KNSB Beker: Pallas - Homburg Apeldoorn

Stefan Kuipers

Na een moeizame overwinning in de eerste ronde van de KNSB Beker tegen Wageningen (2-2 en 2,5-1,5 na snelschaken) stond nu het immer lastige Pallas op het programma. Het team was voor driekwart eigenlijk al wel bekend van de Jeugd Club Competitie waarin Lambrechts, Merza en Van Mierlo ook meespelen in de Meesterklasse AB. Ons team daarentegen werd pas duidelijk nadat de wedstrijd twee keer verzet was. Uiteindelijk kwamen wij ook met een driekwart team van dezelfde Jeugd Club Competitie (alleen dan uitkomend voor de Schaakmaat). In dat treffen werd het een nipte overwinning voor ons, dus wisten we vrij zeker dat het zeker niet makkelijk zou worden.

Het was vanwege een paar afwezigen ook meteen het beker-debuut van Thomas Beerdsen, die op het vierde bord plaats mocht nemen tegen René Renders. Al snel in de opening ging het fout en leek het erop dat Thomas een pion moest geven met een uitzichtloze stelling. Dat was ook Thomas iets te gortig en dus ging er een stuk tegenaan met nog wel een beetje compensatie. In ieder geval een goede praktische oplossing en gek genoeg had ik er wel enig vertrouwen in. Ware het niet dat zijn tegenstander erg goed heeft gespeeld en zo snel mogelijk al het tegenspel van Thomas de kop in drukte. Thomas heeft het nog erg lang geprobeerd, maar toen het eindspel dichter en dichter bij kwam werd al snel duidelijk dat hij met zijn debuut meteen een verlies moest incasseren.

Ondertussen had Armen Hachijan veel moeite met de Alapin van Morris Merza. Al heel snel werden de dames geruild en probeerde Armen de stelling uit balans te brengen door het loperpaar te bemachtigen ten koste van een dubbelpion. Helaas kreeg hij geen enkel moment de tijd zichzelf te bevrijden, omdat Morris constant druk bleef zetten. Na een tijdje vonden beide heren het mooi geweest en werd er door middel van zetherhaling tot remise besloten. Ondanks de goed ogende witte stelling een terechte uitslag: de gaten die achter de witte stelling vallen zijn levensgevaarlijk tegen het loperpaar in combinatie met een toren.

Op het derde bord was Tom Meurs al vanaf het begin bezig om zijn openingsplusje in het Spaans tegen Guido van Mierlo te verzilveren. Ook op tijd had hij een voorsprong en in dit soort stellingen is Tom op zijn best. De stukken werden keurig naar de juiste velden gedirigeerd en zwart kreeg er letterlijk het heen-en-weer van. Toen hij een opening had gevonden ging het vrij snel en wist hij de partij met een stukje tactiek af te maken. Een stand van 1,5-1,5 en dus wederom een erg spannende match.

Dan is het nu mijn beurt om de gifbeker aan mijn lippen te zetten. In de Caro-Kann tegen Koen Lambrechts besloot ik maar eens een degelijke en normale partij te spelen en stuurde ik aan op een eindspel met klein plusje. Had het een beetje voorbereid thuis, had er dus wel zin in dat te spelen. Toen Koen vervolgens besloot om met korte rokade en ...b5 te spelen moest ik even diep graven. Dat het kon wist ik, maar was het nou goed en wat moest ik er eigenlijk tegen doen? Toch maar doorschuiven en alles op mijn eigen koningsaanval zetten. Toen vervolgens beide pionnenfronten elkaar tegenkwamen op beide vleugels, was ik degene die meteen de fout inging. In plaats van het gewaagde 23. gxh6 met als gevolg een chaos op beide vleugels en een onduidelijk stelling, besloot ik het met 23. Dd3 rustig aan te doen. Dat was immers mijn plan voor de partij! De dame staat misschien wat gevaarlijk op de d-lijn, maar er zat gelukkig geen concrete tactiek in. Toen ik buiten stond en hij langsliep zei hij "Ik heb Pxc5 gespeeld", waarna ik vrij vlot antwoordde "Ah ja, die!" Terwijl ik ondertussen dacht "maar er zou helemaal niks op c5 mogen slaan nu..." Terug bij het bord realiseerde ik me al snel dat het wel kon en ik ook meteen mijn dame af mocht geven. Kreeg er wel een toren, een paard en een kreupele stelling voor terug. Geen ideale compensatie, maar mijn twee paarden deden mij deugd. In het vervolg leek het nog erg spannend te worden, maar Koen wist alle dreigingen te pareren en speelde de partij erg beheerst uit.

Dus helaas een 2,5-1,5 nederlaag voor ons en ook meteen einde beker. Een erg kort seizoen, maar we hebben denk ik niet veel te klagen. Het is jammer dat we eruit liggen, zeker omdat het voor jonge honden als wij leuk is om zo’n bekerwedstrijd te spelen. Naast de gezelligheid en de spanning leer je er ook van omdat het vaak toch volle bak is als je de volgende ronde wilt bereiken.

Alle partijen in pgn