De laatste ronde werd gezamenlijk gespeeld in Doetinchem, en er was nog wat om voor te vechten. De eerste plaats was nog niet vergeven, en wij konden met een goed resultaat nog derde worden. De degradanten stonden al vast en mochten tegen elkaar spelen om des keizers baard. Hoe groot de spanning was bij Zevenaar bleek wel uit de ruzie die ze vooraf maakten met wedstrijdleider Paul Ham over de plaatsing van de klokken. Zij voelden zich benadeeld.
Wij waren voltallig aanwezig, terwijl Anton in Apeldoorn mee kon spelen met het 2e team. Hardenberg speelde met twee invallers, en dat zou kansen moeten bieden.
In het begin ging het hard, en het zag er niet goed uit voor ons. Bij Hardenberg kwamen drie spelers ruim te laat, maar Fabian Stotyn had die tijd blijkbaar niet nodig tegen onze Wietze, want na een uur spelen gingen de stukken al weer in het doosje met een nul voor Wietze. Ook Kambiz had een zware pot. Hij speelde met wit en kreeg het Jaenischgambiet tegen zich. Hij speelde niet de beste variant en na vijftien snelle zetten stond hij drie pionnen achter in een stelling zonder enige compensatie. Binnen no time hadden we onze tweede nul te pakken. Gelukkig deed Robert het beter. Hij strafte een zwakke openingsbehandeling van zijn ingevallen tegenstander vakkundig af en mocht het eerste punt voor ons noteren. Henk speelde weer een degelijke Scandinaviër en kwam al snel remise overeen.
Bij Harrie en Nikolai gebeurde nog niet veel, maar René had al na zeven zetten een paard geofferd in het Weens, en kreeg daar prachtig spel voor terug. Bovendien had hij genoeg tijd om er iets moois van te maken. Dit zag er zeer veelbelovend uit. Nico speelde tegen een zeer zwakke invaller maar pakte de stelling uitermate voorzichtig aan. Het zag er dan ook lange tijd niet naar uit dat hij iets kon bereiken.
Na een kleine vier uur spelen werd het hectisch op de borden. Met uitzondering van Nikolai had iedereen tijdproblemen, dus er stond overal wat te gebeuren. Allereerst gebeurde het bij Harrie. In een grote ruilactie dreigde zijn tegenstander een pion te winnen, en daarmee na de tijdcontrole de stelling rustig uit te kunnen melken. Harrie had alleen een leuk trucje ingebouwd en dat leverde prompt een kwaliteit op. Zijn tegenstander gaf direct op. De zon brak door...
Maar niet voor lang. René had zich mee laten slepen in de tijdnood van zijn tegenstander en had zijn prachtige stelling, die totaal gewonnen leek, geheel om zeep geholpen. Toen zijn vlag viel werd er niet eens meer gereconstrueerd, omdat hij op dat moment totaal verloren stond. Een flinke domper voor hem en voor het team. Tegelijkertijd had Nico net voor de tijdcontrole een combinatie gestart die hem een pion op zou moeten leveren, maar tot mijn stomme verbazing ging hij een hele andere (passieve) kant op. Even laten stond hij zelfs een volle toren achter, maar leek hij tot een vesting te kunnen komen. Zijn (zwakke) tegenstander vond echter een manier om zijn dame te offeren op een zodanige wijze dat het resterende pionneneindspel gewonnen was. Daarmee verloren we tevens de wedstrijd. Dat Nikolai uiteindelijk op bijzondere fraaie wijze zijn partij nog wist te winnen was slechts voor de statistieken belangrijk.
Zevenaar wist overtuigend de titel binnen te halen en wij eindigden op de zesde plaats, na een zeer wisselvallig seizoen. We hebben een aantal keren door pure pech net met 4,5 tegen 3,5 verloren, en met iets meer geluk (of kwaliteit) zouden we in de top mee kunnen spelen. Dat moeten we dan volgend seizoen maar aantonen.
Robert Verkruissen werd topscorer met 6 uit 9.
Homburg Apeldoorn 3 2000 Xidata Hardenberg 2015 3½-4½
1.Harrie de Bie 2077 Ludger Hollmann 2208 1-0
2.Nikolai Kabanof 2056 Johan Offringa 2036 1-0
3.Henk Eleveld 2012 Jens Schulz 2011 ½-½
4.René Nijland 1946 Jan van der Veen 2076 0-1
5.Wietze Nijdam 2099 Fabian Stotyn 2120 0-1
6.Kambiz Sekandar 2042 Richard Hendriks 2145 0-1
7.Robert Verkruissen 1940 Leo Klapwijk 1830 1-0
8.Nico Olivier 1826 Edgar Spanjers 1692 0-1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten