Benauwde overwinning

Henk Vinkes

De vijfde ronde van de competitie werd in zijn greep gehouden door de slechte weersomstandigheden in het hele land, met als gevolg dat de nodige wedstrijden niet werden gespeeld. Bij sommige afgelastingen kun je een vraagteken zetten omdat de treinen reden, mits met een aangepaste dienstregeling. Onze tegenstanders van 9 januari 2010, Groningen 2, zouden eigenlijk een barre tocht moeten ondernemen vanuit het Hoge Noorden. Maar ze kwamen met de trein en het weer in ogenschouw genomen waren ze ruim op tijd. Net voordat ze arriveerden was er besloten met iets aangepast speeltempo te spelen. Een speeltempo dat ons aan het eind van strijd niet ongunstig gezind was.

Ook al omdat de KNSB aan had gegeven rekening te houden met het weer, kregen de spelers een half uur minder bedenktijd zodat men met hopelijk redelijke omstandigheden de thuisreis kon aanvaarden als de treinen ook een normaal schema aanhielden.

Dan de wedstrijd zelf, die zou tot het ingekorte einde reuze spannend blijven. Als koploper willen de tegenstanders je koste wat het kost een potje lichten. Maar het bleek dat wij net iets gladder uit de hoek kwamen en zodoende weer de (voorlopige) koppositie konden behouden, hoewel een gelijkspel dichtbij was. Het begon met Martin van Dommelen die al voor de officiële start van deze Barruh Tocht op pad was gegaan vanuit Rayon Utrecht. Waarschijnlijk heeft hij bij de Vaartse Rijn een stempelpost overgeslagen, want toen ik even de temperatuur ging testen was het punt al genoteerd. De opening bleek voor Martin weinig geheimen te kennen, iets wat zijn tegenstander niet kon zeggen. De loperzet op de 14e zet werd door Martin gedecideerd onder een sneeuwduin geschoven. Een pikhouweel was niet meer nodig want het ging vanzelf na h4. Dan nog even de dame offeren en het eerste stempeltje was binnen.

Armen heeft het niet meer nodig om achter een stoel de schaakvloer op te gaan. Hij heeft al de nodige keren bewezen dat hij zelf de gladde trucjes klaarzet of onder 2 cm ijs verstopt om ze er daarna uit te bikken. Maar Joost Wempe is ook niet uit het verkeerde ijsblokje bevroren en wist de temperatuur niet onder zijn vriespunt te laten komen met als gevolg dat Armen de stelling kon ontdooien. Armen deed moeite genoeg om het voordeeltje uit te breiden, maar met vier lopers op het bord zat er weinig in. De veroverde pion kon geen verschil maken en remise was dan ook de juiste uitslag. Een goed debuut aan het eerste bord.

Dat Holger erop gebrand was om nu eens een keer geen remise neer te zetten was overduidelijk toen hij binnen kwam: Ach Mann, hasst du De1 gesehen? Daarmee duidend op de opgelegde kans die hij kreeg toegeworpen door Genna Sosonko in de wedstrijd tegen En Passant. En dat was toch al weer een maand geleden; ik vraag me af of hij al die tijd heeft kunnen slapen. In ieder geval zou het hem ditmaal niet overkomen dat hij het gebouw uit zou lopen zonder een winstpartij. En zo geschiedde het ook! In een Koning-Indische partij werden alle stukken van Holger in stelling gebracht en het was gewoon afwachten dat Chris Baljon een ijspegel zou laten vallen. Geholpen door de tijdnood van Baljon hoefde daar niet lang op gewacht te worden en daarna brak het ijs snel. Weer een stempel erbij voor de toertocht.

Maar even zo vlotjes als Holger de ijspegel liet ontdooien, net zo snel werd Tom Meurs in de iglo gezet om vissticks te gaan bakken. Want heel koel weerstond Rudolf Potze de aanvaldriften van Tom. Tom ging te optimistisch tegen de witte koning tekeer en kreeg later de sneeuwbal recht op de neus. Eerlijk gezegd was het offer op h2 op niets gebaseerd en was het bij uitvoering al gedoemd te mislukken. En dat gebeurde dan ook.

