond een uitermate scherpe en gecompliceerde stelling met erg weinig tijd op de klokken, en daardoor werd het een foutenfestival. De meest gelukkige kwam dit keer als winnaar uit de bus, en dat was niet Johan. 4-3 voor Doetinchem dus.
Nikolai Kabanof leek in de opening compleet overspeeld te worden. Zijn tegenstander offerde een pion waardoor de stelling van Nikolai volledig werd ingesnoerd. Hij kon geen enkel stuk meer spelen. Nikolai bleef echter 'cool' als altijd en hield zijn pionnetje goed vast. Tegen de tijd dat het 4-3 was had hij zelfs twee pionnen meer, maar moest aan alle kanten de gaten proberen dicht te houden. Het initiatief lag volledig bij zijn tegenstander. Hij moest natuurlijk ook winnen om een puntje voor het team mee naar huis te kunnen nemen. Rondom het bord stonden natuurlijk vele goede stuurlui die allemaal wisten wat het zou worden. Toen kwam de ontknoping. De tegenstander startte een grote ruilactie waardoor uiteindelijk een eindspel overbleef met dame tegen dame + randpion. De pion stond al op a6 en het leek erop dat Nikolai nog steeds voor de winst kon gaan. Toch had zijn tegenstander het goed uitgerekend, en om 2 minuten voor 7 zag ook Nikolai in dat winst niet haalbaar was. Het werd dus een zwaarbevochten remise, en daarmee de winst voor Doetinchem die toch wel een beetje bitter smaakt voor ons. Een gelijkspel was een betere afspiegeling geweest van de dag.
Doetinchem - Homburg Apeldoorn 3 4½-3½'t Andere verslag
1. Henk Riepma (2091) - Nikolai Kabanof (2117) rem
2. Marino Kuper (2084) - Cees van Bohemen (1988) 1-0
3. Roel Evertse (2012) - Henk Eleveld (2042) 0-1
4. Kees Nederkoorn (2162) - René Nijland (1922) rem
5. Theo Goossen (2035) - Wietze Nijdam (2097) rem
6. Sander van Vucht (1797) - Nico Olivier (1876) 1-0
7. Marius van Hal (1920) - Robert Verkruissen (1912) 0-1
8. Henny Haggeman (1905) - Johan Engelen (1855) 1-0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten