Na een maand waarin Wijk aan Zee alle schakers en schaakactiviteiten voor zich opeiste, was het eindelijk weer tijd voor de vaderlandse schaakcompetitie. Niemand van het team was blijkbaar ter plekke inspiratie op gaan doen omdat het via internet alles makkelijker te volgen was, begrijpelijk. De reis ging naar Amsterdam alwaar het team van Fischer Z ons (zonder uitnodiging) op zou wachten. Tot nu toe hadden ze de “makkelijkere” teams de punten afhandig gemaakt. Daar moest volgens ons maar eens verandering in komen.
Omdat de locatie (Batavia-cafe) dicht bij het Centraal Station ligt is het uiteraard vanzelfsprekend om met de trein naar Amsterdam te gaan. Op het Apeldoornse station wordt Freddie direct op scherp gezet als hij zijn pinpas niet terugkrijgt uit dat “k**-apparaat” voor de treinkaartjes. Geduld geduld is een schone zaak, want als Freddie op zoek gaat naar een sloophamer annex drilboor kiest het apparaat tickets voor zijn pasjes en spuugt de pas maar weer uit. Hij is gewaarschuwd!
Ach, het zijn de beslommeringen van voor, tijdens en na de treinreis. In de dubbeldekker op het laatste stuk naar Amsterdam stappen we de coupe binnen op zoek naar een plek voor ons allen en zien die snel… Aiiiii, daar ligt iemand te slapen over de hele breedte en ruimte van vier zitplaatsen. Dat hij daarbij geen schoenen aan heeft en zodoende diverse minder aangename geuren door de coupe laat waaien doet veel mensen de spreekwoordelijke neus optrekken. Gelukkig hebben we een lieftallige dame naast ons zitten die in het bezit is van geurdodende gassen in een spuitbusje. Het was de stiltecoupe, maar dat was geen sprake van. Maarten krijgt uitleg van een dramatische ochtend van een medepassagier die op auditie gaat en geen kaartje kon kopen, en op haar beurt weer werd geholpen door een Barmhartige Samurai. Een reisje Amsterdam gaat zo dan wel heel snel.
Het is inderdaad maar een kort stukje naar het Batavia-gebouw voor de wedstrijd. Van binnen een ouderwets aandoend gebouw en aan de buitenkant zijn zo te zien de nodige renovaties doorgevoerd. Maar ja, altijd als je in Amsterdam komt is het een bouwput, en dat zal ook niet anders blijven. Het gebouw grenst aan de achterkant aan een gracht met daar tegenover een Coffeeshop die als eerste door Thomas wordt ontdekt. De teamleider neemt de bestellingen ;-) op voor als hij later die middag zijn gebruikelijke wandeling door de plaats gaat maken. Na een kort toekomstwoord van de wedstrijdleider(?) kan iedereen zijn plaats innemen, maar nog niet alle spelers van de tegenstander zijn aanwezig, tactiek of gewoon de drukte van de grote stad? Na het nemen van de nodige foto’s (ja Erik, dat moet nu eenmaal van Kareltje!) gaat The Boss maar aan de wandel.
Je bent dicht bij het centrum en de Dam, dus daar ben je ook zo. Het is ook altijd druk daar, bij het Sexmuseum, de Rondvaartboten, Beurs van Beerlage en de Bijenkorf. Op de Dam staan vele toeristen zichzelf of elkaar te fotograferen voor ons Nationaal Monument. De teamleider loopt dan weer verder richting Krasnapolsky en komt opeens bij een aantal straten waar diverse dames met de gordijnen open voor het raam staan, ik dacht altijd dat wij Nederlanders de gordijnen altijd dicht hadden, vreemd hoor. Opvallend was ook dat zij allemaal een zelfde soort interieur hadden zoals een bed midden in de kamer en een rode lamp in de voorkamer. Ze waren ook allemaal uitermate vriendelijk want iedereen mocht binnen komen, op de thee of zo? Aangezien mijn team mij hard nodig had ben ik maar niet op visite gegaan…
Teruggekomen in de zaal werd ik gelijk getrakteerd op een en al schaakdrama en ellendige stellingen van de meeste spelers. Het was net zo miezerig als het weer buiten. Maar eens zien hoe de middag zijn verloop gaat krijgen. Erik stond slecht tot verloren, Marcel was aan het zwoegen, Thomas had nog niets bereikt. Maarten kon een middagje gaan verdedigen, Mark was niet blij ….. pfeeeww. Maar het was nog vroeg in de middag en er kon nog van alles gebeuren en dat is een absolute waarheid die later uit zou komen.
De partij van Freddie was er een die vanaf het begin al onze kant op zou gaan. Gemotiveerd door het pinpas-incident gaf hij Rein Barendregt geen schijn van kans. Vanaf het begin van de partij was het een typische Freddie-partij. Het kleine voordeeltje uitbreiden tot een beslissend voordeel. Dat Barendregt in de slotstelling nog wel door had kunnen spelen is duidelijk, maar hij had geen zin in het onvermijdelijke dat hij de twee vrijpionnen niet tegen zou kunnen houden. Het was een welkome overwinning, zowel voor Freddie als het team.
Erik speelde zijn slechtste wit-partij sinds 10 jaar, zoals hij het wereldkundig maakte op Facebook. En daar was niets van gelogen als je voor de 15e zet min of meer al slecht tot totaal verloren staat. Hij werd van alle kanten om zijn oren geslagen met sterke zetten van Casper Blaauw. Alles wat Erik deed had weinig resultaat, maar ja, de stelling leende zich er ook niet voor om iets van te maken. Maar omdat hij er toch was die middag kon hij net zo goed maar stug blijven zitten en zien of er nog iets van was te maken. Het bleek vreemd genoeg effect te hebben, want Blaauw speelde te snel in de overtuiging dat het wel vanzelf zou gaan. Erik kwam onder druk van de klok maar wist toch iets te bereiken. De beslissende zet daarin was dat hij zijn pion kon doorschuiven naar b6. Die zorgde er voor dat de twee pionnen minder geen winst gingen opleveren. Dat was dus echt een remise die uit het vuur is gesleept. Mooi stug doorgegaan door Erik.
Waar ging het mis met de partij van Mark? Was dat al na zo’n 7-8 zetten? Het was alle hens aan dek op de damevleugel en alle stukken van Mark werden daarheen gedirigeerd voor een soort verdediging? Jeroen Kroos sprokkelde na verloop van tijd eerst een pionnetje naar zich toe en voerde de druk meer en meer op. Een kwaliteitsoffer leverde Kroos in ruil drie pionnen op die allemaal machtig zouden toeslaan. Op de 40e zet hield Mark het maar voor gezien, er was geen eer meer te behalen.
Een halfuur later kon Maarten Beekhuis ook zijn koning omleggen. Ook hij moest de hele middag in de verdediging. En als al je stukken op de damevleugel staan terwijl het gevecht aan de andere kant plaatsvindt blijft het lastig schaken. Maarten moet een stuk inleveren en krijgt daar twee pionnen voor terug. Je kunt het dan lang rekken, maar aan het eind van verhaal ga je toch verliezen. In tijdnood verliest hij dan ook nog weer die pionnen en staat dan gewoon een stuk achter. Een harde nederlaag. Wat kunnen we daar tegenover stellen of wat gaat de tegenstander verkeerd doen. Thomas lijkt remiseachtig, Marcel heeft een degelijk voordeeltje en bij Martin en Wietze is het nog een beetje onduidelijk.
Voor de zoveelste keer mocht ik voor de wedstrijd vertellen dat er wel degelijk rekening gehouden moest worden met Hummeltje. Het verhaal van de eerste ronde (winst op een FM) lijkt toch wel te werken! De opening (Caro-Kann) bleek te zijn voorbereid in huize Beerdsen, inclusief 3.. g6. Toch weet Thomas geen voordeel te bereiken en in het middenspel heeft Bram van Dijk het betere van het spel. Actievere torens en een loper die iets te veel wiet heeft gesnoven, waar Thomas alleen maar een op hol geslagen peerd tegenover kan stellen. In tijdnood speelt Bram van Dijk goed maar laat zich toch het witte poeder van de tafel blazen! Thomas heeft zijn c-pion ver opgeschoven om zodoende tegenspel te creëren. Precies op de 40e zet begaat hij een beslissende fout waardoor hij al zijn voordeel kwijt is. En nog geen drie zetten later geeft hij de hele partij weg. Het lijkt dan ook nog een opgave om de partij op te geven tegen Hummeltje. Thomas trekt de stand weer gelijk.