Sinds Marcel wist dat hij aan bord 2 zou spelen was hij in trainingskamp gegaan bij 43 graden onder nul om zo voldoende voorbereid aan het bord te verschijnen. Hij wist dat er een Spaanse partij op het bord kwam en ook wist hij dat hij daardoor voldoende warmte terug zou krijgen na een zware week onder erbarmelijke omstandigheden. Helaas moest hij vroeg erkennen dat tegenstander Joop Houtman genoeg wist van de opening en Marcel wilde dan ook de sneeuwpop vroeg op de brandstapel gooien, ik denk dat ik maar remise ga aanbieden... Toch speelde hij door in de hoop een opening te vinden. En die kwam er opeens toch door middel van een blijkbaar verassend nieuwtje (Td1) op de 25e zet. Joop Houtman raakte het spoor bijster (vreemd met zoveel sneeuw) en Marcel maakte dankbaar gebruik van de toegeworpen kansen. Een welverdiende stempel was zijn beloning! De tussenstand was nu 3½-1½ en de overwinning gloorde aan de horizon omdat Erik goed stond en Freddie aan het melken was.

Sinds twee ronden is Freddie van der Elburg weer op het goede pad. Een overwinning en een bijna overwinning op Hans Böhm lijken door te werken op de vorm. Tegen Uwe Rau werd al vlot na de opening een plusstelling bereikt, wat resulteerde in een pion voorsprong. Maar Uwe Rau had een ijsberg van het zuiverste soort opgeworpen en Freddie de IJsbreker kwam er niet doorheen. De vele pionnen verdwenen van het bord om te proberen zo het voordeel uit te breiden, maar het wilde niet lukken. Remise was een terechte uitslag. Na afloop was Freddie pissig dat het niet wilde lukken, maar Fritz geeft aan dat de balans vrijwel de gehele partij in evenwicht was.

Dan Maarten Beekhuis: op een bepaald moment in de middag roept Holger dat hij gewoon slechter tot verloren moet staan want dan wint hij tenminste. In de voorgaande ronden wist Maarten diverse partijen op miraculeuze wijze om te keren naar winst, al dan niet in tijdnood. Zoiets dwing je af zegt men dan meestal. Alleen deze middag kon hij de geworpen sneeuwbal van Ruben Slagter niet ontwijken. Hij werd in het nauw gedrongen en moest een kwaliteit inleveren. De stelling bleef ontzettend moeilijk te verdedigen maar Maarten haalde de tijdcontrole nog wel. Alleen daarna mocht hij in de sneeuw happen. En werd het dus 4-3 voor Homburg.

Erik had een zware middag en was ook al niet bereid de sneeuw voor de ingang weg te schuiven, had hem misschien meer spierballen voor de partij kunnen bezorgen. Terloops won hij een pion maar die bleek weinig waarde te hebben omdat de stelling gesloten bleef. Toch probeerde Erik de boel te forceren door een kwaliteitsoffer, maar bereikte hij daar niet het gewenste resultaat mee. Het was eerder Milan Mostertman die er garen bij spinde en mocht hopen op succes. De stelling zag er na 48 zetten tricky en riskant uit voor Erik, maar hij bleek het genoeg onder controle te hebben. Door mat te dreigen op h2 en een bewust gecreëerde voorsprong op de klok wist hij de veilige remisehaven te bereiken. En het was dus net dat halve uurtje minder bedenktijd, dat hier goed van pas kwam. Het bezorgde ons een benauwde 4½-3½ overwinning.

Dus blijven we aan de leiding in klasse 2a, maar er zijn nog vier lange zware ronden te gaan en het kan nog alle kanten op. En Passant lijkt de handdoek in de ring te gooien want zij speelden 4-4 gelijk. Net als twee seizoen geleden lijkt de wedstrijd tegen Max Euwe de belangrijkste van het seizoen te gaan worden.