Aan de andere kant van de muur heeft Wietze de hele middag mijns inziens een stugge partij gespeeld. Ook een hele middag in de verdediging zoals bijna het hele team leek te doen. Niels Bouton was ook bezig om langzaam maar zeker Wietze zijn wil op te leggen. Won een kwaliteit en dan zou op techniek het punt naar hem toe gaan, volgens de logica. Maar dan de ommekeer. Bouton verzuimt in de tijdnoodfase beslissend toe te slaan en dat geeft Wietze moed. Later in de trein krijgen we allemaal les van Wietze: jullie zijn allemaal te materialistisch ingesteld! En dat is een waarheid die klopt als een bus! De twee lopers spelen prachtig samen en zijn een nachtmerrie voor wit. Tevens is de zet 47… Txd4 een genot voor het schakersoog, Wietze in Optima Forma. Vanaf daar is het genieten totdat hij zijn tegenstander mat zet. Een prachtige invalbeurt! Daarmee komt de overwinning al dichterbij.
Want Marcel Boel gaat eindelijk weer het genoegen van een overwinning proeven, na een tot nu toe waardeloos seizoen. Lang gaat de partij gelijk op, hoewel Marcel iets ruimteoverwicht lijkt te hebben. In de tijdnoodfase vliegen de stukken over het bord, maar Marcel heeft het net iets handiger aangepakt en weet een eindspel te bereiken waar het een kwestie van tijd is voor hij het punt kan tellen. Wel moet hij zijn twee koningspionnen geven om zodoende de koning in het spel te betrekken. Dan worden alle witte pionnen opgepeuzeld en wit de illusie ontnomen dat Marcel met paard en loper mat moet gaan zetten. De overwinning is binnen, en eentje die echt diep uit de gracht is opgedregd.
Martin verzorgt het sluitstuk van de dag. Hij kan wel bogen op een klein voordeeltje in het middenspel. Maar toch komt er een kink in de kabel. Misschien onderschat hij de aanval van Van ’t Kaar want hij brengt zichzelf wel in de problemen. Het is dat Van ’t Kaar vergeet definitief toe te slaan dat hij de tijdnood door komt, maar een nederlaag was heel dichtbij. In die tijdnood speelt Martin het beter en weet zich los te wrikken uit de omsingeling. Hij moet daarna nog even de lopers activeren en het lijkt soepel remise te worden. In die overtuiging is ook zijn tegenstander maar als de eindstelling op het bord staat, zegt Fritz dat wit een gewonnen stelling heeft. Waarschijnlijk door het lange spelen en de intimiderende aanwezigheid van alleen maar Homburg-spelers geeft hij remise. Het maakt voor de wedstrijd niets meer uit, misschien wel voor de persoonlijke eer.
Al met al een wedstrijd waarin we het onderspit leken te delven, maar door strijdlust en stug doorgaan hebben we gewonnen. De tegenstanders vergaten op de beslissende momenten toe te slaan en kregen daarvoor de rekening gepresenteerd. Nog drie ronden en kunnen we deze competitie nog altijd afsluiten met een hoge positie.
Fischer Z 2074 - Homburg Apeldoorn 2 2099 3 - 5
1. Casper Blaauw 2247 - Erik Smit 2237 ½ - ½
2. Jos Teeuwen 2160 - Marcel Boel 2177 0 - 1
3. Bram van Dijk 2075 - Thomas Beerdsen 1964 0 - 1
4. Maarten Veldt 2100 - Maarten Beekhuis 2108 1 - 0
5. Rein Barendregt 1930 - Freddie vd Elburg 2112 0 - 1
6. Robbert van 't Kaar 2094 - Martin van Dommelen 2094 ½ - ½
7. Jeroen Kroos 1984 - Mark Brussen 2027 1 - 0
8. Niels Bouton 2000 - Wietze Nijdam 2071 0 - 1
Partijen in pgn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten